กะแล้วว่า อีพีนี้ สายฟินอาจจะลำใยได้  🤓 เนือยจริงค่ะ เมื่อเทียบกับทุกอีพี  เราไม่ปฏิเสธว่า อีพีนี้น่าเบื่อนะ
แต่เราคิดว่า ไม่มีไม่ได้ค่ะ  ควรมี  … ไม่งั้น เราจะรู้สึกว่า ตัวละครไม่สมเหตุผลอ่ะ คคห. ส่วนตัวในฐานะแฟนนิยายนะ
ขอชื่นชมคนเขียนบทเลยค่ะ  ที่ถ่ายทอดเรื่องราวที่เป็นเหมือนหมอกจางๆในนิยาย ให้ออกมาชัดเจนขนาดนี้

ถ้าตอบตามความรู้สึกของคนอ่านนิยายแบบเรา  คือเห็นด้วยกับ คคห 2 บอกค่ะ  

เกศสุรางค์ คิดว่าตนมาที่ภพนี้ ด้วยเหตุผลหลักอย่างเดียวคือ “มาช่วยการะเกดทำดี”  
ดังนั้น อะไรก็ตามที่เป็นของการะเกด  เกศสุรางค์จึงไม่ได้คิดว่าเป็นของนางค่ะ  

“ชั้นจะรักษาสัญญานะ”  คำนี้สำหรับเกศสุรางค์กำลังจะบอกว่า สัญญาของฉันก็คือ “ฉันมาที่นี่ เพื่อช่วยเหลือเธอนะ การะเกด”
ดังนั้น อะไรที่เป็นของการะเกด นางจะไม่ยึดมาเป็นของนางค่ะ  แม้แต่คุณพี่ก็เป็นของการะเกดไง  

นางมาเพื่อช่วยเท่านั้น!!!  นี่คือหน้าที่หลักที่มาค่ะ !!!!

ส่วนผลพลอยได้ที่นางฟินมาก คือ ได้มาดูประวัติศาสตร์ด้วยตาของตนเองค่ะ
(สังเกตว่า นางจะนึกถึงไอ้เรืองเสมอ “แบบชั้นอยากให้แกมาเห็นจัง” หน้าตาตอนเที่ยวคือฟินนนนทุกอย่าง)

ตัวละครเกศสุรางค์ในละครจึงมีพฤติกรรมสอดรู้ทุกเรื่อง ชอบเที่ยว ชอบถาม ไม่กลัวใครด้วย เพราะชั้นมาดูเฉยๆ ชั้นไม่ใช่คนในยุคนี้ไง

ซึ่งคิดง่ายๆเลย ถ้าเราเป็นนางนะ เราก็ทำแบบนางเนี่ยแหล่ะ
ทำงี้เลยแหล่ะ คือกรูจะพยายามดั้นด้นไปดูให้ครบทุกตลาดและทุกซอกมุมของกรุงเก่า  พยายามสอดรู้ทุกคนใน ปวส.
เจอขุนเรือง ก็จะชอบเข้าหาด้วย  ไม่ใช่เพื่อยั่วโมโหพระเอกให้หึงนะ (ถ้านางเอกตั้งใจทำแบบนั้น ไม่คิดหรอว่าจะดูสตอเบอรี่มากๆเลย)
แต่เพราะขุนเรืองให้อารมณ์เหมือนเพื่อนคนสำคัญคนนั้นมายืนอยู่ข้างกันตรงนี้ ตรงที่ย้อนเวลามาเที่ยวด้วยกันได้
(อีพี 10 นางจึงพยายามมมมมม ถามว่า ใช่แกหรือไม่ ไอ้เรือง)  แอบหวังให้เป็นเพื่อนคนนั้น

ส่วนการที่พระเอกหึง นั่นก็คือเรื่องของพระเอก  นั่นคือพัฒนาการตัวละครฝั่งพระเอก
เกศสุรางค์นางดูออกนะว่า โดนหึง และแรกๆที่ดูออก ก็จะมีทีท่า นัยน์ตาล้อเลียน เอ็นดูพระเอกเสมอๆ   (ก็ไม่ได้เจตนาทำเพื่อให้หึงไง)

ถ้าสังเกตดูดีๆ จะเห็นได้เลยว่า เกศสุรางค์ ตั้งแต่ต้นนั้น เป็นอยู่สองอย่าง คือ “ช่วยการะเกดทำดี และ เป็นนักสังเกตการณ์”
ดังนั้น จึงสอดคล้องกับพฤติกรรม “สอดรู้สอดเห็นมากๆ ในทุกๆ Ep ของเกศสุรางค์ในละครเรื่องนี้ค่ะ  
ที่หลายคนแซวว่า นางมาเที่ยวนั่นแหล่ะ คือ ประมาณนั้นเลยค่ะ 5555

นางเอกนิยายคนอื่น อาจจะมาด้วยหน้าที่ต่อบ้านเมือง หรืออะไรก็ตาม
ดังนั้นนางเอกในเรื่องอื่น พอข้ามภพมา จึง ‘ผสม’ ตนเองเข้ากับคนในยุคนั้น ดุจดั่งตนมีวิถีชีวิตแบบยุคนั้น
ถ้าคนที่มาแบบมีภาระกิจ จะพยายามสอดมือเข้ามาช่วย
แต่เกศสุรางค์ สำหรับความคิดเรานะ นางไม่พยายามผสมค่ะ  ถึงอยากช่วยมากกกกกก็ตาม
แต่นางวางตนแค่นักสำรวจค่ะ จึงสอดรู้ และมองดูทุกอย่างแบบผู้สังเกตการณ์
พร้อมกันนั้น ก็ทำความดี ลบล้างความผิดให้การะเกดไปด้วย  เพราะอาศัยร่างเค้าอยู่

เกศสุรางค์อาจจะไม่ได้มาแล้วคิดว่าตนต้องมาลับ อาจจะมีความหวังที่จะกลับบ้านอยู่ตลอดเวลา
อาจจะคิดว่า ถ้าช่วยการะเกดได้ อาจจะได้กลับบ้านทางใดทางหนึ่ง


แถมอีกนิดเนอะ  ทุกอย่างที่กล่าวมานี้ โดยส่วนตัวแล้ว เราคิดว่านี่เป็น “ปัจจัยหลัก”ที่ทำให้ละครเรื่องนี้ดังมากกกกกก
สามารถเข้าถึงคนทุกวัย เพราะเกศสุรางค์ เปรียบเสมือนเป็นตัวแทนของทุกคนในยุคใหม่นี้  ที่ได้เข้าไปเที่ยว  😂

เหมือนในโดเรม่อนที่ได้ไปตะลุยดินแดนในยุคโบราณไง  
ใครบ้างจะไม่อยากนั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปดูโน่นดูนี่
แม้จะไม่มีไทม์แมชชีน บางท่านก็ขอย้อนกลับไปใส่ชุดไทย ไปสถานที่ในละครซักครั้ง ใช่ไหมล่ะ 😉😉


แถมสมมติถ้าได้เจอคนอย่างคุณพี่และทุกๆคนที่นั่น จะฟินขนาดไหน
เห็นไหมว่านางกรี๊ดทุกครั้ง ไม่ว่าจะเจอคนสำคัญคนไหนก็ตาม
แม้แต่ตอนที่รู้ว่านี่คือ ‘ฟอลคอน กับ ทองกีบม้า’ ในตำนาน นางก็ทำหน้าฟินนนน

นางน่าอิจฉาออก ได้เที่ยว 555  เป็นนักสำรวจที่ได้เข้าไปสำรวจด้วยตาตนเองซักครั้ง

ดังนั้น Ep นี้ ที่นางแคร์ผีการะเกดขนาดนี้  ถ้าละครไม่ใส่มา
แล้วกระโดดให้ตกลงรับรักพี่หมื่นเลย  เราว่าขาดอรรถรสค่ะ
จะรู้สึกแหม่งๆ เหมือนขาดสิ่งที่มีในนิยาย ที่เราจับใจความได้ประมาณนี้ค่ะ