หากเขียนแล้วงงก็ขออภัยนะครับ พิมพ์แบบรีบๆ  (วันที่ 21 มี.ค. 61)
ก่อนอื่นเลย ขอบอกว่าผมเป็นคนที่ไม่ได้รังเกียจสัตว์ จริงๆ แล้วทำงานกับสัตว์ด้วยซ้ำ (โรงพยาบาลสัตว์)  แต่อาจไม่ถึงขั้นเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง นั่งเล่นด้วย เข้าไปหยอกเย้า ผมไม่ถึงขนาดนั้น
เวลาเจอสัตว์จรจัดก็จะหลีกเลี่ยงการให้อาหาร เพราะ คิดว่าไม่ควรให้ ถ้าจะช่วยเหลือควรช่วยให้เต็มที่ แต่เราทำไม่ได้ ก็ไม่ควรช่วยดีกว่า

พอมีข่าวโรคพิษสุนัขบ้าดังขึ้นมา และทราบข่าวที่เกิดขึ้นที่จ.นครศรีธรรมราช (วันที่ 20 มี.ค. 61) ก็รู้สึกตกใจ เพราะ ผมมองว่ามันวิกฤตนะครับ มีสัตว์ติดโรคเยอะขนาดนั้น (14 ใน 20) สมควรที่ภาครัฐจะตื่นตระหนกและรีบแก้ไข (ผมอยากใช้คำว่าตื่นตูมด้วยซ้ำ) และควรควบคุมการแพร่ระบาดของโรคคครับ

ทีนี้ ก็มาถึงประเด็นเรื่อง set zero  สัตว์จรจัด ซึ่งผมเห็นด้วย  สัตว์ไม่มีเจ้าของก็ควรได้รับการการุณยฆาต  แต่เราก็อาจมีวิธีที่ช่วยเหลือ เช่น จัดตั้งศูนย์พักพิงสัตว์จรจัด ใครใคร่เลี้ยงก็มาดูได้ ใครใคร่อยากเล่นกับสัตว์เฉยๆ ก็มาเล่นด้วยได้  ซึ่งสัตว์ในศูนย์นี้ก็ต้องผ่านการทำหมันทุกตัว และเมื่อเวลาผ่านไปพอสมควร สัตว์ที่แก่ ป่วย ก็ควรได้รับการการุณยฆาตต่อไป

ประเด็นสำคัญ คือ ผมเห็นความคิดเห็นใน Facebook เยอะมาก เกี่ยวกับความคิดที่ว่าเป็นการฆ่าล้างบาง (ตรงไหน? ควบคุมแต่สัตว์จรจัดเนี่ยนะ มันจะสูญพันธุ์เลยเหรอ) ซึ่งถ้ามองในแง่ศีลธรรม การฆ่ามันก็ผิดครับ แต่ในมุมสังคม มันเสี่ยงนะครับ ที่จะปล่อยให้สัตว์จรจัดเหล่านี้มีโอการแพร่เชื้อ
นี่เป็นสังคมมนุษย์ เราก็ควรให้ความสำคัญตรงนี้อันดับหนึ่งรึเปล่า  ผมไม่แย้งว่าสิ่งมีชีวิตอื่นก็มีความสำคัญกับเรา  แต่มาตรการเรา คือ ควบคุมประชากรสัตว์จรจัดนะครับ ไม่ได้ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์  ผมว่าถึงสัตว์จรจัดจะหายไปเยอะ (ส่วนใหญ่ คือ สุนัข) คงไม่ถึงขั้นทำให้ห่วงโซ่อาหารเสียหายขนาดนั้น (หรือใครมีหลักฐานอ้างอิง ก็ขอเชิญนำมาแจ้งให้ทราบกันครับ) แล้วการที่เราสามารถควบคุมการระบาดของโรคได้ ก็เป็นผลดีสัตว์เลี้ยงของมนุษย์ด้วยซ้ำ

สิ่งที่ผมพูดมันอาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่ผมมองว่าเราอยู่ในสังคมมนุษย์ควรจะให้ความสำคัญกับตรงนี้ก่อน ถ้าโรคมันระบาดออกมาได้ ผมว่าความรุนแรงมันสูง
เราควรป้องกันไว้ดีกว่า

ปล.ใครมีความเห็นอย่างไร มาคุยกันครับ  แต่ผมขอให้มีเหตุผลนะ  
อย่าโยงคดีฆ่าเสือดำ อย่าโยงการ set zero คนติดเชื้อ HIV และอื่นๆ ที่ไม่มีความเกี่ยวข้อง
ขอบคุณครับ