การฆ่าทิ้ง ไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ
ปัญหาที่ต้นเหตุคือเริ่มที่เจ้าของหมาเอาหมามาปล่อย ต้องไปจัดการเจ้าของหมา
อันนี้เราเข้าใจ
แต่ในเมื่อตอนนี้ตัวที่มันเดินๆอยู่ในที่ต่างๆ ที่มันไม่มีเจ้าของ จะให้ทำยังไงเหรอคะ
จะให้ย้อนกลับไปหาเจ้าของก็คงหาไม่เจอ

"การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุข้างต้น คือการป้องกันการเริ่มปัญหาใหม่ 'หลังจากที่เราจัดการปัญหาเก่าเสร็จแล้ว' " มากกว่านะคะ

ไม่ต้องถึงกับจินตนาการว่าคนที่โดนหมาบ้ากัดเป็นคนที่เรารักหรอกค่ะ นึกภาพว่าเป็นตัวเราจะเห็นภาพกว่า
ดูแลตัวเองอย่างดี ชีวิตมีความสุข มีอนาคตที่สดใส แต่ต้องมาตายเพราะหมากัด เอาผิดใครไม่ได้ด้วยนะคะ ไม่มีใครแสดงตนเป็นเจ้าของ

ใครจะมาพูดว่า ชีวิตใคร ใครก็รัก
หมามีความรู้สึกนึกคิดตามสัญชาติญาณค่ะ แต่ไม่ได้มีการวิเคราะห์ เป็นคุณจะอยากมีชีวิตแบบไร้ที่อยู่ อดๆอยากๆ มีลูก ลูกก็อดๆอยากๆ ไหมคะ

โหวตให้คนที่ให้อาหารหมาจรจัดนำตัวนั้นไปเลี้ยงที่บ้านค่ะ หรือถ้าไม่มีพื้นที่ มีข้อจำกัดในการเลี้ยง ก็ทำเรื่องหักเงินเข้าศูนย์พักพิงหมา เดือนละพัน เดือนละหมื่นก็ว่าไป ไม่ต้องเสียเวลาเอาอาหารไปให้ แถมเงินที่หักเข้าศูนย์ ยังไปดูแลเรื่องยา เรื่องค่าทำหมันด้วยนะคะ
ใครบริจาคก็ทำเรื่องลดหย่อนภาษีไป ภาษีคุณก็จะได้ถูกนำไปใช้ตรงใจคุณ ดีไหมคะ

ใจบุญ บุญอย่างมีกำลังค่ะ

อย่าทำร้ายสิ่งที่คุณบอกว่ารักทางอ้อม ด้วยการต่อชีวิตที่ทรมานของเขาเลยค่ะ