เข้าใจผิด
ในกลุ่มสตรีนักสังคมสงเคราะห์คณะหนึ่ง ซึ่งเพิ่งจะจบการสัมนาประจำภาคฤดูร้อน และเข้ามาชมกิจการของโรงพยาบาลโรคจิตประจำจังหวัดแห่งนั้น เป็นการเพิ่มพูนความรู้ และประสบการณ์ทางจิตเวช และการดูแลรักษาพยาบาลคนไข้ประเภทที่น่าสงสารนี้ ซึ่งทั้งคณะก็ล้วนแต่ขนาดคุณหญิงคุณนาย ที่มีชื่อเสียงอยู่ในสังคมชั้นสูงของจังหวัดของตน อายุอานามก็ใกล้จะเข้าวัยดึกไปเป็นส่วนมากแล้วทั้งนั้น
นอกจากอนงค์นางหนึ่ง ซึ่งมีอายุเยาว์ที่สุดในกระบวนนั้น ปกติคุณเธอมีอาชีพเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงประจำห้องอาหารชั้นหรูหราโอ่อ่าที่สุด ในโรงแรมระดับห้าดาวของจังหวัด ซึ่งได้อาสาสมัครมาร่วมงานสังคมสงเคราะห์ ด้วยใจอันเป็นกุศล เธอจึงมีความสนอกสนใจกิจการกิจกรรมของโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นพิเศษ อย่างออกหน้าออกตา และมีความกระตือรือร้น ที่จะซักถามเรื่องราวที่น่ารู้น่าสนใจต่าง ๆ จากนายแพทย์ผู้อำนวยการหนุ่ม ซึ่งได้นำชมกิจการตลอดเส้นทางที่ผ่านไปจนผู้ร่วมขบวนท่านอื่น เกือบจะไม่มีโอกาสได้เอ่ยปากว่ากระไรเลย
จนกระทั่งได้พบคนไข้ประเภทต่าง ๆ เกือบจะครบรายการที่กำหนดไว้ ตอนกลับมาใกล้จะถึงกองอำนวยการ ก็ได้พานพบสตรีนางหนึ่ง กำลังแสดงอาการกิริยาเกรี้ยวกราด อยู่กับบรรดาคนไข้อื่น ๆ อีกสี่ห้าคน ซึ่งกำลังช่วยกันเก็บใบไม้ที่หล่นเกลื่อนอยู่ตามพื้นสนามหญ้า มาล้างน้ำที่ก๊อกประปากันอยู่อย่างขะมักเขม้น ด้วยอาการหัวเสียเป็นอย่างยิ่ง
อาสาสมัครอนงค์นั้นจึงเอื้อนเอ่ยกับนายแพทย์ผู้อำนวยการหนุ่ม ด้วยเสียงน้ำที่แสดงความสมเพทเวทนาจากใจจริง
“ คนไข้คนนั้นเดี๊ยนคิดว่าคงมีอาการมากกว่าคนอื่นนะฮะ ดูท่าทางดุร้ายเหลือเกิน ไม่น่าจะเอามาไว้รวมกับคนที่เรียบร้อยหยั่งงั้นเลยฮ่ะ เห็นมั้ยฮะ พวกนั้นกลัวแกหงอเลย น่าสงซ้าน...สงสาร”
“ เอ้อ...แกไม่ใช่คนไข้หรอกครับ “
คุณหมอกระอ้อมกระแอ้มออกมา
“ แกเป็นพยาบาลน่ะครับ “
“ ต๊าย....”
เจ้าหล่อนยิ่งกรีดเสียงออกมาอย่างตกอกตกใจ
“ เก๊าะยิ่งแย่ใหญ่ซีฮะ พยาบาลที่เอาแต่โมโหโทโส ส่งเสียงเอ็ดตะโรแบบนี้ จะช่วยคนไข้ที่น่าสงสารเหล่านี้ยังไง้ มีแต่จะทำให่สุขภาพจิตเสื่อมโทรมลงไปมากกว่า จรองมั้ยฮะ คุณหมอ.....แน่ะ..แกหันมาจ้องเราใหญ่เชียว หน้าตาก็แสนจะดูไม่ด๊าย ดูไม่ได้ “
“ แกเสียงดังยังงั้นเองน่ะครับ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก “
คุณหมอตัดบท
“ ผมว่าเราอย่าไปสนใจแกดีกว่าครับ “
“ ไม่ได้ซีฮะ เราจะปล่อยให้แกข่มขู่คนไข้ที่ช่วยตัว
เองไม่ได้แบบนี้ ได้ยังไงฮะ เดี๊ยนว่าแกไม่เหมาะที่จะอยู่โรงพยาบาลหยั่งงี้ น่าจะหาทางย้ายไปอยู่ที่อื่น หรือให้ออกไปซะดีกว่า นะฮะ “
“ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ คุณ “
“ อ๊าว.....ทำไมทึ้งเป็นหยั่งงั้นละอะ แกมีเส้นสายใหญ่โตมากเหรอฮะ “
“ เปล่าหรอกครับ ...เอ้อ...แกเป็นภรรยาผมเองน่ะครับ...แอ่ะ...แฮ่ะ...”
ยิ้มริมโลง ๒๐ มี.ค.๖๑
ในกลุ่มสตรีนักสังคมสงเคราะห์คณะหนึ่ง ซึ่งเพิ่งจะจบการสัมนาประจำภาคฤดูร้อน และเข้ามาชมกิจการของโรงพยาบาลโรคจิตประจำจังหวัดแห่งนั้น เป็นการเพิ่มพูนความรู้ และประสบการณ์ทางจิตเวช และการดูแลรักษาพยาบาลคนไข้ประเภทที่น่าสงสารนี้ ซึ่งทั้งคณะก็ล้วนแต่ขนาดคุณหญิงคุณนาย ที่มีชื่อเสียงอยู่ในสังคมชั้นสูงของจังหวัดของตน อายุอานามก็ใกล้จะเข้าวัยดึกไปเป็นส่วนมากแล้วทั้งนั้น
นอกจากอนงค์นางหนึ่ง ซึ่งมีอายุเยาว์ที่สุดในกระบวนนั้น ปกติคุณเธอมีอาชีพเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงประจำห้องอาหารชั้นหรูหราโอ่อ่าที่สุด ในโรงแรมระดับห้าดาวของจังหวัด ซึ่งได้อาสาสมัครมาร่วมงานสังคมสงเคราะห์ ด้วยใจอันเป็นกุศล เธอจึงมีความสนอกสนใจกิจการกิจกรรมของโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นพิเศษ อย่างออกหน้าออกตา และมีความกระตือรือร้น ที่จะซักถามเรื่องราวที่น่ารู้น่าสนใจต่าง ๆ จากนายแพทย์ผู้อำนวยการหนุ่ม ซึ่งได้นำชมกิจการตลอดเส้นทางที่ผ่านไปจนผู้ร่วมขบวนท่านอื่น เกือบจะไม่มีโอกาสได้เอ่ยปากว่ากระไรเลย
จนกระทั่งได้พบคนไข้ประเภทต่าง ๆ เกือบจะครบรายการที่กำหนดไว้ ตอนกลับมาใกล้จะถึงกองอำนวยการ ก็ได้พานพบสตรีนางหนึ่ง กำลังแสดงอาการกิริยาเกรี้ยวกราด อยู่กับบรรดาคนไข้อื่น ๆ อีกสี่ห้าคน ซึ่งกำลังช่วยกันเก็บใบไม้ที่หล่นเกลื่อนอยู่ตามพื้นสนามหญ้า มาล้างน้ำที่ก๊อกประปากันอยู่อย่างขะมักเขม้น ด้วยอาการหัวเสียเป็นอย่างยิ่ง
อาสาสมัครอนงค์นั้นจึงเอื้อนเอ่ยกับนายแพทย์ผู้อำนวยการหนุ่ม ด้วยเสียงน้ำที่แสดงความสมเพทเวทนาจากใจจริง
“ คนไข้คนนั้นเดี๊ยนคิดว่าคงมีอาการมากกว่าคนอื่นนะฮะ ดูท่าทางดุร้ายเหลือเกิน ไม่น่าจะเอามาไว้รวมกับคนที่เรียบร้อยหยั่งงั้นเลยฮ่ะ เห็นมั้ยฮะ พวกนั้นกลัวแกหงอเลย น่าสงซ้าน...สงสาร”
“ เอ้อ...แกไม่ใช่คนไข้หรอกครับ “
คุณหมอกระอ้อมกระแอ้มออกมา
“ แกเป็นพยาบาลน่ะครับ “
“ ต๊าย....”
เจ้าหล่อนยิ่งกรีดเสียงออกมาอย่างตกอกตกใจ
“ เก๊าะยิ่งแย่ใหญ่ซีฮะ พยาบาลที่เอาแต่โมโหโทโส ส่งเสียงเอ็ดตะโรแบบนี้ จะช่วยคนไข้ที่น่าสงสารเหล่านี้ยังไง้ มีแต่จะทำให่สุขภาพจิตเสื่อมโทรมลงไปมากกว่า จรองมั้ยฮะ คุณหมอ.....แน่ะ..แกหันมาจ้องเราใหญ่เชียว หน้าตาก็แสนจะดูไม่ด๊าย ดูไม่ได้ “
“ แกเสียงดังยังงั้นเองน่ะครับ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก “
คุณหมอตัดบท
“ ผมว่าเราอย่าไปสนใจแกดีกว่าครับ “
“ ไม่ได้ซีฮะ เราจะปล่อยให้แกข่มขู่คนไข้ที่ช่วยตัว
เองไม่ได้แบบนี้ ได้ยังไงฮะ เดี๊ยนว่าแกไม่เหมาะที่จะอยู่โรงพยาบาลหยั่งงี้ น่าจะหาทางย้ายไปอยู่ที่อื่น หรือให้ออกไปซะดีกว่า นะฮะ “
“ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ คุณ “
“ อ๊าว.....ทำไมทึ้งเป็นหยั่งงั้นละอะ แกมีเส้นสายใหญ่โตมากเหรอฮะ “
“ เปล่าหรอกครับ ...เอ้อ...แกเป็นภรรยาผมเองน่ะครับ...แอ่ะ...แฮ่ะ...”