มันไม่ได้อยู่ที่ชัยภูมิประเทศหรือทรัพยากรธรรมาติเท่านั้น

สำคัญ คือ "ทรัพยากรมนุษย์"  ...

เอาตรงๆมันมีแนวคิดของเจ้าของอำนาจในประเทศ  
ที่อยากให้ประเทศไทยนี้พัฒนาไปในรูปแบบนี้ ช้าๆ เนิบๆ ไปเรื่อยๆ
ไหว้ผี ไหว้สิ่งอัศจรรย์ เล่นหวย ...

สังเกตุคนไทยที่ไปอยู่เมืองนอก ถ้ามีความสามารถจริงจะประสบความสำเร็จได้
แต่กลับกันคนที่ประสบความสำเร็จในไทยหลายคน ไม่มีความสามารถ แค่ประจบสอพลอผู้มีอำนาจก็รวยแล้ว

แล้วแต่มุมมองครับ

มาเลย์ เป็นที่รวมคนเชื่อสายอินเดีย มาลายู และจีน เคยรวมกับสิงค์โปร์ แต่มีความแตกแยกทางเชื้อสาย จนต้องแยกออกจากกัน

ในประเทศตอนนี้ ก็ยังมี การแบ่งแยกเชื่อสายจนต้องมี นโยบาย ภูมิบุตรา กึ่งเชื้อชาตินิยมขึ้นมา

ของไทยเรา แม้จะตีกันบ้าง โดยเฉพาะทางใต้ แต่ ก็ไม่เคยแยกประเทศ และที่ตีกันส่วนนึง ก็ได้รับการสนับสนุนกับเพื่อนบ้านติดกันทางนั้นแหละ

ขอตอบจากประสบการณ์ อาศัยและทำงานอยู่ประเทศนี้มาเกือบ 10 ปี และอยู่ใจกลางเมืองบ้านห่างตึกแฝดไม่ถึง 3 กม.
เรื่องระเบียบวินัยการใช้ระบบขนส่งสาธารณะ แย่มาก ป้ายรถเมล์ยามเย็นนี่อารมณ์เหมือน Resident Evil ต้องสู้กันเบอร์นั้น
LRT ไม่มีการรอคนข้างในให้ออกมาก่อน คนเข้าก็ทะลักเข้ามา แต่ MRT ดีหน่อย คงเพราะคนใช้น้อยกว่า
ค่าโดยสาร เข้าใจว่าถูกกว่าเมืองไทยค่ะ ตัวอย่าง BTS จากสุรศักดิ๋ไปศาลาแดง 25 บาท LRT 2 สถานี 12 บาท ใช้บัตรจะลดไป 10 เซ็นต์
MRT 2 สถานี มาเล 13 บาท กรุงเทพ 23 บาท
ฟุตบาทไม่เหมาะแก่การเดิน ใช่ว่าพื้นจะดี สวยจริงถ้าอยู่ใกล้ที่ท่องเที่ยว แต่ตามซอยนี่ถ้าฝนตกใหม่ๆ เหมือนลุ้นเหยียบกับระเบิด
คนขับรถไม่มีวินัยและน้ำใจ เดินข้ามถนนตรงทางม้าลายก็อาจถูกมอเตอร์ไซค์สอยเอาได้เพราะพวกนี้เห็นไฟแดงคือยิ่งเร่ง
พูดได้เต็มปากเพราะอยู่นี่ไม่ขับรถค่ะ ใช้รถสาธารณะตลอดเพราะเบื่อขับรถตอนรถติด บางวันติดจนเดินกลับบ้านเร็วกว่า  

การแบ่งแยกเชื้อชาติ โปรโมท One Malaysia แต่ยิ่งกว่าขยะใต้พรม ลึกๆยังมีแบ่งแยกฝักฝ่ายเข้าข้างเชื้อชาติตน
คนจีนดูถูกว่ามาเลย์ขี้เกียจ มาเลย์ว่าอินเดียขี้เกียจและใช้ปากทำงาน อินเดียว่าจีนเห็นแก่ตัวและอินเดียพูดเป็นอย่างเดียว วนลูปกันไป

การเมืองก็ไม่ได้ดี นายกพัวพันทุจริต เลือกตั้งมีการเหมาบังคลาเทศอินโดมาลงคะแนนเป็นคันรถแลกกับสิทธิการทำงานและอยู่ในประเทศ ประชาชนตาดำๆ จับมือร่วมใจกันจะไปกีดขวาง เจอตำรวจไล่ปิดรั้วและให้บังคลาเข้าไปเป็นคันรถ (เวลาดีๆ ตีกัน แต่จะจับผิดผู้นำเค้าจะรักกันดีค่ะ)
สาธารณสุขถ้าเป็นของรัฐ ก็มีระบบคล้ายบัตรทอง นี่เพื่อนตรวจภายในประจำปีที่คลีนิครัฐจ่ายแค่ 1 ริงกิต แต่อันนี้ไม่แน่ใจว่าเฉพาะมุสลิมหรือไม่อย่างไร
ในส่วนการศึกษาเราว่าคนบ้านเราเรียนสูงกว่าจบตรีกันเกลือนเมือง ที่นี่ไม่ใช่ จบระดับ SPM ก็รับเข้าทำงานกันแล้ว (เทียบประมาณ ม.5)  ขอเงินรัฐมาเรียนก่อนได้เหมือน กยศ แต่ถ้าไม่จ่าย ติดหนี้ ทำพาสปอร์ตไม่ได้นะคะติดแบล็กลิสต์ ออกนอกประเทศไม่ได้ ต้องไปเคลียร์ก่อนบ้าง
แต่สามารถทำแผนขอปรับโครงสร้างการผ่อนชำระได้ ยอดจ่ายไม่ได้มากมาย ลูกน้องที่ทำงานจ่ายกันคนละพันกว่าบาทต่อเดือน (แต่ก็ยังไม่จ่ายกัน)

คนเป็นหนี้กันง่ายมากๆเลยค่ะ ใช้เงินเกินตัวไม่ต่างกับบ้านเรา ที่นี่ซื้อรถง่าย ไม่ต้องมีคนค้ำหรือมีเงินดาวน์ก็ได้นะ คนที่ทำงานเก่าเรามีเงิน 500 ริงกิตนี่ก็ไปถอยรถเลยค่ะ ผ่อนไป 9 ปี ไม่สนดอกเบี้ย อสังหาริมทรัพย์ราคาสูงโอเวอร์มากๆ ด้วยจำนวนเงินที่เท่ากัน เช่าบ้านหรือซื้อบ้านในไทยได้ของดีมีคุณภาพกว่ากันมากค่ะ อินเตอร์เน็ตแพงทั้งแบบบ้านแบบโมบาย ระอาตรงนี้มากเพราะกระทบกับตัวมากที่สุด เป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัวที่มากที่สุด ค่าเช่าค่าเน็ตเนี่ย

พูดมาทั้งหมดนี้ ไม่ได้เกลียดประเทศนี้นะ คืออยู่จนชินมันก็อยู่ได้ ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่ไม่ได้ดีขนาดนั้นเช่นกัน
เราว่ามาเลเซียไม่ได้เป็นประเทศที่โชคดีที่สุดค่ะ บอกกงๆ นะออเจ้า

แต่ในประเทศมีหลายเชื้อชาติ ศาสนา แบ่งกลุ่มกันอย่างชัดเจน เคยต้องติดต่อร่วมงานด้วยอยู่พักนึง
รู้สึกได้เลยว่าประเทศนี้ไม่ได้น่าอยู่อย่างที่ใครๆคิด ไม่อาจนับได้ว่าเป็นประเทศที่โชคดีที่สุดครับ