ตอนนี้เราอายุ15 ครอบครัวเรามีฐานะในระดับนึง ใครๆก็บอกว่าบ้านเรารวย ตั้งแต่จำความได้ ตอนเด็กๆครอบครัวเราไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนี้ พ่อแม่เราทำงานทุกวันจนตอนนี้มีเงินมากมาย หลายๆคนบอกครอบครัวเราดีมีความสุข แต่ไม่ใช่เลย ทุกครั้งที่เราจะซื้อของหรืออะไรที่เราอยากได้พ่อแม่ไม่เคยที่จะซื้อให้เราเลยสักอย่าง เขาบอกว่าเปลืองเงิน เสื้อผ้าเราเล็กหมดแล้วแม่ก็ไม่ยอมซื้อให้บอกว่าเปลืองเงิน ทั้งๆที่แม่ก็เอาแต่ซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเอง หลังๆเราเลยเก็บเงินซื้อเอง เพื่อนก็ชอบพูดกันว่าบ้านเราก็รวยแต่ทำตัวเหมือนขอทาน คำนี้เราเจ็บมากมันเถียงไม่ออก แม่ส่งเราเรียนโรงเรียนสูงๆ เราก็ตั้งใจเรียนเพื่อแม่ เกรดเรา 3.8 ตลอด เรารักการเรียน เรายังอยากเรียนต่ออีกให้สูงๆ
แม่บอกเราให้เราทำงานสืบทอดธุรกิจของแม่ตั้งแต่ตอนนี้ เราอายุแค่15 เรายังไม่อยากเสียการเรียน เราบอกแม่แบบนี้ แม่บอกว่าความรู้มันมีไว้แค่ประดับ ชีวิตจริงต้องทำงานหาเงิน ถึงเราจะไม่อยากเชื่อแต่เราปฏิเสธมันไม่ได้ เราเลยต้องทำใจเชื่อแม่ ชีวิตเรามีแค่การไปเรียนกลับบ้านมาต้องทำแต่งานของแม่ เสาร์อาทิตย์ก็ทำงานของแม่ เราเห็นเพื่อนคนอื่นๆเขาได้ไปเที่ยว เราก็อยากไปเที่ยวบ้าง เราบอกแม่ไป แม่บอกถ้าออกไปเที่ยวแล้วจะรวยหรอ เราเครียดมากๆ แม่ชอบบ่นเราว่าโตไปเราต้องจนแน่ๆถ้าเรายังทำตัวแบบนี้ แม่เราเครียดเรื่องเงินมากๆ แม่มาบังคับให้เราทำงาน เราไม่อยากทำ แค่เรียนเราก็เครียดจะตายแล้ว เราต้องมาแบกรับงานของแม่อีก เราอายุแค่15 เราอยากมีชีวิตเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เราอยากไปเที่ยวบ้าง อยากอิสระ
แม่เคยบอกเราว่าความรู้มันแค่ประดับ แต่อยู่ๆแม่ก็มาบอกว่าเราต้องเข้าจุฬาให้ได้ แม่เพิ่มความกดดันให้เรามาอีกเรื่อง เราไม่รู้ว่าแม่ต้องการอะไร บางครั้งแม่ก็อยากให้เราลาออกจากโรงเรียนแล้วมาทำงาน บางครั้งแม่ก็บอกให้เราเรียนสูงๆให้เข้าจุฬาให้ได้ เราเครียดมาก เราไม่รู้แม่ต้องการอะไรจากเรา แม่คาดหวังกับเราเยอะมาก พอเราทำให้แม่ไม่ได้ตามที่แม่ตั้งไว้ เราก็โดนเยอะมากเหมือนกัน เราไม่ชอบชีวิตที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้ แม่เราเครียดเรื่องเงินมาก ไหนจะหุ้นตก ต่างๆ แม่กรอกหูเราทุกวันให้เอาสามีรวยๆในอนาคต เราไม่ชอบเลย ถ้ารวยแล้วมันจะเป็นแบบนี้เราไม่อยากรวยเลย
เราแค่อยากมีชีวิตเหมือนที่เด็กอายุ15เขามีกัน ใช้ชีวิตของเราในแบบที่ควรจะเป็น ไม่ใช่วันๆทำแต่งานของแม่ เราอึดอัด เราเหนื่อย เราเครียด เราอยากให้แม่รับรู้บ้าง โตขึ้นเราก็มีความฝัน เราไม่อยากทำงานของแม่ถ้าเราโตขึ้น เราอยสกทำตามความฝันของเรา เราอยากเป็นเภสัชไม่ได้อยากทำงานของแม่
ลูกคนรวยไม่ได้ดีเสมอไป..
แม่บอกเราให้เราทำงานสืบทอดธุรกิจของแม่ตั้งแต่ตอนนี้ เราอายุแค่15 เรายังไม่อยากเสียการเรียน เราบอกแม่แบบนี้ แม่บอกว่าความรู้มันมีไว้แค่ประดับ ชีวิตจริงต้องทำงานหาเงิน ถึงเราจะไม่อยากเชื่อแต่เราปฏิเสธมันไม่ได้ เราเลยต้องทำใจเชื่อแม่ ชีวิตเรามีแค่การไปเรียนกลับบ้านมาต้องทำแต่งานของแม่ เสาร์อาทิตย์ก็ทำงานของแม่ เราเห็นเพื่อนคนอื่นๆเขาได้ไปเที่ยว เราก็อยากไปเที่ยวบ้าง เราบอกแม่ไป แม่บอกถ้าออกไปเที่ยวแล้วจะรวยหรอ เราเครียดมากๆ แม่ชอบบ่นเราว่าโตไปเราต้องจนแน่ๆถ้าเรายังทำตัวแบบนี้ แม่เราเครียดเรื่องเงินมากๆ แม่มาบังคับให้เราทำงาน เราไม่อยากทำ แค่เรียนเราก็เครียดจะตายแล้ว เราต้องมาแบกรับงานของแม่อีก เราอายุแค่15 เราอยากมีชีวิตเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เราอยากไปเที่ยวบ้าง อยากอิสระ
แม่เคยบอกเราว่าความรู้มันแค่ประดับ แต่อยู่ๆแม่ก็มาบอกว่าเราต้องเข้าจุฬาให้ได้ แม่เพิ่มความกดดันให้เรามาอีกเรื่อง เราไม่รู้ว่าแม่ต้องการอะไร บางครั้งแม่ก็อยากให้เราลาออกจากโรงเรียนแล้วมาทำงาน บางครั้งแม่ก็บอกให้เราเรียนสูงๆให้เข้าจุฬาให้ได้ เราเครียดมาก เราไม่รู้แม่ต้องการอะไรจากเรา แม่คาดหวังกับเราเยอะมาก พอเราทำให้แม่ไม่ได้ตามที่แม่ตั้งไว้ เราก็โดนเยอะมากเหมือนกัน เราไม่ชอบชีวิตที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้ แม่เราเครียดเรื่องเงินมาก ไหนจะหุ้นตก ต่างๆ แม่กรอกหูเราทุกวันให้เอาสามีรวยๆในอนาคต เราไม่ชอบเลย ถ้ารวยแล้วมันจะเป็นแบบนี้เราไม่อยากรวยเลย
เราแค่อยากมีชีวิตเหมือนที่เด็กอายุ15เขามีกัน ใช้ชีวิตของเราในแบบที่ควรจะเป็น ไม่ใช่วันๆทำแต่งานของแม่ เราอึดอัด เราเหนื่อย เราเครียด เราอยากให้แม่รับรู้บ้าง โตขึ้นเราก็มีความฝัน เราไม่อยากทำงานของแม่ถ้าเราโตขึ้น เราอยสกทำตามความฝันของเรา เราอยากเป็นเภสัชไม่ได้อยากทำงานของแม่