คือเราทำงานไม่ค่อยดี ทำไรไม่ค่อยปรึกษาเพื่อนก่อนลงมือทำก็เลยผิดพลาดอยุ่บ่อยๆเพื่อนกลุ่มนี้เป็นคนจริงจังกับคะแนนในโรงเรียนมากทีเดียว จิงๆเขาก็เคยให้โอกาสเราแล้วแต่เราผิดเกินแก้ไขเองก็เลยโดนเอาออกจากกลุ่มก่อนขึ้นม.3 แล้วเราเป็นผู้หญิงไง คือจะย้ายกลุ่มตอนจะขึ้นม.3มันก็ไม่ทันแล้ว เพราะในห้องรู้จักกันมาตั้งแต่ม.1 กลุ่มมันก็คงที่อยู่ตัวกันไปแต่ละกลุ่มอยู่แล้ว เราเลยต้องเลือกหาเพื่อนผู้ชายในห้องที่ยืดหยุ่นเรื่องงานกลุ่มมาร5คนเวลาทำงานกลุ่มจะได้สื่อสารกันสะดวกแต่ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิง เรากลัวว่าจะโดนกลุ่มเพื่อนผู้หญิงในห้องกลุ่มนึงที่เขาไม่ชอบเราเอาเราไปกล่าวหานินทาต่อทำให้คนอื่นเข้าใจเราผิดๆเราเป็นคนที่กลัวโดนคนอื่นมาเกลียดทั้งๆที่จิงๆมันอาจจะดูเป็นเรื่องปกติสำหรับคนส่วนใหญ่ว่าคนเราก็มีทั้งคนที่ชอบเราและเกลียดเราแตเรากังวัลเรากลัวและทุกข์ใจมากจนแทบจะร้องไห้ตลอดเวลา ข้างในมันเหมือนสลายพังไปหมด รู้สึกหนักหัว เศร้าใจ เวลาที่โดนคนที่ไม่ชอบเราบางส่วนในห้องมองเราด้วยสายตาที่เกลียดชังแบบนั้นคือเราเคบไปพบจิตแพทย์แล้วก่อนที่จะปิดเทอมณตอนนี้อ่ะ(คือตอนนี้ปิดเทอมอยุ่ไงคือปิดเดือนมีนา-กลางพ.ค.) หมอก็ให้ยามาแบบขนาดความรุนแรงอ่อนๆแค่พอให้เรารู้สึกสบายใจขึ้นได้บ้างพอถัดมา2สัปดาตอนนั้นก็หายเพราะมีคนรอบข้างที่เราสนิทคอยอยุ่ข้างๆเราแต่พอณตอนนี้เรารู้สึกกลัวการเปิดเทอมม.3 เรากลัวโดนมองแบบนั้นอีก กลัวเขาเอาเราไปนินทาว่าร้ายข้ามห้องทำให้คนอื่นเข้าใจผิดแล้วเกลียดเราไปเพิ่ม ณเวลานี้ตอนนี้วันนี้ เรากลับมาร้องไห้แบบตอนที่เป็นซึมเศร้าตอนนั้น เรารู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว เรากลัวมันไม่หายแล้วส่งผลกระทบต่อการเรียนเรา เพราะเราต้องสอบเข้าต่อที่อื่นตอนม.4 .. //ทั้งหมดที่เล่ามาหนูเพียงแค่อยากได้คำปรึกษาหรือคำแนะนำที่พอจะช่วยให้หนูรู้สึกดีขึ้นหรือทำให้อาการซึมเศร้าของหนูไม่กลับมาเกิดขึ้นอีกเพราะเรื่องแบบนี้ ...สุดท้ายนี้ขอขอบคุณล่วงหน้ามากๆเลยนะคะสำหรับคำปรึกษา/คำแนะนำจากใครๆก็ตามที่มาช่วยเหลือค่ะTT