#เราเล่าเรื่องไม่เก่งง่ะ ขอโทษด้วยยน๊า

เราฝึกงานอยู่ที่บริษัทจำหน่ายรถยนต์แห่งหนึ่ง... นั่นแหละค่ะ

พี่เขาชื่อบอม(นามสมมติ)เขาเป็นเซลส์ขายรถค่ะ เป็นพนักงานใหม่ แบบเพิ่งเรียนจบน่ะค่ะ อายุ23 มาทำงานได้ไม่ถึงปี เป็นคนหน้าตาดีระดับนึง แต่ไม่ถึงขั้นดีมากกก แต่คือพี่เขาตรงสเป็กเราอ่ะ แบบแต่งตัวดูดี สูง180 น้ำหนักประมาณ75มั้ง
ผิวขาว โสดดด ยิ้มทีใจสั่นเลยค่ะ >||<

วันแรกที่เราเข้าไปฝึกเรายังไม่เจอพี่เขาค่ะ เหมือนพี่เขาไม่ได้มาทำงานอ่ะค่ะ แล้ววันถัดมาก็เจอพี่เขา แบบแว๊บแรกนี่ใช่เลยอ่ะะ คือเป็นกำลังใจให้เรามาฝึกงานทุกวันก็ว่าได้ ><

เราเป็นคนหน้าตาบ้านๆ หน้าบานๆแต่มีสกิลในการแต่งหน้า แต่ตอนฝึกงานแรกๆเราไม่แต่งค่ะ เพราะตอนนั้นเหมือนแพ้ที่เขียนคิ้ว เลยไม่แต่ง และเป็นคนพูดไม่เก่งค่ะ แบบถ้าไม่คุ้นก็จะไม่พูดเลย เลยไม่ค่อยได้คุยกับพี่เขา

จากนนั้นเราก็พยายามหาเฟสพี่เขา แต่หาไม่เจอเพราะตอนแรกเรารู้แค่เขาชื่อบอม ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย มาวันนึงค่ะเราเห็นเขาแขวนบัตรพนักงาน เลยเห็นชื่อจริงเขา แล้วเอาไปค้นดูเจอเลยค่ะะ จากนนั้นจะรออะไร เราแอดไปอย่างไวเลยจ้า แล้วพี่เขาก็รับจริงๆ แบบโปรไฟล์เขาดี จบหอการค้า คือเรารู้เลยเราคงได้แค่ชอบ....

เราเจอเขาทีไรเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นเลยค่ะ ยิ่งเวลาเขายิ้มทักทายเราแบบ แทบวิ่งเข้าไปกรี๊ดในห้องน้ำ เลยย ยิ่งเวลาเขาเรียกชื่อเราแบบ กรี๊ดดด อยากจะเดินเข้าไปบอกว่า พี่บอมคะ ครางชื่อหนูหน่อยค่ะะะะ55555

เราคิดว่าเราต้องได้คุยกับพี่เขาก่อนฝึกงานจบ เราเลยแกล้งส่งข้อความผิดไปหาเขาบ้าง
เรา : ขอโทษค่ะพี่บอมม โทรศัพท์มันเบลออ
พี่บอม : โทรศัพท์เบลอหรือคนเบลออ?
................คือแบบเราแทบกรี๊ดดดด.......
แต่เราไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไรต่อ และไม่ได้คุยย55555 #โง่เนอะะะ
    ตั้งแต่นั้นเราก็แกล้งส่งผิดไปสองสามครั้ง ส่งเพลงบ้าง ส่งรูปบ้าง แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรจริงๆจังๆสักที

   และวันนึง เหมือนเป็นวันที่ฟ้าประทานมาให้เรา ปกติมีตู้กดเงินหน้าบริษัท ที่พี่การเงินให้เราไปกดเป็นประจำ บังเอิ๊นนน วันนั้นตู้เสียย พี่การเงินเลยบอกให้เรา ไปบอกพี่บอมพาไปกดข้างนอกกก คือแบ๊บบบ เรานี่เติมปากเลยค่ะะ 55555
แล้วก็นั่งรถไปค่ะ พี่เขาก็ชวนเราคุยบ้าง เพื่อไม่ให้บรรยากาศบนรถมันเงียบมั้ง 5555 เราชื่อหญิงนะคะ (นามสมมติ)
พี่บอม : น้องหญิงอายุเท่าไหร่นะ?
เรา : 18จะ19ค่ะ
พี่บอม : อ๋อออ งั้นก็เป็นน้อง ตว. กับ น. อีกน่ะดิ (ตว.กับ น.คือนศ.ฝึกงานที่เพิ่งเข้ามาช่วงเดือน มค. เรามาตอนเดือน พย.)
เรา : ค่ะะ. แล้วพี่บอมอายุเท่าไหร่นะคะ?
พี่บอม :23...
เรา : อ๋อออ
...........ก็จะถามประมาณนี้แล้วพี่เขาก็ถามแบบ ฝึกงานจบแล้วไปเรียนต่อมั้ย อะไรงี้ ก็คุยกันไปเรื่อย เขาก็เล่าเรื่อของเขาให้เราฟัง คือแบบตอนนั้นเราอยากจะหาสมุดมาโน๊ตไว้อ่ะ 55555 เราถามเขาว่าบ้านอยู่ตรงไหนด้วยแหละะ คือไร๊? คือแร๊ดด? ก็แค่อยากจะผ่านไปบ่อยๆง่ะะ

แล้วเราลงไปกดตัง เขาก็เขาไปในเซเว่น แล้วถามเราว่าเอาไรมั้ย เราก็ส่ายหน้า เรากะว่าจะไปนั่งรอบนรถ แต่เขาล็อคเราเลยต้องเข้าเซเว่น
พี่บอม : กินอะไรหยิบเลยเดี๋ยวพี่เลี้ยง
เรา : (ยิ้มๆ) อะไรแพงสุดในเซเว่นล่ะคะ(แซวๆ)
พี่บอม : อะไรแพงสุด.... *_*
เรา : (ยิ้มกว้างง)
........เราก็เดินไปหยิบ ขนมต่างๆ แล้วมีขนมอันนึง เราเรียกมันว่าขนมผ้าพันแผล 5555 มันจะเป็นเยลลี่ติดกับกระดาษแล้วม้วนๆ กินยากๆแต่เราชอบ เราหยิบมา2อัน แล้วตอนกลับเราก็ให้เขาไปอันนึง
เรา : (ยื่นให้) ลองดูค่ะ กินยากดี (แล้วก็เดินไป... ) พี่เขาก็มองหน้าเรา แต่เราไม่กล้ามองนาน ทุกกริยาบทจองพี่เขา ทำให้เราหัวใจแทบหยุดเต้น >< ถ้ามองนานกว่านี้ เราตายแน่ๆๆ

    นั่นแหละค่ะเรื่องฟินๆ (ที่เราคิดไปเองคนเดียว) มีเยอะมากก แบบทุกอย่างที่เขาทำ เราเก็บมาคิดหมด

    จนมาวันนึง เหมือนพี่บอมสงสัยว่าเราชอบเขา แล้วไปปรึกษากับพี่เซลส์อีกคนที่เป็นพี่เลี้ยงพี่บอม เป็นพี่ผู้หญิง อายุ30ต้นๆ มีครอบครัวแล้ว ชื่อแอน นามสมมติ นั่นแหละค่ะ....ที่เราคิดงี้ก็เพราะพี่แอนที่ตัวแปลกๆกับเราเหมือนจะจี้ให้เราบอกว่าเราชอบพี่บอม
   ๑.มีเหตุการณ์นึงทำเราเกือบตาย แบบตอนนั้นพี่บอมกำลังถามเรื่องแหวนของพี่การเงินอยู่นี่แหละ แบบว่าซื้อมาเท่าไหร่อะไรตั่งต่างง
พี่การเงิน(เป็นผู้หญิง) : บอมก็ซื้อให้แฟนบ้างดิ
พี่บอม : แฟนยังไม่มีเล้ยยย
......พี่แอนเดินมา.....
พี่แอน : นี่ไงบอม น้องหญิงไง! (แซว)
พี่บอม : (ยิ้มๆ หัวเราะๆ)
พี่แอน : หญิง แบบบอมนี่ชอบมั้ย?
เรา : อึ๊ง เงียบ ทำได้แค่ยิ้ม...
พี่แอน : แสดงว่าชอบ.. แล้วหญิงมีแฟนยังอ่ะ
เรา : (ด้วยความที่กลัวเขาจับได้ว่าชอบพี่บอมเลยตอบไปว่า มีแล้วค่ะ)
พี่แอน : โห บอมมขนาดน้องหญิงยังมีแฟนแล้วเลยย แต่บอมยังไม่มีอ่ะะ!
พี่แอน : และหญิงมีแฟนแล้วบอมก็อดน่ะดิ  โถ่ บอมบอกพี่ให้มาถามอยู่นั่นแหละ
พี่บอม : ใช่ๆ (หัวเราะยิ้มๆ)บอมชอบคนอวบๆ หุ่นนางแบบ นี่จะไปหานางแบบละ
เราก็ยิ้มๆ
   
     และตั้งแต่นั้นมา เหมือนพี่แอนจะยังไม่หยุด จี้คือจนเราทำตัวไม่ถูก และพี่บอมก็เปลี่ยนไป จากเคยคุยปกติ เป็นแบบต่อหน้าคนอื่นจะไม่ค่อยคุย เวลาตอบไรเราก็เหมือนใจคิดอะไรอยู่ ทำหน้าเหมือนเห็นคำว่า ‘หนูชอบพี่’ อยู่บนหน้าผากเราแล้วเจาไม่ชอบอ่ะ


เราแบบอยากจะให้ตู้เสียอีกสักครั้ง จะได้ออกไปด้วยกันอีก จะแกล้งทำตู้เสียก็ทำไม่ลงง ค่ะ แล้วพี่บอมก็ดูตีตัวออกห่าง ไม่ทักไม่ถามอะไรต่อหน้าคนอื่นอ่ะ ไม่รู้ทำไม แต่มีครั้งนึงเรารถล้มหยุดไปอาทิตย์นึง ละกลับมา พอเดินผ่านพี่บอม หน้าห้องน้ำ ตอนนั้นไม่มีใคร เขาถามเราว่าหายไปไหนหลายวัน เราก็บอกรถล้ม เขาก็ถามแหละว่าเป็นไรมากมั้ย หายดียัง

แบบคือจากที่เราจะตัดใจแล้วกลายเป็นทำให้เราคิดมานิดนึง

และบริษัทจัดทัวร์ให้พนักงาน แต่นศ.ฝึกงานต้องเสีย4000 พี่เลี้ยงเราก็อยากให้เราไปด้วยแหละ ฝึกงานมาตั้งนาน เพราะหลังจากจบทริปนี้ เราก็ไม่ต้องมาแล้ว คือฝึกจบแล้วน่ะค่ะ เราเลยตัดสินใจไป เพราะเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้เจอพี่บอมอีก และที่ที่จะไปก็น่าเที่ยวด้วยแหละ ไม่ได้เห็นแก่ ผช อย่างเดี่ยวนะ อิอิ55555 แต่เราไม่ค่อยมีตังแหละ เพราะมาเรียนก็อยู่หอ หาตังใช้เอง ไม่ได้ขอแม่ พี่ๆในฝ่ายรวมตังออกให้เรา 2000 เราออกเอง2000 คือยังไงก็คุ้มอ่ะ
3คืน4วัน กาญ,สุพรรณ,อยุธยา และจะได้ไปตามรอย ออเจ้า ด้วย 55555

.............ทริปได้เริ่มขึ้น............

วันแรกที่แพกาญ เขื่อนศรีนคริน...
     คือห้องเราตรงข้ามกับห้องพี่บอมเลยย แบบคืจากประเราถึงประตูเขา ห่างกัน20ซม. คือดีย์มากกก แบบตื่นเช้าก็จะได้เจอเขาาอ่ะะ แล้วคือพี่แอนไม่ได้มาเราเลยหายเกร็งหน่อย 555555
   แล้วกลางคืนเขามีร้องแกะกัน เราร้องเพลง มุม ของเพลย์กราวมั้ง แบบเราร้องตอนคนน้อยๆอ่ะ แต่ก็มีพี่บอมนั่งอยู่ แต่ตอนเราจะร้องแล้วเขาขึ้นห้องไป พอเริ่มร้อง เขาก็ลงมาอ่ะ เหมือนเป็นเพลงที่เขาชอบด้วยมั้ง เราได้ยินเขาร้องที่งานเลี้ยงปีใหม่ เราเลยเอามาค้นว่าคือเพลงอะไร  
พอเขาเห็นว่าเราร้องนี่ รีบขึ้นนอนเลย 5555555 (เสียงเราไม่เหี้_นะ แต่ร้องเพียนมากกกกก)

แล้วเช้ามาเรานั่งแต่งหน้าอยู่ เราหันหน้าไปทางหน้าต่าง หันหลังให้ประตู นั่งในห้องคนเดียว แล้วพี่บอมเข้ามายืมหวีเรา เข้ามาแค่ไม่กี่วิ ทำใจเราแทบหยุดเต้นอีกแล้ววว คือสภาพที่เข้ามา คือถอดเสื้อ ไง เป็นวินาทีระทึกขวัญมาก อยากตายกงนั้นเลยเจ้าค่ะะะ !

คืนสองที่สุพรรณ คืนนั้นมีตรีมลายดอกค่ะ เราก็จัดเต็มแบบฮาๆ คือเสื้อดอกทานตะวัน ต่างหูทานตะวัน แล้วมีกิ๊ฟทานตะวันอันเบ่อเร่ออยู่บนหัว พี่เลี้ยงเราเลยจับเราขึ้นไปประกวดค่ะ (ไม่ได้ประกวดแบบเว่อวังอะไร แค่กิจกรรมสนุกๆ เงินรางวัล 700฿) ตอนแรกเราปฏิเสธพี่เลี้ยงไป ว่าไม่ขึ้นๆ แล้วเราไปเข้าห้องน้ำกลับมา พิธีกรเรียกขึ้นเวธีแบบงงๆ แล้วก็ได้รางวัลที่1มาแบบ งงๆ กับทิปอีก500฿ 5555555 แล้วพองานเลี้ยงเลิกเหลือแต่ฝ่ายเราที่นั่งอยู่ เพราะรอเข้าผับค่ะ แล้วเราก็ร้องเพลงไปเพลงนึงแหละ คือพี่ทุกคนปรบมือแล้วก็ช่วยร้องกัน เพราะเราร้องเพี้ยนน แล้วหันไปเห็นพี่บอมช่วยร้องช่วยปรบมือนี่ เราแทบกองตรงนั้นเลยอ่ะะะ

ทีนี้คือเขาจะเขาผับกัน เราอายุไม่ถึง 20อ่ะะ ถ้าไม่ไปก็ต้องอยู่ห้องคนเดียวอีกก แต่เอาจริงๆก็คือพี่บอมไปเราเลยอยากไป เราเข้าไม่ได้ก็จะนั่งรอหน้าผับก็ได้555555

ตอนเขาตรวจบัตร เราบอกเราลืมไว้ที่โรงแรม เขาถามเราว่าอายุเท่าไหร่ เราบอกไปว่า21 เขาก็ถามว่าเกิดปีอะไร เราก็บอก2540 คิดเลขไวไปอี๊กก เลยเข้าได้ค่ะ
(เป็นการกระทำที่ผิดมากๆๆนะคะ อย่าทำตามเรา ถ้าถูกจับมาไม่คุ้มม ที่เราทำไปก็เพราะผู้ชายล้วนๆค่ะ อย่าด่าเราเลย)

คือแต่ก่อนเราทำงานพาสทามน่ะค่ะร้านอาหารธรรมดานี่แหละ ร้านใหญ่อยู่ แล้วก็มีชงเหล้าชงไรตลอด

แล้วพี่ๆเขาก็รู้กัน คืองานไหนเราก็ชงตลอด ชงเองเมาเองง

ปกติพี่บอมไม่กินเหล้าค่ะ กินแต่เบียร์ แต่วันนี้เขากินเหล้ากันหมด พี่บอมก็เลยต้องกิน แล้วคือผับมันก็ดังเนอะ อิอิ เราถามเขาว่าผสมไรงี้ เขาก็แบบพูดข้างหูเราอ่ะ คือใกล้สุดๆแล้วววว คือเราอยากกรี๊ดมากกก แต่เหมือนเขาพยามหนีเราอ่ะ พอเราพยายามยืนใกล้เขา เขาก็จะยืนที่อื่น 5555555 เขาหนีเราตลอดทริปแหละะ หึๆ -..- เขาผิดแผกแปลกไปจากเดิม หรือเขาอาจจะวิปลาสไปแล้วสิ้น...

คืนที่3 ที่อยุธยา คืนนี้ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีไรเลยยที่ฟินๆกับพี่เขา. แต่คือบอกเลยว่า บรรยากาศที่โรงแรมดีมากก ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงข้ามเป็นวัดพนัญเชิง (หนึ่งวัดใน บุพเพสันนิวาส) บรรยากาศดี แต่ยุงเยอะไปหน่อย

แล้วก็ถึงวันที่4 ที่จะต้องกลับแล้วว

คือจะบอกว่าที่นั่งบนรถอ่ะ เรานั่งอยู่ข้างหลังพี่บอมเลยค่ะ คือพรมลิขิตครึ่งนึง เราลิขิตครึ่งนึงแหละ555555 ตอนแรกเรานั่งข้างข้างแล้วพี่ที่นั่งหลังพี่บอมเขาจะเปลี่ยน เราก็เลยได้นั่งข้สงหลังพี่บอมมาตลอดทริป

แล้วพีคคคที่เราดีใจสุดคือ เราเห็นเขาเลื่อนมือถือดูเฟส แล้วพอเห็นโพสเราแล้วเขาหยุดอ่านเว่ยยยยย เลื่อนผ่านโพสสต์เราไปสองครั้งก็หยุดอ่านสองครั้ง แต่เขาไม่ไลค์ และไม่เคยไลค์ให้ใครเลย นอกจากมีคนแท็กรูปมา และในเฟสเขาก็ไม่เคลื่อนไหว ไม่โพส ไม่อะไรเลยยย

ปัจจุบันเราฝึกงานจบแล้ว แล้วตอนนี้ทุกคนในฝ่ายรู้แล้วแหละว่าเราชอบพี่บอม

เพราะ ตอนอยู่บนรถ ตอนกลับจะถึงบริษัท เราโพสต์เฟสว่า ‘’ขอมองนานๆได้ไหม เพราะไม่รู้ว่าจะได้มองอีกทีเมื่อไหร่’’
แล้วเหมือนพี่ที่นั่งข้างๆเราเห็นตอนเราพิมพ์มั้ง พอเรากลับถึงบ้านพี่ที่นั่งข้างๆที่มาคอมเมนต์ว่า ‘แอบมองคนบนรถหรอ’ แล้วเราก็ตัดสินใจเปิดไปเลยว่าเราชอบพี่บอม แต่เราไม่ได้บอกพี่บอมนะ คือเขารู้กันทั่วแล้ว ไม่ต้องบอกก็ได้

แล้วที่เจ็บคืออ พี่น. นศ ฝึกงาน ป.ตรี (เราปวช.) ซึ่งตอนมาแรกๆพี่ในฝ่ายก็แซวว่าพี่บอมชอบ แล้วพี่บอมก็เล่นกับเขาด้วยย
หึๆ แต่ต้องยอมรับ เพราพี่น.สวยอ่ะ สวยกว่าเราเย๊อะ ตัวเล็ก ขาว จัดฟัน รวยด้วยย แต่พี่น.มีแฟนแล้ว ดูจากการโพสเฟสของพี่น.เหมือนมีปัญหากับแฟนบ่อยๆ

แล้วพี่น.โพสต์รูปพร้อมแคปชั่นว่า ‘ยิ้มที่ส่งไป ไม่สะเทือนใจบ้างหรอ’ แล้วพี่ในฝ่ายก็มาคอมเมนต์ มาแซวกัน พี่แอนก็มาแซวด้วยย คือชงให้กันดีมากกก ทุกคนน
เห็นว่าเราเป็นเด็กเสริฟละไม่ชงให้เราเลย ให้เราชงเองตลอด

และอีกวันนึงพี่น. เช็คอินบิ๊กซี ซึ่งบ้านพี่บอมเขาอยู่แถวนั้น แล้วพี่ๆในฝ่ายก็มาเมนต์กันอีก ว่าไปทำไรแถวนั้นน ไรงี้

ตอนนี้เราเลยหมดหวังแล้ว เลยมาตั้งกระทู้นี่แหละ ระบายความในใจ

แล้วถ้าเป็นไปได้ เราอยากรู้มากกว่าพี่บอมคิดยังไงกับเรา เกลียดเราหรอ หรือเราหน้านิ่งไป ไม่น่าคุยด้วย

ปล.ใครอยากเห็นหน้าเรา หน้าพี่เขา หลังไมค์ได้นะคะ เพราะเราอยากจะรู้เหมือนกัน ว่าเราหน้าเหี้_ขนาดนั้นเล้ยย??


ปล.2 เราอยากรู้ด้วยว่าเหตุการณ์ที่เราเขียนว่า ๑. นั่นพี่บอมคิดอะไรอยู่ฟ้ะะ

บ๊ายบาย ขอบคุณค่ะ สำหรับพื้นที่ระบาย