***บุพเพสันนิวาส  ***   บอกตามตรงพึงติดตามอ่านข่าว เรื่องย่อไปไม่กี่วันนี่เอง กลัวตกกระแส  พออ่านเรื่องย่อของบุพเพฯ จริงแปลกใจ ว่าช่างคล้ายเราจังเลย...ความมีอยู่ว่า (ก่อนที่ละครนี้จะออกอากาศ)  คืนหนึ่งหลังจากไหว้พระ นั่งสมาธิเหมือนทุก ๆ วัน แล้วเข้านอน ฝันไปว่าอยู่ในโลกอนาคต ใส่ชุดคล้าย ๆ เจ้าหน้าที่ในหนังสตาร์เทค(สีฟ้าขาว)  จำได้ว่ากำลังจะตาย เจ้าหน้าที่บอกให้ลงไปนอนในโลงแก้ว  ให้หลับตา ให้ทำใจสบาย บอกว่าตื่นอีกที่อาจจะต้องไปเกิดที่ภพใดชาติใดชาติหนึ่ง  รู้สึกว่าม่านตาค่อยปิดลง...
.
.
.
มารู้สึกอีกที่มีเสียงเรียกของผู้หญิง
ช่วยด้วย ช่วยด้วย...
จึงรีบวิ่งไปตามเสียง เห็นงูกำลังเลื่อยไปหาแม่หญิงคนหนึ่ง จึงคว้าไม้ริมทางไล่งูไป
" ถ้าพี่มาช้ากว่านี้ น้องคงโดนงูกัดเป็นแน่ "  แม่หญิงพูดขึ้น
  อ้าว ! ใครหว้า เป็นงงซิ    เธอเป็นผู้หญิงผมยาว ขาว สวย (สเปกเลย)
" ปะ กลับบ้านกันเถอะจ้ะ " แม่หญิงพูดขึ้นแล้วจับมือเดินไป
" พี่เป็นไรจ้ะ เห็นทำหน้างง งง กลัวน้องถูกงูกัดหรือจ้ะ "
เราก็พลางยิ้มให้เธอ..ในใจยังงงอยู่ว่าเรามาอยู่ยุคไหนเนี่ย เพราะความจำครั้งสุดท้ายยังอยู่ที่โลงแก้วอยู่เลย(น่าจะโลกอนาคต)
เดินมาเรื่อย ๆ มาแวะร้านขายของ  ผู้คนในร้าน เจ้าของร้านก็ทักทายเรา กับแม่หญิง อย่างคนสนิทคุ้นเคย c]h;ยังแซวว่า "รักกันเหลือเกินนน...ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดไม่เคยห่างเลยยย" เราก็ยังงงอยู่
ระหว่างอยู่ในร้านสายตาก็กวดมองสิ่งต่าง ๆ เพื่อระบุช่วงเวลาว่ามันอยู่ในยุคไหน พ.ศ. อะไร
"พี่คะวันนี้จะกินอะไรดี"  
"เอาเหมือนเดิมละจ้ะ" ตอบแบบงง ให้ผ่านไป
"แหม่ พี่นิกินแต่แบบเดิมๆ ไม่เบ้ื่อเลยนะ"
"ชอบจ้ะ"
เห็นเธอยิ้มแล้วชะลอยสายตาให้...โอ้ยทำไมชังสวย น่ารัก อย่างนี้ นี่ เมียเราเหรออออ
พลันสายตาเหลือบไปเห็นขวด...กระดาษ(น่าจะปฏิทิน)
โอ้แม่เจ้า...เราย้อมมายุคนี้เลยหรือ (ถ้าย้อนจากเวลานี้กลับไปก็น่าจะช่วงคนวัย 60 ปีup ถ้าย้อนจากอนาคตในฝันก็หลายร้อยปี)
"พี่จ้าเรากลับบ้านกันเถอะจ้ะ" พลางจับมือเดิน
"จ้ะ"
...สดุ้งตื่น ตี2.31 น. ช่างเหมือนจริงเหลือเกิน
...ละครบุพเพสันนิวาส ฮิตทั่วบ้านทั่วเมือง...
ออเจ้า  ออช่างคล้ายเราจังเลยย