คืนนั้นประมาณ 2ทุ่ม ลุงพาผมไปตลาดใกล้บ้าน ผ่านสี่แยกมืดๆ แต่ยังพอมองเห็นด้วยแสงจันทร์ ขฯะนั้นเอง ลุงหักหลบรถไปชนฟุตบาท
ผมล้มกลิ้งหมุนไปกับถนน 2-3รอบ ลุงรีบมาอุ้มผมไปนั้งที่ฟุตบาท ผมบอกไม่เป็นอะไรมาก
ลุงก็เลยไปดูรถมอเตอร์ไซ ช่วงที่ลุงไม่อยู่ ผมได้ยินเสียงผู้หญิงร้อง โอ้ย โอ้ย เจ็บจังเลย ผมมองไปที่ถนน
เห็น ผู้หญิงท้องใหญ่มาก นั้งบนสามล้อปั่น มือกุมท้องที่เต็มไปด้วยเลือด มีแผลที่ท้อง เท่าที่มองห็น 2แผล
ร้องด้วยความเจ็บปวด
  ผ่านไปสักระยะ รถตู้สีขาว ภายนอกบุบเบี้ยว เหมือนมีรอยชน รอบรถ กระจกแตกบางส่วน
ในรถมีเด็กเล้นกันเสียงดัง บางคนมองมาทางผม ผมมองไปเห็นใบหน้าเด็กมีเลือด มีแผลเต็มหน้าเด็กเหล่านั้น
  ผมรู้สึกจุกที่ท้อง ผมเลยเอนตัวนอนบนฟุตบาท ตอนนี้คนเริ่มมามุงดูผมมากขึ้น ผมมองคนเหล้านั้นใบหน้าพวกเขา
สีดำ ช้ำ เขียว ใส่ชุดขาวเก่าๆ เต็มไปหมด
  ผมมารู้สึกตัวอีกทีที่โรงพยาบาล พ่อ แม่ ลุง ยืนอยู่รอบเตียง ผมเล่าเรื่องที่ผมพบมาให้ทุกคนเหล่านั้นฟัง เขาต่าง
ไม่เขื่อ เรื่องที่พบมา แต่ลุงรีบกลับบ้านไปเอาพระมาห้อยคอให้ผม
   ผมโตขึ้นมาหน่อยจึงรู้ว่า แยกนี้มีอุบัติเหตุบ่อย ชนกันตาย เหตุใหญ่ๆรถตู้รับส่งนักเรียนพลิกคว่ำเสียชีวิตไปหลายคน
ผัวแทงเมียตายแถวแยกนี้ อื่นๆ ขอบคุณที่อ่านจบ เพราะนี้คือเรื่องจริงสมัยเด็กๆของผม
และเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมมองเห็นวิญญาน แล้วผมจะมาเล่าให้ฟังอีก