สวัสดีค่ะทุกคน อันนี้เป็นกระทู้ที่สองของเราแล้วนะคะ
สืบเนื่องจากกระทู้แรก ได้กล่าวถึงเรื่อง เรียนเรื่องเพศศึกษาที่อเมริกากันไปแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/37028740/comment28
หลังจากที่เรียนมาได้สักพักแล้ว เลยนึกถึงที่บ้านเราก็มีนโยบายเรื่องลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ ให้กับเด็กๆ เลยอยากเอาเรื่องราวของที่นี่มาเล่าบ้างคะ
คราวนี้ จะมาแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ที่คิดว่าเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่ให้ทุกๆท่านได้อ่านกันค่ะ
นั่นคือ ประสบการณ์ จากการเข้าร่วม ชมรม Robotics ของโรงเรียนนั่นเอง
ก่อนอื่นเลยจะขอเกริ่นก่อนว่า โดยปกติแล้ว ที่โรงเรียนจะเรียนถึงแค่บ่ายสองโมง หรือ บ่ายสองโมงครึ่ง เท่านั้นค่ะ แล้วหลังจากนั้น จะเป็นกิจกรรมยามบ่าย หรือ afternoon activities ให้นักเรียนได้ไปเข้าร่วมกันค่ะ ซึ่งก็เป็นไปตามที่นักเรียนชอบและสนใจ อย่างเช่น ถ้านักเรียนคนไหนชอบเล่นดนตรี ก็ มีห้องซ้อมให้ คนไหนเล่นกีฬา ก็ไปเข้า team ของโรงเรียน ( ซึ่งกีฬาก็จะเปลี่ยนไปตามฤดูกาลของที่นี่นะคะ )
หรือ แม้กระทั่งคลาส บัลเล่ต์ โยคะ หรือ digital photography หรือ creative media workshop หลากหลายมากๆค่ะ ให้เลือกแทบไม่ถูกกันเลยทีเดียว
เรื่องมีอยู่ว่า ในช่วง winter ของที่นี่ ซึ่งเหมือนเป็นเทอมที่สองของโรงเรียน ( โรงเรียนมีสามเทอมค่ะ ) เราก็ต้องทำการเปลี่ยนกีฬาหรือกิจกรรมยามบ่าย
จากนั้น จุดเริ่มต้น กับการที่เข้ามา ใน Robotics นั้นเกิดขึ้นจาก...พ่อหนุ่มหัวหน้าชมรม Robotics นั่นเองค่ะ
พ่อหนุ่มคนนี้ ก็เข้ามาชักชวนเรา ด้วยการยิ้มน่ารักๆ พูดนิ่มๆ ชักชวนเราเข้าไปค่ะ
เรา: เราสนใจนะ มันเจ๋งแน่ๆ แต่เราไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยนะ จะทำได้เหรอ
พ่อหนุ่ม ( ชื่อของเขา คือ โลแกน ) : ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลหรอก ไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์ ขอแค่สนใจก็พอแล้ว
จากนั้น ก็ส่งยิ้ม มาให้อีกรอบนึง
แน่นอนว่าชะนีน้อยนางนี้ ก็ได้ลงชื่อไปเรียบร้อยเลยจ้า โดยหารู้ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นในภายหน้า
…ก็แหม มาขายของขนาดนี้ ไม่ไปก็แปลกใช่มั้ยคะ เสียน้ำใจแย่เลย 5555..
ตอนแรกๆก็ยังไม่ค่อยมีอะไรมาก มีเอา Robot ตัวเก่าของปีที่แล้ว มาให้ขับเล่นดู เปิดคลิปการแข่งให้ดู เพราะใกล้ถึง Christmas Break แล้ว หลังจากนั้น ก็จะมาเข้าสู่ช่วงจริงจังค่ะ
ก่อนอื่นจะต้องบอกกันก่อน ถึงแม้กิจกรรมยามบ่าย จะดูเหมือนเข้าตามความสนใจ เหมือนจะง่ายๆ แท้จริงนั้นไม่ใช่เลยค่ะ เพราะทุกอย่างคือความจริงจัง อย่างคนที่ลงกีฬา ก็จะมีแข่งเป็น Tournament คนที่มาสายดนตรีหรือการแสดง ก็จะมี performance ซึ่งอาจจะเป็น ละครเวที ของโรงเรียนนั่นเองค่ะ
ซึ่ง Robotics ก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ
หลังกลับมาเรียนปกติหลังเบรก อาจารย์ Robotics ก็บอกว่า เสาร์นี้ จะพาไป งานเปิดฤดูกาลการแข่งขัน robotics ค่ะ ตอนแรกก็งงๆ แต่โชคดีที่ ได้เรียนคลาสเดียวกันกับ พ่อหนุ่มโลแกนบ้าง เลยอาศัยถามๆว่า ไปวันไหน รถออกกี่โมง 555
เช้าวันเสาร์ ที่ 6 มกราคม 2018
เราก็ออกรถตั้งแต่หกโมงเช้า และเดินทางไปยัง Southern New Hampshire University เพื่อเข้าร่วมการเปิดงาน และการรับทราบถึงโจทย์การแข่งขันของปีนี้นั่นเองค่ะ
ในตอนแรกคิดว่า เป็นงานเล็กๆ แต่ที่จริงนั้น ไม่ใช่เลยค่ะ มีคนมาร่วมงานเยอะมาก ทั้งมาจาก รัฐต่างๆ จนถึงชาติอื่นๆ เช่น แคนาดา หรือ ประเทศทางตะวันออกด้วยค่ะ ( จำไม่ได้ เหมือนทำโน้ตหาย ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ เพราะกลัวผิดพลาด)
การแข่งขันนี้ เป็นของ FIRST หรือชื่อเต็มคือ For Inspiration and Recognition of Science and Technology เป็นองค์กรที่ไม่หวังผลกำไร สำนักงานใหญ่อยู่ที่นิวแฮมเชียร์ เมือง แมนเชสเตอร์ นั่นเองค่ะ
โจทย์การแข่งขันปีนี้ ก็ตามลิ้งก์นี้ เลยจ้า
https://www.youtube.com/watch?v=HZbdwYiCY74&t=56s
ตอนนั้นที่เห็นคือ แบบ โอ้โห แล้ว ฉันจะทำยังไง ไอ้ที่ทำให้เคลื่อนๆ ยังพอเข้าใจ แต่ขนาดที่มีตัวยกนี่คือ จะทำยังไง ในหัวนี้หมุนติ้วๆเลยจ้า หันไปสบตาอาจารย์กับพ่อหนุ่มหัวหน้าทีม แล้วก็บอกเราว่า
“ We’ll figure it out”
....จ้า......
หลังจากที่ ได้รับรู้เรื่องโจทย์ กำหนดการเรื่องการแข่งสนามแรก เรามีเวลาประมาณ 8 weeks ก่อนการแข่งขัน ซึ่งตอนนั้นจะมีช่วงหยุดไปเกือบอาทิตย์ด้วย ทั้งทีมจึงต้องเร่งมือกันทำงานมากๆ
แต่อุปสรรคมันก็อยู่ตรงนี้
1. หลายคนที่เข้ามาใน robotics ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน และไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ( เราเป็นต้น 555 )
2. เวลาน้อย แต่ดีเทลงานก็เยอะ
ก่อนที่จะมาเข้าร่วมจริงๆ เราเคยเห็นสงสัยว่า มันจะยากขนาดนั้นเชียวเหรอ หรือ ทำไมไม่ทำให้ดีกว่านี้
หรือ พวกสิ่งประดิษฐ์ยุคแรกๆต่างๆ ที่เคยแอบคิดว่า ทำไมประหลาดจัง ก็ไม่ได้ว้าวขนาดนั้น
พอได้มาอยู่ในสถานะนี้แล้ว แทบจะร้องไห้และขอโทษแทบไม่ทัน
ยากขนาดไหนน่ะหรือ ขอตอบว่า ตรงหน้าที่ไม่มีอะไรเลย ทุกอย่างว่างเปล่า มีแต่เหล็กยาวเป็นวาๆ หลายๆท่อนวางข้างๆ น็อตอีกหลายๆตัว
มันไม่ได้ง่ายเหมือนต่อเลโก้ เพราะอย่างน้อยเลโก้มีบอกว่าเอาอะไรต่ออะไร มีแบบให้ดูว่ารูปสำเร็จเป็นยังไง
แต่ตอนนี้ เราไม่รู้เเม้กระทั่งว่า ไอ้สิ่งที่เราจะสร้าง คืออะไร มันจะออกมาเป็นยังไง ทำงานยังไง
โอ้ คุณพระช่วย
แล้วชะนีจะทำอย่างไร
( ต่อจ้า )
Week 1
เรามีการประชุมรวมกัน ทั้งสัปดาห์ ว่า เราจะทำยังไงดี เริ่มยังไง หรือ แม้แต่จะวางระบบของ Robot ยังไง
ซึ่วันแรกๆ ทุกคนเป็นคล้ายๆกัน คือ งง ไม่รู้จะเริ่มยัง 5555
อาจารย์ก็เลยใจดี เอาละ มาเลือกล้อ กันก่อนก็ได้ เราจะเอาล้อแบบไหนดี
อันนี้ เป็นภาพประกอบค่ะ
พอสรุปเลือกล้อกันได้
เราก็เริ่มวางแผนคร่าว แบบระดมไอเดีย ว่าหุ่นยนต์ที่จะทำตามโจทย์ได้ ควรจะเป็นแบบไหน และเรียบง่ายเท่าที่จะเป็นไปได้ที่สุด
ซึ่งตอนนี้เป็นตอนที่หงุดหงิดตัวเองมากที่สุด เพราะถึงด้วยไม่เคยรู้เรื่องเหล่านี้มาก่อน บางครั้งฟังแล้วก็งงๆ ว่ามาได้ยังไง แต่เพื่อนๆกับอาจารย์น่ารักมาก ที่คอยถามเรา และตอบเรา เวลาเราสงสัย
จวบจนเกือบครบหนึ่งอาทิตย์ อาจารย์ก็ได้แนะนำให้ทุกคนลองไปศึกษาแบบหุ่นยนต์ตามใน youtube และมาลงตัว ของหุ่นยนต์ตัวอย่างของ WPI ( มหาวิทยาลัยนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียงในด้าน Robot ด้วยค่ะ - โชคดีที่เคยไป visit มาครั้งหนึ่ง ) พอทุกคนคล้ายจะมองภาพออกในเรื่องของกลไก เราจึงเริ่มวาดแปลนวางแผนกันค่ะ
ซึ่งเราก็พอมีโอกาสได้ถามบ้าง เวลาสงสัยว่า ถ้าเราทำแบบนี้ ปัญหาด้านนี้จะเกิดหรือเปล่า
ในส่วนตัวก็แอบกังวลว่า เอ เรานี่ไม่ค่อยออกไอเดีย มีแต่สงสัย แบบนี้เพื่อนเค้าจะโอเคหรือเปล่า
แต่อาจารย์บอกว่า สงสัยน่ะดีแล้ว เพราะบางครั้ง ทีมก็มองข้ามบางจุดที่ต้องระวังไป
ซึ่งนี่ก็ทำให้เรามั่นใจขึ้นเลยค่ะ
Week 2
และแล้ว ช่วงเวลาแห่งการสร้างก็มาถึง ห้องสร้างของ Robotics อยู่ในยิม แต่ก็จะมีลูกกรงล้อมไว้
( เราเรียกกันว่า Cage ค่ะ )
สิ่งแรกที่เราทำกันนั่นคือ ประกอบ โครงล้อ นั่นเองงง
พ่อหนุ่มโลแกนก็แจกอุปกรณ์ ให้แต่ละคนได้ช่วยกันประกอบล้อ โดยพ่อหนุ่มก็เป็นคนสาธิตให้ดู
“ เอาใส่แบบนี้นะ ระวังต้องให้ตรงกลางพอดีนะ ห้ามเอียง ไม่งั้นมันจะไม่พอดี แบบนี้ เป็นไง ง่าย ไม่ยากเลย”
พ่อหนุ่มโลแกนก็พูดไป สาธิตไป เอามือเปล่าใส่อะไหล่อย่างง่ายดาย และก็ปล่อยให้ลูกทีมได้ทำ
...เอาหน่า มันก็คงไม่ยากอะไรขนาดนั้น โลแกนยังทำมือเปล่าได้เลย....
ในไม่นาน ก็รู้ว่าเราคิดผิด เราประเมินความสามารถของพ่อหนุ่มโลแกนต่ำเกินไป!!!
โอ้โห คุณพระช่วย มันไม่ได้ใส่ได้อย่างง่ายดายเลย ทำไมนางเอามือตบทีเดียวได้ แล้วทำไมเราตบจนมือไม้แดงไปหมดแล้ว ก็ยังไม่เข้าอีก นั่น ยังเอียงอีก ก็ต้องงัดออกมาใส่ใหม่
มองหน้าเพื่อนฝรั่งอีกคน ก็พากันงงๆ ว่า ทำไมโลแกนทำง่ายจังหว่า
แต่เหมือนอาจารย์จะสงสารเลยมาแนะนำทางออกให้ โดยการใช้ค้อน แล้วเราก็ทำได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องเจ็บมือ
…โอ้ยยยย แล้วทำไม เราคิดไม่ได้ตั้งแต่แรก....
พอประกอบล้อเข้าโครง เราก็ประกอบให้เป็นโครงสี่เหลี่ยมเข้าด้วยกัน จากนั้นก็มานั่งขันน็อต ซึ่งบางจุดก็จะยากหน่อย เพราะมันอยู่ลึกมากๆ
ตอนนั้น เราก็เริ่มคิดถึงพ่อเลย เพราะพ่อเราเป็นช่าง และด้วยความที่พอเป็นช่างนี้แหละ ทำให้เราไม่เคยคิดว่าจะต้อง มาทำอะไรแบบนี้เลย
น้ำตาจะไหล
( เดี๋ยวมาต่อ นะคะ )
**แชร์ประสบการณ์**การเข้าชมรมชมรม Robotics ในอเมริกา กับการแข่งขัน ที่ทั้งโหด มัน ฮา
สืบเนื่องจากกระทู้แรก ได้กล่าวถึงเรื่อง เรียนเรื่องเพศศึกษาที่อเมริกากันไปแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากที่เรียนมาได้สักพักแล้ว เลยนึกถึงที่บ้านเราก็มีนโยบายเรื่องลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ ให้กับเด็กๆ เลยอยากเอาเรื่องราวของที่นี่มาเล่าบ้างคะ
คราวนี้ จะมาแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ที่คิดว่าเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่ให้ทุกๆท่านได้อ่านกันค่ะ
นั่นคือ ประสบการณ์ จากการเข้าร่วม ชมรม Robotics ของโรงเรียนนั่นเอง
ก่อนอื่นเลยจะขอเกริ่นก่อนว่า โดยปกติแล้ว ที่โรงเรียนจะเรียนถึงแค่บ่ายสองโมง หรือ บ่ายสองโมงครึ่ง เท่านั้นค่ะ แล้วหลังจากนั้น จะเป็นกิจกรรมยามบ่าย หรือ afternoon activities ให้นักเรียนได้ไปเข้าร่วมกันค่ะ ซึ่งก็เป็นไปตามที่นักเรียนชอบและสนใจ อย่างเช่น ถ้านักเรียนคนไหนชอบเล่นดนตรี ก็ มีห้องซ้อมให้ คนไหนเล่นกีฬา ก็ไปเข้า team ของโรงเรียน ( ซึ่งกีฬาก็จะเปลี่ยนไปตามฤดูกาลของที่นี่นะคะ )
หรือ แม้กระทั่งคลาส บัลเล่ต์ โยคะ หรือ digital photography หรือ creative media workshop หลากหลายมากๆค่ะ ให้เลือกแทบไม่ถูกกันเลยทีเดียว
เรื่องมีอยู่ว่า ในช่วง winter ของที่นี่ ซึ่งเหมือนเป็นเทอมที่สองของโรงเรียน ( โรงเรียนมีสามเทอมค่ะ ) เราก็ต้องทำการเปลี่ยนกีฬาหรือกิจกรรมยามบ่าย
จากนั้น จุดเริ่มต้น กับการที่เข้ามา ใน Robotics นั้นเกิดขึ้นจาก...พ่อหนุ่มหัวหน้าชมรม Robotics นั่นเองค่ะ
พ่อหนุ่มคนนี้ ก็เข้ามาชักชวนเรา ด้วยการยิ้มน่ารักๆ พูดนิ่มๆ ชักชวนเราเข้าไปค่ะ
เรา: เราสนใจนะ มันเจ๋งแน่ๆ แต่เราไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยนะ จะทำได้เหรอ
พ่อหนุ่ม ( ชื่อของเขา คือ โลแกน ) : ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลหรอก ไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์ ขอแค่สนใจก็พอแล้ว
จากนั้น ก็ส่งยิ้ม มาให้อีกรอบนึง
แน่นอนว่าชะนีน้อยนางนี้ ก็ได้ลงชื่อไปเรียบร้อยเลยจ้า โดยหารู้ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นในภายหน้า
…ก็แหม มาขายของขนาดนี้ ไม่ไปก็แปลกใช่มั้ยคะ เสียน้ำใจแย่เลย 5555..
ตอนแรกๆก็ยังไม่ค่อยมีอะไรมาก มีเอา Robot ตัวเก่าของปีที่แล้ว มาให้ขับเล่นดู เปิดคลิปการแข่งให้ดู เพราะใกล้ถึง Christmas Break แล้ว หลังจากนั้น ก็จะมาเข้าสู่ช่วงจริงจังค่ะ
ก่อนอื่นจะต้องบอกกันก่อน ถึงแม้กิจกรรมยามบ่าย จะดูเหมือนเข้าตามความสนใจ เหมือนจะง่ายๆ แท้จริงนั้นไม่ใช่เลยค่ะ เพราะทุกอย่างคือความจริงจัง อย่างคนที่ลงกีฬา ก็จะมีแข่งเป็น Tournament คนที่มาสายดนตรีหรือการแสดง ก็จะมี performance ซึ่งอาจจะเป็น ละครเวที ของโรงเรียนนั่นเองค่ะ
ซึ่ง Robotics ก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ
หลังกลับมาเรียนปกติหลังเบรก อาจารย์ Robotics ก็บอกว่า เสาร์นี้ จะพาไป งานเปิดฤดูกาลการแข่งขัน robotics ค่ะ ตอนแรกก็งงๆ แต่โชคดีที่ ได้เรียนคลาสเดียวกันกับ พ่อหนุ่มโลแกนบ้าง เลยอาศัยถามๆว่า ไปวันไหน รถออกกี่โมง 555
เช้าวันเสาร์ ที่ 6 มกราคม 2018
เราก็ออกรถตั้งแต่หกโมงเช้า และเดินทางไปยัง Southern New Hampshire University เพื่อเข้าร่วมการเปิดงาน และการรับทราบถึงโจทย์การแข่งขันของปีนี้นั่นเองค่ะ
ในตอนแรกคิดว่า เป็นงานเล็กๆ แต่ที่จริงนั้น ไม่ใช่เลยค่ะ มีคนมาร่วมงานเยอะมาก ทั้งมาจาก รัฐต่างๆ จนถึงชาติอื่นๆ เช่น แคนาดา หรือ ประเทศทางตะวันออกด้วยค่ะ ( จำไม่ได้ เหมือนทำโน้ตหาย ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ เพราะกลัวผิดพลาด)
การแข่งขันนี้ เป็นของ FIRST หรือชื่อเต็มคือ For Inspiration and Recognition of Science and Technology เป็นองค์กรที่ไม่หวังผลกำไร สำนักงานใหญ่อยู่ที่นิวแฮมเชียร์ เมือง แมนเชสเตอร์ นั่นเองค่ะ
โจทย์การแข่งขันปีนี้ ก็ตามลิ้งก์นี้ เลยจ้า
https://www.youtube.com/watch?v=HZbdwYiCY74&t=56s
ตอนนั้นที่เห็นคือ แบบ โอ้โห แล้ว ฉันจะทำยังไง ไอ้ที่ทำให้เคลื่อนๆ ยังพอเข้าใจ แต่ขนาดที่มีตัวยกนี่คือ จะทำยังไง ในหัวนี้หมุนติ้วๆเลยจ้า หันไปสบตาอาจารย์กับพ่อหนุ่มหัวหน้าทีม แล้วก็บอกเราว่า
“ We’ll figure it out”
....จ้า......
หลังจากที่ ได้รับรู้เรื่องโจทย์ กำหนดการเรื่องการแข่งสนามแรก เรามีเวลาประมาณ 8 weeks ก่อนการแข่งขัน ซึ่งตอนนั้นจะมีช่วงหยุดไปเกือบอาทิตย์ด้วย ทั้งทีมจึงต้องเร่งมือกันทำงานมากๆ
แต่อุปสรรคมันก็อยู่ตรงนี้
1. หลายคนที่เข้ามาใน robotics ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน และไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ( เราเป็นต้น 555 )
2. เวลาน้อย แต่ดีเทลงานก็เยอะ
ก่อนที่จะมาเข้าร่วมจริงๆ เราเคยเห็นสงสัยว่า มันจะยากขนาดนั้นเชียวเหรอ หรือ ทำไมไม่ทำให้ดีกว่านี้
หรือ พวกสิ่งประดิษฐ์ยุคแรกๆต่างๆ ที่เคยแอบคิดว่า ทำไมประหลาดจัง ก็ไม่ได้ว้าวขนาดนั้น
พอได้มาอยู่ในสถานะนี้แล้ว แทบจะร้องไห้และขอโทษแทบไม่ทัน
ยากขนาดไหนน่ะหรือ ขอตอบว่า ตรงหน้าที่ไม่มีอะไรเลย ทุกอย่างว่างเปล่า มีแต่เหล็กยาวเป็นวาๆ หลายๆท่อนวางข้างๆ น็อตอีกหลายๆตัว
มันไม่ได้ง่ายเหมือนต่อเลโก้ เพราะอย่างน้อยเลโก้มีบอกว่าเอาอะไรต่ออะไร มีแบบให้ดูว่ารูปสำเร็จเป็นยังไง
แต่ตอนนี้ เราไม่รู้เเม้กระทั่งว่า ไอ้สิ่งที่เราจะสร้าง คืออะไร มันจะออกมาเป็นยังไง ทำงานยังไง
โอ้ คุณพระช่วย
แล้วชะนีจะทำอย่างไร
( ต่อจ้า )
Week 1
เรามีการประชุมรวมกัน ทั้งสัปดาห์ ว่า เราจะทำยังไงดี เริ่มยังไง หรือ แม้แต่จะวางระบบของ Robot ยังไง
ซึ่วันแรกๆ ทุกคนเป็นคล้ายๆกัน คือ งง ไม่รู้จะเริ่มยัง 5555
อาจารย์ก็เลยใจดี เอาละ มาเลือกล้อ กันก่อนก็ได้ เราจะเอาล้อแบบไหนดี
อันนี้ เป็นภาพประกอบค่ะ
พอสรุปเลือกล้อกันได้
เราก็เริ่มวางแผนคร่าว แบบระดมไอเดีย ว่าหุ่นยนต์ที่จะทำตามโจทย์ได้ ควรจะเป็นแบบไหน และเรียบง่ายเท่าที่จะเป็นไปได้ที่สุด
ซึ่งตอนนี้เป็นตอนที่หงุดหงิดตัวเองมากที่สุด เพราะถึงด้วยไม่เคยรู้เรื่องเหล่านี้มาก่อน บางครั้งฟังแล้วก็งงๆ ว่ามาได้ยังไง แต่เพื่อนๆกับอาจารย์น่ารักมาก ที่คอยถามเรา และตอบเรา เวลาเราสงสัย
จวบจนเกือบครบหนึ่งอาทิตย์ อาจารย์ก็ได้แนะนำให้ทุกคนลองไปศึกษาแบบหุ่นยนต์ตามใน youtube และมาลงตัว ของหุ่นยนต์ตัวอย่างของ WPI ( มหาวิทยาลัยนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียงในด้าน Robot ด้วยค่ะ - โชคดีที่เคยไป visit มาครั้งหนึ่ง ) พอทุกคนคล้ายจะมองภาพออกในเรื่องของกลไก เราจึงเริ่มวาดแปลนวางแผนกันค่ะ
ซึ่งเราก็พอมีโอกาสได้ถามบ้าง เวลาสงสัยว่า ถ้าเราทำแบบนี้ ปัญหาด้านนี้จะเกิดหรือเปล่า
ในส่วนตัวก็แอบกังวลว่า เอ เรานี่ไม่ค่อยออกไอเดีย มีแต่สงสัย แบบนี้เพื่อนเค้าจะโอเคหรือเปล่า
แต่อาจารย์บอกว่า สงสัยน่ะดีแล้ว เพราะบางครั้ง ทีมก็มองข้ามบางจุดที่ต้องระวังไป
ซึ่งนี่ก็ทำให้เรามั่นใจขึ้นเลยค่ะ
Week 2
และแล้ว ช่วงเวลาแห่งการสร้างก็มาถึง ห้องสร้างของ Robotics อยู่ในยิม แต่ก็จะมีลูกกรงล้อมไว้
( เราเรียกกันว่า Cage ค่ะ )
สิ่งแรกที่เราทำกันนั่นคือ ประกอบ โครงล้อ นั่นเองงง
พ่อหนุ่มโลแกนก็แจกอุปกรณ์ ให้แต่ละคนได้ช่วยกันประกอบล้อ โดยพ่อหนุ่มก็เป็นคนสาธิตให้ดู
“ เอาใส่แบบนี้นะ ระวังต้องให้ตรงกลางพอดีนะ ห้ามเอียง ไม่งั้นมันจะไม่พอดี แบบนี้ เป็นไง ง่าย ไม่ยากเลย”
พ่อหนุ่มโลแกนก็พูดไป สาธิตไป เอามือเปล่าใส่อะไหล่อย่างง่ายดาย และก็ปล่อยให้ลูกทีมได้ทำ
...เอาหน่า มันก็คงไม่ยากอะไรขนาดนั้น โลแกนยังทำมือเปล่าได้เลย....
ในไม่นาน ก็รู้ว่าเราคิดผิด เราประเมินความสามารถของพ่อหนุ่มโลแกนต่ำเกินไป!!!
โอ้โห คุณพระช่วย มันไม่ได้ใส่ได้อย่างง่ายดายเลย ทำไมนางเอามือตบทีเดียวได้ แล้วทำไมเราตบจนมือไม้แดงไปหมดแล้ว ก็ยังไม่เข้าอีก นั่น ยังเอียงอีก ก็ต้องงัดออกมาใส่ใหม่
มองหน้าเพื่อนฝรั่งอีกคน ก็พากันงงๆ ว่า ทำไมโลแกนทำง่ายจังหว่า
แต่เหมือนอาจารย์จะสงสารเลยมาแนะนำทางออกให้ โดยการใช้ค้อน แล้วเราก็ทำได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องเจ็บมือ
…โอ้ยยยย แล้วทำไม เราคิดไม่ได้ตั้งแต่แรก....
พอประกอบล้อเข้าโครง เราก็ประกอบให้เป็นโครงสี่เหลี่ยมเข้าด้วยกัน จากนั้นก็มานั่งขันน็อต ซึ่งบางจุดก็จะยากหน่อย เพราะมันอยู่ลึกมากๆ
ตอนนั้น เราก็เริ่มคิดถึงพ่อเลย เพราะพ่อเราเป็นช่าง และด้วยความที่พอเป็นช่างนี้แหละ ทำให้เราไม่เคยคิดว่าจะต้อง มาทำอะไรแบบนี้เลย
น้ำตาจะไหล
( เดี๋ยวมาต่อ นะคะ )