พอบุญมา กาไก่ กลายเป็นหงส์
พอบุญลง หงส์เป็นกา น่าฉงน
พอบุญสูง หมูหมา กลายเป็นคน
พออับจน คนเป็นหมา น่าอัศจรรย์

คือคำกลอน คนเก่า สอนเราไว้
อย่าปล่อยใจ พ่ายแพ้ ความแปรผัน
โลกมีขึ้น มีลง ไม่คงกระพัน
มีกฎเกณท์ สามัญ เสมอมา

อย่าหลงเหลิง บุญบันดาล ขนานใหญ่
แม้กาไก่ กลายเป็นหงส์ สูงส่งค่า
บุญบันดาล แห่งชีวิต อนิจจา
แม้หมูหมา กลายเป็นคน มิทนทาน

เมื่อยังมี อำนาจ ไม่ขาดมิตร
คนใกล้ชิด สอพลอ พะนอหวาน
เมื่ออำนาจ ดับดิ้น ลงดินดาน
มีแต่หมา เฝ้าบ้าน อยู่ทานทน

มีอำนาจ อย่ามีไว้ ใช้อำนาจ
มีฉลาด อย่ามีไว้ ใช้ฉ้อฉล
มีทรัพย์สิน อย่ามีไว้ ใช้เปรอปรน
มีตัวตน อย่ามีไว้ ใช้อัตตา

มีอำนาจ ไม่อิ่มหนำ ในอำนาจ
จะพาพลาด ผิดพลั้ง ระวังหนา
ขี่หลังเสือ เพลิดเพลิน เกินเวลา
ไม่นานช้า ก็เป็นเหยื่อ ให้เสือกิน