สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกคน กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ คือเรื่องนี้เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยของเราเองค่ะ ซึ่งขอไม่บอกนะคะว่าภาคไหน และมหาลัยไหน นับตั้งแต่เราเข้ามหาลัยมา จนตอนนี้กำลังจะขึ้นปี 4 แล้ว มันก็ทำให้เราประสบพบเจอกับเรื่องราวแปลกๆในรั้วมหาลัยเยอะเลยค่ะ จริงๆแล้วเราก็เป็นคนมีเซ้นนิดๆหน่อยๆ เห็นบ้างแบบแวบๆ ซึ่งในมหาลัยนี้เราก็เจออยู่หลายครั้งค่ะ ดังนั้นวันนี้เราเลยจะมาเล่าประสบการณ์ที่เราเคยเจอในมหาลัยนี้ให้ฟังนะคะ ก็ใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ อาจจะงงๆบ้าง ขออภัยด้วยค่ะ
เรื่องแรกต้องเกริ่นก่อนว่าตอนนั้นเราพึ่งอยู่ชั้นปีที่ 1 ค่ะ ช่วงนั้นมหาลัยของเรามีการรับน้อง มันเลยทำให้เราต้องกลับบ้านค่อนข้างดึก ตอนนั้นเรากับเพื่อนเลือกที่จะไม่นอนหอในค่ะ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงปรับปรุงหอพัก ทำให้นักศึกษาปี 1 ไม่จำเป็นต้องอยู่หอในก็ได้ค่ะ และเรากับเพื่อนก็เป็นคนจังหวัดนั้นเลยสบายหน่อย เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ วันนั้นเป็นวันที่เรานัดกับเพื่อนว่าหลังจากรับน้องเสร็จเราจะไปกินข้าวกันแถวมอค่ะ ซึ่งวันนั้นหลังจากรับน้องเสร็จคณะก็จะพาน้องๆไปส่งตามหอต่างๆ ซึ่งแม้ว่าคนที่จะอยู่บ้านก็ต้องเดินไปส่งด้วยค่ะ เพื่อนเราก็เลยคิดว่างั้นเอารถจอดไว้ที่ลานจอดรถหน้าหอในหอหนึ่งดีกว่า เพราะเวลาพี่เดินไปส่งที่หอนั้นเราจะได้ออกมาเลย ไม่ต้องเดินกลับคณะอีก ซึ่งเพื่อนเรามันไม่ได้บอกเรานะคะว่าจอดรถที่นั่น เพราะมันกะว่าถึงเวลาพี่ส่งไปที่หอจะดึงตัวเราออกมาง่ายกว่า แต่เจ้ากรรมเพื่อนเรามันดันลืมค่ะ มันนึกขึ้นได้ก็ตอนถึงคณะแล้วว่ามันจอดรถไว้ที่หน้าหอใน เราก็เลย โอเคงั้นเกินกลับไปกัน จริงๆถามว่ารอรถโดยสารของมหาลัยได้ไหม ก็รอได้ แต่ว่าเราดันอยากเดินแบบชิวๆ คุยกันมากกว่าเลยเลือกที่จะเดินค่ะ ตอนที่เรากำลังออกคณะเพื่อเดินไปเอารถตอนนั้นเวลาประมาณ 3 ทุ่มเกือบ 4 ทุ่มแล้วค่ะ ระยะทางจากคณะไปที่จอดรถประมาณ 500 เมตรค่ะ เราเลยคุยกับเพื่อนว่าไปทางลัดกันไหม ซึ่งเพื่อนก็ไปค่ะ ตอนเดินมันมืดและค่อนข้างเปลี่ยวมาก ตอนนั้นเราคิดในใจว่าไม่น่าเดินมาเลย แต่ก็เงียบดีกว่า แล้วรีบเดินจนถึงที่จอดรถค่ะ เวลาประมาณ 4 ทุ่ม20 พอถึงที่ลานจอดรถนี่แหละค่ะ มันทำให้เราเจอกับบางอย่าง ที่ลานจอดรถนั้นจะมีต้นโพธิ์ต้นใหญ่กับศาลเล็กๆอยู่ค่ะ รอบๆศาลมีตุ๊กตาพวกนางรำ กุมารทอง รวมถึงพระพุทธรูปเก่าวางอยู่รอบเลยค่ะ ซึ่งตอนกลางวันมันก็ไม่น่ากลัวหรอกนะ แต่ตอนกลางคืนมันโคตรวังเวงเลยค่ะ ตรงลานจอดรถนั้นมีรถมอไซด์จอดแค่รถเพื่อนเรา กับของใครไม่รู้อีก 2 คันเท่านั้นค่ะ ซึ่งลานจอดรถถามว่ากว้างไหม ก็กว้างนะคะ แต่มันดันไปเลือกจอดข้างต้นโพธิ์ มันเลยยิ่งสร้างความหลอนไปอีก ในตอนนั้นเราเลยให้เพื่อนรีบดึงรถออกมา จะได้รีบกลับกัน แต่หลังจากที่เราพูดจบ เพื่อนค่อยๆดึงรถออกมา สายตาเจ้ากรรมของเรามันดันไปเห็นอะไรแวบๆสีแดงๆตรงหางตาแถวข้างหลังเพื่อนค่ะ เราเลยหันไปดู สิ่งที่เราเจอคือ เด็กผู้ชายค่ะสูงประมาณเด็ก 10 ขวบ ใส่โจงกระเบนสีแดง มัดจุก แต่ไม่เห็นหน้านะคะมันเบลอๆ ยืนเท้าเอวอยู่ข้างหลังเพื่อนค่ะ ตอนนั้นเราจำได้ว่ากรี้ดออกมาสุดเสียง กรี้ดดังมากๆ จนเพื่อนตกใจแล้วหันมาถามว่ามีอะไร กรี้ดทำไม แต่พอเห็นเราหน้าซีด ปากซีด มันก็พยักหน้าเลยค่ะ มันรู้ว่าเราเป็นคนมีเซ้นนิดหน่อย มันเลยเข้าใจว่าเรากำลังเจออะไรค่ะ เราบอกให้มันรีบออกไปให้เร็วที่สุด ออกไปจากตรงนี้ เรากลัวมากค่ะตอนนั้น แบบสั่นไปหมด จนออกมาจากลานจอดรถ และไปถึงร้านข้าวแถวมอค่ะ ตอนออกมาเด็กคนนั้นหายไปแล้วค่ะ เพื่อนเลยถามว่าเราเป็นอะไร เราก็เลยเล่าเรื่องที่เราเจอค่ะ เพื่อนมันเลยบอกว่า ลูกแม่บ้านป่าว หรือนักศึกษาคนอื่นที่อยู่หอในป่าว แต่ก็ฉุกคิดได้ว่าหอในปิดตั้งแต่ 4 ทุ่มตรงแล้ว ซึ่งแม่บ้านเค้าต้องเข้าไปในหอแล้วด้วย เพราะหอล็อคจากข้างใน ลูกเค้าจะมาอยู่ตรงนั้นได้ไง และถึงจะอยู่จริง ทำไมหายไปเร็วขนาดนั้นเพียงชั่วเสี้ยววินาทีที่หันไปหาเพื่อน มันก็เลยทำให้ฉุกคิดได้ว่า เรายังไม่ได้ไหว้ศาลนี่หว่า เค้าคงมาทัก เพื่อนขนลุกซู่เลยค่ะ บอกว่ามันก็ลืมไหว้เหมือนกัน แต่ถึงยังไงมันคงไม่ไปจอดตรงนั้นแล้วล่ะ หลอน พอวันต่อมาเพื่อนเรามาทักว่า แถวนั้นมีตุ๊กตาเต็มไปหมด ลองไปดูไหม ซึ่งยอมรับตรงๆค่ะว่ากลัว เลยไม่กล้าไปดู และไม่ไปตรงนั้นอีกเลย เราก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้วบ้าง จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้แหละค่ะ เรามีโอกาสได้กลับไปตรงนั้นอีก มันเลยทำให้เรานึกได้ เลยถือโอกาสไปเดินดูรอบๆต้นไม้ค่ะ เพื่อยืนยันสิ่งที่เราเจอตอนปี 1 ซึ่งก็เจอค่ะรูปปั้นเด็ก เราตกใจนิดหน่อยค่ะ ดีที่ยังเป็นกลางวัน เราเลยถือโอกาสนกมือไหว้ศาลแล้วออกมาเลยค่ะ ก็จบไปแล้วค่ะกับเรื่องแรกที่เจอในมอ แล้วจะมาต่อเรื่องอื่นๆอีกนะคะ
ในรั้วมหาลัย
เรื่องแรกต้องเกริ่นก่อนว่าตอนนั้นเราพึ่งอยู่ชั้นปีที่ 1 ค่ะ ช่วงนั้นมหาลัยของเรามีการรับน้อง มันเลยทำให้เราต้องกลับบ้านค่อนข้างดึก ตอนนั้นเรากับเพื่อนเลือกที่จะไม่นอนหอในค่ะ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงปรับปรุงหอพัก ทำให้นักศึกษาปี 1 ไม่จำเป็นต้องอยู่หอในก็ได้ค่ะ และเรากับเพื่อนก็เป็นคนจังหวัดนั้นเลยสบายหน่อย เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ วันนั้นเป็นวันที่เรานัดกับเพื่อนว่าหลังจากรับน้องเสร็จเราจะไปกินข้าวกันแถวมอค่ะ ซึ่งวันนั้นหลังจากรับน้องเสร็จคณะก็จะพาน้องๆไปส่งตามหอต่างๆ ซึ่งแม้ว่าคนที่จะอยู่บ้านก็ต้องเดินไปส่งด้วยค่ะ เพื่อนเราก็เลยคิดว่างั้นเอารถจอดไว้ที่ลานจอดรถหน้าหอในหอหนึ่งดีกว่า เพราะเวลาพี่เดินไปส่งที่หอนั้นเราจะได้ออกมาเลย ไม่ต้องเดินกลับคณะอีก ซึ่งเพื่อนเรามันไม่ได้บอกเรานะคะว่าจอดรถที่นั่น เพราะมันกะว่าถึงเวลาพี่ส่งไปที่หอจะดึงตัวเราออกมาง่ายกว่า แต่เจ้ากรรมเพื่อนเรามันดันลืมค่ะ มันนึกขึ้นได้ก็ตอนถึงคณะแล้วว่ามันจอดรถไว้ที่หน้าหอใน เราก็เลย โอเคงั้นเกินกลับไปกัน จริงๆถามว่ารอรถโดยสารของมหาลัยได้ไหม ก็รอได้ แต่ว่าเราดันอยากเดินแบบชิวๆ คุยกันมากกว่าเลยเลือกที่จะเดินค่ะ ตอนที่เรากำลังออกคณะเพื่อเดินไปเอารถตอนนั้นเวลาประมาณ 3 ทุ่มเกือบ 4 ทุ่มแล้วค่ะ ระยะทางจากคณะไปที่จอดรถประมาณ 500 เมตรค่ะ เราเลยคุยกับเพื่อนว่าไปทางลัดกันไหม ซึ่งเพื่อนก็ไปค่ะ ตอนเดินมันมืดและค่อนข้างเปลี่ยวมาก ตอนนั้นเราคิดในใจว่าไม่น่าเดินมาเลย แต่ก็เงียบดีกว่า แล้วรีบเดินจนถึงที่จอดรถค่ะ เวลาประมาณ 4 ทุ่ม20 พอถึงที่ลานจอดรถนี่แหละค่ะ มันทำให้เราเจอกับบางอย่าง ที่ลานจอดรถนั้นจะมีต้นโพธิ์ต้นใหญ่กับศาลเล็กๆอยู่ค่ะ รอบๆศาลมีตุ๊กตาพวกนางรำ กุมารทอง รวมถึงพระพุทธรูปเก่าวางอยู่รอบเลยค่ะ ซึ่งตอนกลางวันมันก็ไม่น่ากลัวหรอกนะ แต่ตอนกลางคืนมันโคตรวังเวงเลยค่ะ ตรงลานจอดรถนั้นมีรถมอไซด์จอดแค่รถเพื่อนเรา กับของใครไม่รู้อีก 2 คันเท่านั้นค่ะ ซึ่งลานจอดรถถามว่ากว้างไหม ก็กว้างนะคะ แต่มันดันไปเลือกจอดข้างต้นโพธิ์ มันเลยยิ่งสร้างความหลอนไปอีก ในตอนนั้นเราเลยให้เพื่อนรีบดึงรถออกมา จะได้รีบกลับกัน แต่หลังจากที่เราพูดจบ เพื่อนค่อยๆดึงรถออกมา สายตาเจ้ากรรมของเรามันดันไปเห็นอะไรแวบๆสีแดงๆตรงหางตาแถวข้างหลังเพื่อนค่ะ เราเลยหันไปดู สิ่งที่เราเจอคือ เด็กผู้ชายค่ะสูงประมาณเด็ก 10 ขวบ ใส่โจงกระเบนสีแดง มัดจุก แต่ไม่เห็นหน้านะคะมันเบลอๆ ยืนเท้าเอวอยู่ข้างหลังเพื่อนค่ะ ตอนนั้นเราจำได้ว่ากรี้ดออกมาสุดเสียง กรี้ดดังมากๆ จนเพื่อนตกใจแล้วหันมาถามว่ามีอะไร กรี้ดทำไม แต่พอเห็นเราหน้าซีด ปากซีด มันก็พยักหน้าเลยค่ะ มันรู้ว่าเราเป็นคนมีเซ้นนิดหน่อย มันเลยเข้าใจว่าเรากำลังเจออะไรค่ะ เราบอกให้มันรีบออกไปให้เร็วที่สุด ออกไปจากตรงนี้ เรากลัวมากค่ะตอนนั้น แบบสั่นไปหมด จนออกมาจากลานจอดรถ และไปถึงร้านข้าวแถวมอค่ะ ตอนออกมาเด็กคนนั้นหายไปแล้วค่ะ เพื่อนเลยถามว่าเราเป็นอะไร เราก็เลยเล่าเรื่องที่เราเจอค่ะ เพื่อนมันเลยบอกว่า ลูกแม่บ้านป่าว หรือนักศึกษาคนอื่นที่อยู่หอในป่าว แต่ก็ฉุกคิดได้ว่าหอในปิดตั้งแต่ 4 ทุ่มตรงแล้ว ซึ่งแม่บ้านเค้าต้องเข้าไปในหอแล้วด้วย เพราะหอล็อคจากข้างใน ลูกเค้าจะมาอยู่ตรงนั้นได้ไง และถึงจะอยู่จริง ทำไมหายไปเร็วขนาดนั้นเพียงชั่วเสี้ยววินาทีที่หันไปหาเพื่อน มันก็เลยทำให้ฉุกคิดได้ว่า เรายังไม่ได้ไหว้ศาลนี่หว่า เค้าคงมาทัก เพื่อนขนลุกซู่เลยค่ะ บอกว่ามันก็ลืมไหว้เหมือนกัน แต่ถึงยังไงมันคงไม่ไปจอดตรงนั้นแล้วล่ะ หลอน พอวันต่อมาเพื่อนเรามาทักว่า แถวนั้นมีตุ๊กตาเต็มไปหมด ลองไปดูไหม ซึ่งยอมรับตรงๆค่ะว่ากลัว เลยไม่กล้าไปดู และไม่ไปตรงนั้นอีกเลย เราก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้วบ้าง จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้แหละค่ะ เรามีโอกาสได้กลับไปตรงนั้นอีก มันเลยทำให้เรานึกได้ เลยถือโอกาสไปเดินดูรอบๆต้นไม้ค่ะ เพื่อยืนยันสิ่งที่เราเจอตอนปี 1 ซึ่งก็เจอค่ะรูปปั้นเด็ก เราตกใจนิดหน่อยค่ะ ดีที่ยังเป็นกลางวัน เราเลยถือโอกาสนกมือไหว้ศาลแล้วออกมาเลยค่ะ ก็จบไปแล้วค่ะกับเรื่องแรกที่เจอในมอ แล้วจะมาต่อเรื่องอื่นๆอีกนะคะ