สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่านเรื่องราวสยองขวัญอะไรแบบนี้อยู่แล้ว แอบอ่านมานานวันนี้จะมาเล่าของตัวเองบ้าง ไม่ได้เห็นตัวเป็นๆ แต่เป็นเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับที่เราเจอด้วยตัวเอง อาจไม่ได้น่ากลัวอะไรมาก แต่เรา...อยากเล่า55

    
         เรื่องมีอยู่ว่าช่วงสิงหาคมปีที่ผ่านมา มหาลัยเราเปิด ซึ่งเด็กปี 1 อย่างเราก็ต้องย้ายที่ซุกหัวนอน คือมาอยู่หอพักและเป็นเด็กมหาลัยเต็มตัว หอพักนี้เราไม่ได้หาเองแต่เป็นเพื่อนที่หาไว้ให้ เนื่องจากก่อนหน้านี้เรายังไม่มีที่เรียน ต้องรอรอบแอดและเราก็ไม่มั่นใจว่าจะติดรึเปล่า55 แต่พอผลแอดออกปรากฎว่าเราติดค่ะ ช่วงนั้นก็ขนของเข้าหอกันยกใหญ่เลย อยู่หอ 2-3 วันแรกไม่มีอะไรค่ะ ปกติดี แต่พอวันที่เราต้องไปรายงานตัวเป็นนิสิตใหม่ เราออกมาจากห้องกับเพื่อนแล้วก็เลยมองเห็นศาลพระภูมิ ก็เลยพูดกับเพื่อนว่าตอนกลับจากรายงานตัวเราซื้อพวงมาลัยมาไหว้กันนะ เพราะตั้งแต่เข้ามาอยู่เรายังไม่ไหว้เลย...
        
         พอไปถึงที่รายงานตัว ไปต่อแถวแล้วค้นกระเป๋าค่ะ ชห ลืมใบ ปพ.ค้าาาา ตอนแรกว่าจะไม่กลับไปเอาเพราะคิดว่าส่งทีหลังก็ได้ แต่ไม่เลยจ้าาเจ้าหน้าที่นี่อย่างกะอ่านใจได้ เดินมาละบอกเลย ว่าใครไม่มี ปพ.วันนี้ไม่ต้องมารายงานตัวนะเค้าไม่รับ อ้าววิ่งให้ไวสิคะรอไร55 ขับรถกลับมาหออย่างเร็วได้ใบ ปพ.แล้วก็กลับไปที่ที่รายงานตัว
          พอรายงานตัวเสร็จเราขับรถกลับมาที่หอ แต่ก่อนถึงหอเราก็แวะซื้อของกินก่อน เรายังไม่ได้กินข้าวกันเลย เพราะต้องไปรายงานตัวตั้งแต่เช้าๆ      
เจอร้านกับข้าวเราก็เลยจอด จขกท.เป็นคนขับค่ะ แต่ก่อนจะจอดรถ เสียงดังโครม!!เหมือนรถชนกันในหนังงี้ เราก็มองค่ะ เห็นรถมอไซค์มาชนเราจ้า ชนเข้าข้างๆเลย ประมาณว่าเค้าขี่มาข้างหลังละจะแซง แบบหัวใจเต้นอยู่ตาตุ่ม ยอมรับว่าตอนนั้นตกใจมากกกกกก ทำไรไม่ถูก แต่ที่แปลกคือรถเราไม่ล้มนะ รถเค้าล้มก่อนละเราล้มทับทีหลังเราเลยไม่เป็นไรมาก แต่เพื่อนที่ซ้อนมากับเรากระเด็นตกรถไปเลย ดีที่แค่ช้ำๆเหมือนกัน แต่คนที่มาชนเราเค้าแบบเลือดสาดเลย แผลถลอกงี้ เราก็เลยไปช่วยเค้าลุกขึ้น พอลุกขึ้นเสร็จเค้าก็ขับรถไปเลย อ้าวแล้วเราล่ะ55ใจเสียสิคะทำไรไม่ถูก แต่ก็ต้องขอบคุณคุณลุงร้านกับข้าวด้วยที่เข้ามาช่วย แล้วแกก็พูดปลอบว่าไม่เป็นไรๆๆ แบบเข้าใจคนใจเสียเลยอ่ะ เพราะเค้าต้องการกำลังใจมากกว่าการซ้ำเติม อ้าวนอกเรื่อง55 กลับมาๆๆค่ะ
        ขับรถกลับมาถึงหอ พากันล้างแผลไรเสร็จสรรพ เลยมานั่งคุยกัน ทำไมเราถึงโดนไรแบบนี้ เพราะตัว จขกท.เองเป็นคนชอบมองกระจกมากก มองตลอดว่ามีรถผ่านมามั๊ย แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่มองนะ ก็คุยกับเพื่อนไปเรื่อยๆ แลวพากันนึกขึ้นได้ อ้าว ชห ละ ลืมไปว่าเราบอกว่าตอนเรากลับมาเราจะมาไหว้ศาลพระภูมินี่หว่า เหตุก็เกิดจากตอนที่เรากลับมาเอใบ ปพ.นั่นแหล่ะ นั่นคือเรากลับมาแล้วแต่เราไม่ได้ไหว้ เพราะด้ยความสะเพร่าและความรีบของเราเอง
        หลังจากนี้ก็รู้ใช่มั๊ยคะว่าเราทำไรกัน หาของมาไหว้ยกใหญ่ค่ะวันนั้น แล้วก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีกค่ะ ปกติเรื่อยๆจนถึงตอนนี้และไม่อยากเจออีก55  แต่พูดถึงสภาพรถก็ไม่เป็นไรมากค่ะ กระจกหลุดโช๊คแตก แต่เราซ่อมเอง55 เพราะไม่อยากให้แม่รู้ เริ่มจากใส่กระจกเอง ทำความสะอาดรถ แต่เรื่องโช๊คเราก็พึ่งรู้เพราะพ่อทักตอนกลับบ้านว่า..
       พ่อ : ทำไมรถโช๊คแตก
       เรา : อ่อหนูจอดรถไว้เฉยๆค่ะพ่อแล้วเค้ามาชน55

      รู้สึกผิดนิดๆแต่ด้วยความกลัวว่าพ่อแม่จะเป็นห่วงเลยไม่อยากบอกพ่อกับแม่ แต่ก็คิดว่าจะหาเวลาบอกท่านอยู่ แหะๆ  แต่ถึงไม่บอกเราก็พยายามขับรถระวังมากขึ้น แล้วยิ่งมีคนซ้อนด้วยนี่ยิ่งระวังมากขึ้นไปอีก คิดเสมอว่าชีวิตเพื่อนอยู่กับเรานะ เค้าไว้ใจเราเค้าถึงมาซ้อนด้วย

......เหตุกาณ์นี้ให้ข้อคิดอะไรหลายอย่างเลย ทั้งเรื่องความไม่ประมาท ความสะเพร่าอะไรต่างๆนานาอาจมีผลต่อชีวิตเราได้ ทำให้เราไม่ประมาทในการใช้ชีวิต มีสติอยู่กับตัวตลอดด้วย จบแล้วค่ะ จะมีคนเข้ามาอ่านมั๊ยน้อ อิอิ

ปล.เราเขียนเป็นกระทู้แรกผิดพลาดประการใดขออภัยไว้  ณ ที่นี้ด้วยค่า