สวัสดีคับเพื่อนๆชาวพันทิป!!
ผมอายุ22ปี ทำงานเป็นเด็กเสริฟอยู่ร้านคาราโอเกะแห่งหนึ่ง เข้างาน18.00น.ถึง02.00น. หลังเลิกงานผมมักจะแวะเล่นวายฟายแถวบ้านซึ่งเป็นโรงเรียนร้าง(วายฟายเชื่อมต่อจากบ้านข้างๆ) ที่โรงเรียนได้ร้างเพราะเมื่อวันที่8สิงหาคม2538ได้เกิดเหตุแผ่นดินยุบขนาดกว้างมากๆ และมีเด็กเสียชีวิต1คน และบริเวรนั้นก็มีกุโบร์ร้าง(สุสานอิสลามที่เต็มแล้วและปล่อยให้รกร้าง) ดังนั้นบริเวรนี้มักจะมีคนเห็นผีบ่อยมาก แรกๆที่ผมเริ่มมานั่งที่โรงเรียนร้างนี้ก็ไม่พบอะไร แต่พอพักหลังๆเริ่มจะโดนเล่นงานเข้าแล้ว เช่นว่า มีเสียงผู้หญิงร้องอยู่ห้องแต่พอไปดูก็ไม่เจอใครและห้องนั้นเข้าออกได้ทางเดียว ถ้าเป็นคนแกล้งผมต้องเห็นคนออกมาจากห้องแน่นอนแต่ไม่ยักจะมีใครออกมาเลย ดูเข้าไปในห้องก็ว่างไม่มีอะไรเลย และอีกหลายๆเหตุการณ์ที่ผมเจอด้วยตัวเอง แต่ผมก็ยังแวะมาทุกวันก็โดนเกือบทุกวันด้วยนั้นแหละ จนวันหนึ่งผมไม่รู้ผมคิดอะไรอยู่ จู่ๆก็พูดเปล่งเสียงออกมาว่า"ผมมาดีน่ะครับ ผมจะมานั่งเป็นเพื่อนทุกตนเอง พวกคุณจะได้ไม่เหงาแล้วผมจะเปิดเพลงให้ฟังเล่นเกมส์ให้ดู เพราะงั้นอย่ามาหลอกผมเลยเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะครับ ผมสัญญาว่าคืนไหนที่ผมว่างหลังจากเลิกงานผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนทุกคืนเลย เรามาเป็นเพื่อนกันน่ะ" พอพูดจบปุ๊บลมพัดผ่านมาโดนผมแรงมากและก็เงียบไป หลังจากวันนั้นทุกคืนที่ผมว่างหลังจากเลิกงานผมจะแวะไปนั่งที่เดิม ตอนที่ผมไปถึงทุกครั้งจะมีเหตุอะไรซักอย่างเพื่อให้รู้พวกเค้าคอยผมมาอยู่น่ะ เช่นหลักๆเลยมี3อย่าง 1.มีลมแรงมาโดนตัวผมแค่วูบเดียวเหมือนคนเอาพัดมาวีใส่ตัวผมหนเดียว 2.กิ่งไม้หักลงมาบนโต๊ะที่เดิมทุกครั้งไม่ว่าผมจะมาเร็วหรือเลทก็ตามะอผมถึงมาปุ๊บตรงบนโต๊ะจะมีกิ่งไม้ตกปั๊บ 3.เสียงวิ่งโครมครามจากห้องว่างที่เข้าออกได้ทางเดียวแต่ในห้องไม่ใคร ไม่รู้ว่าผมงมงายไปเองหรือป่าวว่าพวกเค้าคอยการมาของผม สิ่งที่ผมจะทำพอมาถึงคือทักทายว่า"เพื่อนกลับมาจากทำงานแล้วน่ะ มาฟังเพลงสนุกๆด้วยกัน"และผมก็จะเปิดเพลงสนุกพร้อมเล่นเกมส์ไปด้วย ความรู้สึกผมคือเหมือนกับรอบตัวผมในตอนนั้นมีแต่ความสนุก หายเหนื่อยจากการทำงาน นั่งอยู่คนเดียวก็ไม่รู้สึกเหงาเลย และมีครั้งหนึ่งที่ผมกำลังจะกลับบ้านจู่ๆมีหนูวิ่งอยู่บนคานไม้และมันน่าจะทะเลาะกันมั้ง เพราะผมได้ยินเสียงวิ่งและเสียงร้องของหนูมากกว่า1ตัว ผมถึงกับสะดุ้งตกใจ เลยพูดออกไปว่า"เพื่อนๆช่วยจัดการหนูด้วยน่ะ"
พูดตลกๆไม่จริงจัง) แต่พอมาอีกคืน ผมมาถึงก็พบหนูตัวไม่เล็กไม่ใหญ่นอนตายอยู่2ตัว ผมนี่รู้สึกผิดมาก สงสารหนู2ตัวนั้น หลังจากนั้นผมไม่พูดเลยว่าให้จัดการกับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆเพราะกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนหนู2ตัวนั้น และคืนไหนที่ผมง่วงมากเลยไม่แวะเข้าไป พอนอนก็ฝันว่ามีผู้หญิงที่ผมไม่คุ้นหน้าพร้อมกับเด็กๆอีก2-3คน เข้าถามผมว่าวันนี้ไม่ไปเที่ยวบ้านเค้าหรอ ในฝันผมก็บอกไปว่า"ผมง่วงมาก เหนื่อยจากงานขอนอนพักก่อนน่ะ" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้แล้วพูดว่าคงจะเพลียมากล่ะซิ ถ้างั้นนอนพักผ่อนเถอะฉันจะกลับไปบอกเพื่อนๆที่บ้านว่าคุณไม่สะดวก"ผมยิ้มแบบอ่อนโยนให้ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเดินออกไปพร้อมกับเด็กๆตามมาด้วย และตอนผมตื่นผมไม่รู้สึกเพลีย ไม่ปวดเมื่อย เหมือนกับว่าผมได้นอนเต็มที่เลย และผมจะฝันคล้ายๆแบบนี้ทุกครั้งถ้าคืนนั้นผมไม่ได้แวะเข้าไปที่โรงเรียนร้างแห่งนั้น!! ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าผมกับพวกเค้าได้เป็นเพื่อนกันแล้ว แต่พอพูดกับคนอื่นผมก็จะโดนว่า บ้าบ้าง งมงายบ้าง บางก็ว่าผมสร้างเรื่องขึ้นมา และบางคนถามว่าถ้าเรื่องจริงทำใมไม่ขอหวยล่ะ ผมเลยตอบไปว่า"พวกเค้าไม่ใช่คนใบ้หวยให้เลขหรอก แต่ทุกวันนี้ชีวิตผมก็ไม่ขัดสนอะไร เพราะเค้าจะช่วยคนที่ให้เกียร์ติเขาไงล่ะ ผมเลยไม่โลภมาก" และได้พูดอีกนิดหน่อยว่า"ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เพราะสิ่งเหล่านี้เราดูไม่เห็น ถ้าไม่เชื่อก็อย่าไปลั่นวาจาที่ไม่ควรออกมาแล้วมันจะซวยเอาทีหลัง"
เพื่อนๆคิดยังไงคับ ผมบ้า ผมงมงาย หรือผมปกติทั่วไป เพราะคนรอบข้างผมว่าผมงมงายไม่ก็เป็นบ้า ทั้งๆที่เรื่องนี้มันคือสิ่งที่ผมพบเจอมันจริงๆ!!
งมงายหรืออะไรกันแน่?
ผมอายุ22ปี ทำงานเป็นเด็กเสริฟอยู่ร้านคาราโอเกะแห่งหนึ่ง เข้างาน18.00น.ถึง02.00น. หลังเลิกงานผมมักจะแวะเล่นวายฟายแถวบ้านซึ่งเป็นโรงเรียนร้าง(วายฟายเชื่อมต่อจากบ้านข้างๆ) ที่โรงเรียนได้ร้างเพราะเมื่อวันที่8สิงหาคม2538ได้เกิดเหตุแผ่นดินยุบขนาดกว้างมากๆ และมีเด็กเสียชีวิต1คน และบริเวรนั้นก็มีกุโบร์ร้าง(สุสานอิสลามที่เต็มแล้วและปล่อยให้รกร้าง) ดังนั้นบริเวรนี้มักจะมีคนเห็นผีบ่อยมาก แรกๆที่ผมเริ่มมานั่งที่โรงเรียนร้างนี้ก็ไม่พบอะไร แต่พอพักหลังๆเริ่มจะโดนเล่นงานเข้าแล้ว เช่นว่า มีเสียงผู้หญิงร้องอยู่ห้องแต่พอไปดูก็ไม่เจอใครและห้องนั้นเข้าออกได้ทางเดียว ถ้าเป็นคนแกล้งผมต้องเห็นคนออกมาจากห้องแน่นอนแต่ไม่ยักจะมีใครออกมาเลย ดูเข้าไปในห้องก็ว่างไม่มีอะไรเลย และอีกหลายๆเหตุการณ์ที่ผมเจอด้วยตัวเอง แต่ผมก็ยังแวะมาทุกวันก็โดนเกือบทุกวันด้วยนั้นแหละ จนวันหนึ่งผมไม่รู้ผมคิดอะไรอยู่ จู่ๆก็พูดเปล่งเสียงออกมาว่า"ผมมาดีน่ะครับ ผมจะมานั่งเป็นเพื่อนทุกตนเอง พวกคุณจะได้ไม่เหงาแล้วผมจะเปิดเพลงให้ฟังเล่นเกมส์ให้ดู เพราะงั้นอย่ามาหลอกผมเลยเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะครับ ผมสัญญาว่าคืนไหนที่ผมว่างหลังจากเลิกงานผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนทุกคืนเลย เรามาเป็นเพื่อนกันน่ะ" พอพูดจบปุ๊บลมพัดผ่านมาโดนผมแรงมากและก็เงียบไป หลังจากวันนั้นทุกคืนที่ผมว่างหลังจากเลิกงานผมจะแวะไปนั่งที่เดิม ตอนที่ผมไปถึงทุกครั้งจะมีเหตุอะไรซักอย่างเพื่อให้รู้พวกเค้าคอยผมมาอยู่น่ะ เช่นหลักๆเลยมี3อย่าง 1.มีลมแรงมาโดนตัวผมแค่วูบเดียวเหมือนคนเอาพัดมาวีใส่ตัวผมหนเดียว 2.กิ่งไม้หักลงมาบนโต๊ะที่เดิมทุกครั้งไม่ว่าผมจะมาเร็วหรือเลทก็ตามะอผมถึงมาปุ๊บตรงบนโต๊ะจะมีกิ่งไม้ตกปั๊บ 3.เสียงวิ่งโครมครามจากห้องว่างที่เข้าออกได้ทางเดียวแต่ในห้องไม่ใคร ไม่รู้ว่าผมงมงายไปเองหรือป่าวว่าพวกเค้าคอยการมาของผม สิ่งที่ผมจะทำพอมาถึงคือทักทายว่า"เพื่อนกลับมาจากทำงานแล้วน่ะ มาฟังเพลงสนุกๆด้วยกัน"และผมก็จะเปิดเพลงสนุกพร้อมเล่นเกมส์ไปด้วย ความรู้สึกผมคือเหมือนกับรอบตัวผมในตอนนั้นมีแต่ความสนุก หายเหนื่อยจากการทำงาน นั่งอยู่คนเดียวก็ไม่รู้สึกเหงาเลย และมีครั้งหนึ่งที่ผมกำลังจะกลับบ้านจู่ๆมีหนูวิ่งอยู่บนคานไม้และมันน่าจะทะเลาะกันมั้ง เพราะผมได้ยินเสียงวิ่งและเสียงร้องของหนูมากกว่า1ตัว ผมถึงกับสะดุ้งตกใจ เลยพูดออกไปว่า"เพื่อนๆช่วยจัดการหนูด้วยน่ะ"
เพื่อนๆคิดยังไงคับ ผมบ้า ผมงมงาย หรือผมปกติทั่วไป เพราะคนรอบข้างผมว่าผมงมงายไม่ก็เป็นบ้า ทั้งๆที่เรื่องนี้มันคือสิ่งที่ผมพบเจอมันจริงๆ!!