เพื่อระลึกและจดจำ
คาโกเมะ เพศเมีย ชิสุห์-พุดเดิ้ล
จากไปวันที่ 7 มีนาคม 2561
รวมอายุ 11 ปี 3 เดือน
พี่เมะป่วยวันอาทิตย์4 มีนา พ่อกับแม่กลับมา เห็นพี่เมะฉี่เป็นเลือด จึงรีบพาไปหาหมอ ผลตรวจพี่เมะ ค่าตับไตปกติ ทุกอย่างปกติหมด มีแค่ภาวะเสียเลือด แต่ไม่อันตราย ร่าเริงดี ยังบ่นให้คุณหมอฟังอยู่เลย
หลังจากกลับบ้าน พี่เมะเริ่มมีอาการแย่ลง แต่ยังทานข้าวได้ ขับถ่ายปกติ เลือดหยุดไหล แต่ไม่ร่าเริง แม่ค่อยป้อนน้ำผสมเฮลบลูบอย เปลี่ยนมาให้หัวอาหารหลอดกับอาหารสำหรับสุนัขพักฝื้น ทานยาจนหมด หมอนัดวันที่ 7 ให้ไปดูอาการ
วันนั้นพี่เมะอ้วก จึงรีบพาไปโรงพยาบาล นอนรออาการ พี่เมะหายใจแรง แต่ยังรู้เรื่อง พ่อไปขยับรถเพราะหาที่จอดไม่ได้ แม่โทรมาบอกว่า พี่เมะหมดสติ แต่ยังหายใจอยู่ จึงรีบพาไปห้องฉุกเฉิน คุณหมอพยายามทำการปั้มหัวใจ ฉีดยากระตุ้นทุกอย่าง พ่อกับแม่ได้แต่ยืนน้ำตานองหน้า ขอให้พี่เมะปลอดภัย
แต่ฟ้าช่างใจร้าย พี่เมะไม่ตอบสนองทุกอย่างและจากไปตลอดกาล........เวลาประมาณ 15.00 นาฬิกา
พี่เมะจากไปอย่างสงบ ไม่ทรมารเหมือนหลับไปเฉยๆ พ่อกับแม่ตัดสินใจเผาพี่เมะวันนั้น ที่วัดบางบัว เราไม่อยากยื้อเวลาจะช้าจะเร็วก็ต้องจากกัน พ่อกับแม่ผลัดกันกอดพี่เมะตลอดเวลา ตาของพี่เมะไม่ปิด พยายามปิดให้และขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี
การกอดครั้งสุดท้าย รู้สึกว่าตัวพี่เมะเริ่มจะแข็ง เราอยากจดจำรอยกอดตอนที่เขายังอยู่จึงตัดสินใจ ร่ำลาครั้งสุดท้าย ก่อนจะส่งร่างของพี่เมะเข้าเตาเผา เราสองคนยืนมองกอดกันร้องไห้ น้ำตาอาบแก้มจะเป็นสายเลือด
วันที่ 15 มีนาจะทำบุญใหญ่ จึงคิดว่าจะไปลอยอังคารที่แล้วก็ทำบุญที่นครนายก เพราะพี่เมะก็เคยอยู่ที่นั้น
ตอนนี้ไปรับอัจฐิพี่เมะกลับมาบ้านแล้ว กลับบ้านเรากันนะ คิดถึง...คิดถึงจนใจจะขาด ถ้าขอพรได้จะขอให้มีเวลาอยู่ด้วยกัน อีกสักนิดก็ยังดี มันเร็วไป เมะอยู่กับมิคมาตลอด สำหรับเมะพอมีหวานเข้ามา ก็ดูแลลูกๆอย่างดี พี่เมะไม่ใช่แค่หมา เรามักจะไปด้วยกันเสมอ พ่อแม่ พี่เมะ นู๋ดี เมะเป็นครอบครัว เมะเป็นเด็กดีเสมอ
พี่เมะไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่ น้องๆนะ นู๋ดี โมจิ คิตตี้ พ่อกับแม่จะดูแลในส่วนของพี่เมะเอง พ่ออยากให้นู๋ไปอย่างหมดห่วง ถึงตอนนี้พ่อกับแม่จะร้องไห้ตลอดเวลา แต่สัญญาว่าจะรีบดีขึ้น เพื่อพี่เมะนะ พ่อกับแม่จะรักและจดจำนู๋ไปตลอดกาล คาโกเมะ ไอ้เหยิน ไอ้อ้วน รักนู๋ที่สุด
จะจดจำสิ่งดีๆที่เราได้อยู่ร่วมกันไว้ในความทรงจำ แม่กับพ่อรักนู๋นะพี่โกเมะ
รักและอาลัยอย่างที่สุด
มิค/หวาน
ใจจะขาด.. เมื่อสูญเสียสิ่งที่รัก
คาโกเมะ เพศเมีย ชิสุห์-พุดเดิ้ล
จากไปวันที่ 7 มีนาคม 2561
รวมอายุ 11 ปี 3 เดือน
พี่เมะป่วยวันอาทิตย์4 มีนา พ่อกับแม่กลับมา เห็นพี่เมะฉี่เป็นเลือด จึงรีบพาไปหาหมอ ผลตรวจพี่เมะ ค่าตับไตปกติ ทุกอย่างปกติหมด มีแค่ภาวะเสียเลือด แต่ไม่อันตราย ร่าเริงดี ยังบ่นให้คุณหมอฟังอยู่เลย
หลังจากกลับบ้าน พี่เมะเริ่มมีอาการแย่ลง แต่ยังทานข้าวได้ ขับถ่ายปกติ เลือดหยุดไหล แต่ไม่ร่าเริง แม่ค่อยป้อนน้ำผสมเฮลบลูบอย เปลี่ยนมาให้หัวอาหารหลอดกับอาหารสำหรับสุนัขพักฝื้น ทานยาจนหมด หมอนัดวันที่ 7 ให้ไปดูอาการ
วันนั้นพี่เมะอ้วก จึงรีบพาไปโรงพยาบาล นอนรออาการ พี่เมะหายใจแรง แต่ยังรู้เรื่อง พ่อไปขยับรถเพราะหาที่จอดไม่ได้ แม่โทรมาบอกว่า พี่เมะหมดสติ แต่ยังหายใจอยู่ จึงรีบพาไปห้องฉุกเฉิน คุณหมอพยายามทำการปั้มหัวใจ ฉีดยากระตุ้นทุกอย่าง พ่อกับแม่ได้แต่ยืนน้ำตานองหน้า ขอให้พี่เมะปลอดภัย
แต่ฟ้าช่างใจร้าย พี่เมะไม่ตอบสนองทุกอย่างและจากไปตลอดกาล........เวลาประมาณ 15.00 นาฬิกา
พี่เมะจากไปอย่างสงบ ไม่ทรมารเหมือนหลับไปเฉยๆ พ่อกับแม่ตัดสินใจเผาพี่เมะวันนั้น ที่วัดบางบัว เราไม่อยากยื้อเวลาจะช้าจะเร็วก็ต้องจากกัน พ่อกับแม่ผลัดกันกอดพี่เมะตลอดเวลา ตาของพี่เมะไม่ปิด พยายามปิดให้และขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี
การกอดครั้งสุดท้าย รู้สึกว่าตัวพี่เมะเริ่มจะแข็ง เราอยากจดจำรอยกอดตอนที่เขายังอยู่จึงตัดสินใจ ร่ำลาครั้งสุดท้าย ก่อนจะส่งร่างของพี่เมะเข้าเตาเผา เราสองคนยืนมองกอดกันร้องไห้ น้ำตาอาบแก้มจะเป็นสายเลือด
วันที่ 15 มีนาจะทำบุญใหญ่ จึงคิดว่าจะไปลอยอังคารที่แล้วก็ทำบุญที่นครนายก เพราะพี่เมะก็เคยอยู่ที่นั้น
ตอนนี้ไปรับอัจฐิพี่เมะกลับมาบ้านแล้ว กลับบ้านเรากันนะ คิดถึง...คิดถึงจนใจจะขาด ถ้าขอพรได้จะขอให้มีเวลาอยู่ด้วยกัน อีกสักนิดก็ยังดี มันเร็วไป เมะอยู่กับมิคมาตลอด สำหรับเมะพอมีหวานเข้ามา ก็ดูแลลูกๆอย่างดี พี่เมะไม่ใช่แค่หมา เรามักจะไปด้วยกันเสมอ พ่อแม่ พี่เมะ นู๋ดี เมะเป็นครอบครัว เมะเป็นเด็กดีเสมอ
พี่เมะไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่ น้องๆนะ นู๋ดี โมจิ คิตตี้ พ่อกับแม่จะดูแลในส่วนของพี่เมะเอง พ่ออยากให้นู๋ไปอย่างหมดห่วง ถึงตอนนี้พ่อกับแม่จะร้องไห้ตลอดเวลา แต่สัญญาว่าจะรีบดีขึ้น เพื่อพี่เมะนะ พ่อกับแม่จะรักและจดจำนู๋ไปตลอดกาล คาโกเมะ ไอ้เหยิน ไอ้อ้วน รักนู๋ที่สุด
จะจดจำสิ่งดีๆที่เราได้อยู่ร่วมกันไว้ในความทรงจำ แม่กับพ่อรักนู๋นะพี่โกเมะ
รักและอาลัยอย่างที่สุด
มิค/หวาน