สวัสดีคะ ตอนนี้เราอายุ  13จะ 14 เราไม่รู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้ารป่าว ตอนแรกเราก็ลองไปทดสอบขข้อสอบจิตวิทยาดูแล้วมันก็อยู่ในขั้นที่เสี่ยง ขอเล่าเรื่องหน่อยนะคะ (อาจจะยาวแต่ก็ช่วยเราหน่อยนะคะ) ปัญหาทางบ้านของเราไม่ค่อยมีนะคะ ส่วนมากจะมีปัญหากับสังคมมากกว่า เวลาเร่อยู่ใรสังคมที่แปลกที่ไม่คุ้นเราก็เป็นคนเงียบๆปกติ แต่เวลาที่อยู่กับพี่กับทีมคนรู้จักก็จะเป็นคนออกแนวแบบร่าเริง กวนตีน ไม่กลัวอะไร เราคิดว่าปัจจัยหลักๆที่อาจทำให้เราอาการก็น่จะทีมที่เราอยู่ด้วยนั้นแหละ (เราเป็นนักกีฬา ) เราซ้อมทุกวัน ก็มีรุ่นพี่หลายคนเลยแหละที่ทำให้เราหวั่นไหวเพราะพี่เขาชอบมมาทำดีด้วยเอาใจใส่พาไปส่งที่นู้นนั่นนี้เลี้ยงขนมเล่นด้วยกันอะ หนึ่งวันเราซ้อม2กีฬา ตอน  เช้า 9:00-16:00 น. ซ้อมวอเล่ย์บอลในร่ม-ชายหาด ตอนเย็น 17:00-19:00 น. เราซ้อมเรือพาย ปกติเราก็จะขี่จกยย.ไปกวันเองกับโค้ชวอลเล่ย์เนอะ นักเรือพายมายืมตัวไปแข่ง ยืมไป3คนแต่ทั้งทีมก็ไปด้วยกัน เราได้ไปแข่งปกติพี่เขาก็จะมาส่งเรา มาส่งเราทุกครั้ง วันนึงทะเลาะกันเร่ก็งอลปกติพี่เขาจะมาง้อๆ แล้วก็บอกว่าจะให้ไปส่งอยู่ไหมงั้นไม่ไปส่งละน้าาา (ยิ้ม!!) ป่ะๆเดี๋ยวไปส่ง แต่วันนั้นมันไม่ใช่ไง พอเราเห็นพี่เขาขี่รถไปกับเพื่อนเราอะ เรารู้สึกแบบน้อยใจทำไมอะ เราไม่สำคัญละก่ะ ไหนยังดีๆอยู่เลย เราก็เลยมากับพี่ที่เป็นโค้ชก็พอสนิทเคยคุยกับเรื่องนี้แต่พี่เขาไม่รู้ว่าใคร อยู่ดีๆก็รู้สึกแบบหมดอะไรตายอยาก เสียใจ หดหู่ ท้อ  เห็นอะไรก็อยากรู้ให้ไปหมดรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่อยากทำอะไรไม่อยสกกินอะไรอยสกอยู่เฉยๆนิ่งๆคนเดียว ไม่อยากรับรู้อะไร คิดแต่เเง่ลบตอนซ้อมเรือเสร็จ เราไปเดินเล่นแถวสะพานถ้ากระโดลงไปคงจะรู้สึกดีไม่รับรู้อะไรไม่อยากขึ้นมา (ได้แค่ม )คือเราจะเป็นอย่างงี้ทุกครั้งที่รู้สึกไม่ดี ปกติเราเป็นคนที่รักกีฬามากไม่เคยเบื่อ แต่ช่วงนี้ ไม่อยากตบไม่อยากพายอยากนั่งเงียบๆคนเดียว ง่ายๆไม่อยากทำอะไรหายใจยังไม่อยาก เราเคยคิดที่จะกรีดตัวเองเพื่อให้เราว่าเรายังมีตัวตนอยู่ไหม แต่คือเรากลับมาคิดได้ว่าเราไม่ควรทำ เราอาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็ขอโทษด้วยนะคะ