เข้าเรื่องเลยนะครับ อาจจะยาวสักหน่อยนะครับ ช่วงที่ผมคบกับแฟนแรกๆ เธอตามใจผมง้อผมเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เธอจะเข้ามาหาผมตลอด เราเคยนั่งคุยกันเธอเคย(ขอใช้คำว่าเคยนะครับ)ให้กับผมว่าเธอเคยมีแฟนคบกันมานานแต่เธอเอาแต่ใจมากแฟนเก่าเธอตามใจมากเธอถูกตามใจมาตลอดเธอมาคิดได้ตอนเลิกกันว่ามันไม่ดีนะทำแบบนั้นไม่สนใจคนที่รักเราดูแลทะเลาะกันก็บอกเลิกตลอดเธอบอกกับผมว่าเธออยากปรับปรุงตัวใหม่อะไรที่ไม่ดีจะไม่ทำมันซ้ำอีกและเธอบอกว่าก็ไม่ตายนิแค่ง้อแฟนเธอทำได้ผ่านมาไม่เกินเดือนทุกอย่างกลับกันครับจากที่เธอเคยพูดคำว่าขอโทษเธอเริ่มเป็นตัวของตัวเองอีกครั้งไม่ง้อไม่สนใจทะเลาะกันทีไรไม่เคยยอมไม่เคยเข้าหาซึ่งตลอดระยะเวลาหลังจากหนึ่งเดือนผมเป็นคนง้อเธอมาตลอดยอมเธอทุกครั้งขอโอกาสชนิดที่กัมลงไปกราบกันเลยก็ว่าได้(หลายๆคนคงคิดว่าเธอจะหัามไม่ครับเธอไม่ห้ามแถมไม่ให้อภัย)ซึ่งถามว่าทำไมผมยอมทำขนาดนั้นผมตะคอกใน่เธอ ผลักประตู ซึ่งก็ยอมรับว่าผมผิดจริงๆซึ่งทะเลาะกันทุกครั้งเธอจะบอกเลิกผมเสมอ ล่าสุด เธอกลับต่างจังหวัด ผมพูดไม่ถูกใจนิดเดียวเป็นเรื่องราวใหญ่โตมาก ซึ่งตอนเช้าผมทำงานก็จะไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกัน แต่ผมก็ต้องมานั่งรอเธอว่างเสมอ เธอไม่ได้ทำงานนะครับ มะกี้ก็ทะเลาะกันเรื่องแบบเล็กน้อยมาเธอก็โพสแนวว่ามันถึงทางตัน บอกผมอีกว่ารู้สึกอึดอัดที่เป็นแบบนี้ ผมเลยบอกเธอว่าใจเย็นแล้วค่อยคุยกันนะ แฟนผมเคยบอกว่ามันก็มีช่วงโปรกันบ้างแหละด้วย อ่ออีกอย่างครับ แฟนผมเป็นคนที่ไม่พอใจชอบเงียบและหายไปครับ ใครจำผมได้ผมเคยตั้งกระทู้ ผู้หญิงไม่ชอบคุยปัญหาให้จบภายในวันนั้นหรอครับเวลาทะเลาะกัน ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะครับ.
ปล. ผมตามใจแฟนมากครับ อยากไปไหนพาไป อยากได้อะไรได้ (เธอชอบไปเอฟของตอนดึกๆและมาบอกผมตอนเช้า) อยากกินอะไรได้กิน
ปล2. ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยนะครับแต่ถึงยังไงผมก็ยังรักแฟนผมมากก็คงต้องทนต้องง้อต่อไปจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดครับ
คำถามครับ
1. ผมทำถูกรึปล่าว
2. เธอหมดรักผมแล้วใช่มั้ย
3. แนะนำว่าผมควรทำอย่างไรต่อไปดีครับ