หลังจากดูละครผ่านมาสองวีค นอกเหนือจากการฟินเวอร์ แก้มแตกไปกับความโก๊ะเก็กของพระนางแล้ว
เนื้อเรื่องที่ย้อนไปไกลถึงสมัยรุ่งเรืองของอยุธยา ก็ทำให้อดนึกถึงสมัยเรียนวิชาประวัติศาสตร์ไม่ได้
(ไม่แน่ใจว่ายุคนี้ตำราเรียนเปลี่ยนไปแค่ไหน)
ตัวละคร สถานที่ ที่เคยเรียนรู้จากในตำราเรียน เรื่องราวที่เกิดขึ้นในยุคนั้น
รวมทั้งเกร็ดเล็กเกร็ดย่อยในอดีต เช่นคำเรียกส้วม ลักษณะส้วม ตัวอักษรไทยโบราณ เรื่องราวของผ้าต่างๆ
ประวัติการสร้างวัด และอีกเยอะแยะที่สอดแทรกมาให้ได้เรียนรู้ อย่างไม่รู้สึกขัดตา หรือขัดใจ
ทำให้ละครบุพเพสันนิวาสเป็นมากกว่าละครสนุกสนาน เพลิดเพลินเท่านั้น

อย่างน้อยตอนนี้ก็มีผมคนหนึ่งแล้วละ ที่ต้องกลับไปหาอ่านเรื่องราวในยุคสมเด็จพระนารายณ์มหาราช
และพบว่าประวัติศาสตร์ในยุคนั้น มีเรื่องราวมากมายที่น่าสนใจเกิดขึ้น...
คงเรียกได้ว่านี่คือสิ่งหนึ่งที่ละครเรื่องนี้ทำสำเร็จ และทำได้ดีเสียด้วย