เอาเป็นว่าเราชื่อ ''คริส'' เพื่อนเราชื่อ ''ซี'' คือเรากับซีเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่อนุบาล พ่อเเม่ญาติพี่น้องรู้จักกันดีคือเเบบ เข้าออกบ้านเราได้สบายๆอ่า คือเราเรียนด้วยกันจนจบ ม..... ตอนนี้เราสองคนก็ได้จากกันเเล้วคือ เราก็รู้ตัวเองตั้งนานเเล้วว่าชอบซี เราชัดเจนกับซีทุกอย่าง ซื้อของให้ ไปบ้างเจอหน้ากันบ่อยมาก ทุกๆปีเราจะให้ของขวัญเขาตลอดจนปีนี้เราไม่โอเคกับเค้า เรายังให้ของขวัญเหมือนเดิมนะ เเต่เราเริ่มพยายามเดินห่างออกมาเพราะเค้าเรียนที่อื่นเราก็เข้าใจ บางครั้งเราก็อยากให้เค้ารับรู้ความรักของเราบ้างนะ เราพยายามเเทบจะทุกอย่างเเล้ว มันเหมือนเราอัพไอจี เราก็เพ้อหาเเต่เขา เขาก็มากดถูกใจให้นะเเต่ไม่มีการคอมเม้นใดๆ ตอนเเรกเราก็คิดว่าเราเเค่ติดเพื่อนเกินไปเพราะอยู่ด้วยกันมานาน เเต่ตอนนี้มันไม่ไช่เราพยายามเดินหนีเขาเเต่เรากับต้องเจอเค้า เดินผ่านก็เห็นหน้า ไปตลาดยังเห็นอ่า เเล้วพยายามลืมนะ เพราะเราคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ เเต่พอเขาทักมาว่าจะไปหาที่บ้าน เรากบยิ้มอย่างกับคนบ้า หมือนหลอนอ่า คือพยายามเเล้วจริงๆ ใจเเข็งได้ไม่นาน ง้อหน่อยก็ไปหาเเล้ว ถามว่าความสัมพันธ์นี้ยังจะคงไว้ไหมคำว่าเพื่อน เราไม่รู้ว่าจะดึงเขาไว้หรือปล่อยเขาไปกับคนอื่นดี เขาก็รู้ว่าเราชอบเขานะเเต่เขาก็ยังมาหาเรามาเล่นด้วย เเล้วซีจะชอบเงียบเวลาเราที่เจอคนไม่รู้จักจะเงียบมากๆ เเต่กับเรามันก็เสียงดังนะบางครั้งด่ากัน พอผ่านมาไม่เกินวันเราก็มาคุยกันเเล้ว เเล้ว
ปกติมันเงียบๆไงเเล้ว เวลายิ้มโครตน่ารักมันเหมือนเราต้องการยิ้มนั้นมาเป็นของเรา เราก็เป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชาย ผู้ง่ายๆว่าบ้าก็ได้เเต่เรากับมาหลงรักเพื่อนตัวเองที่เป็นผู้หญิงซะงั้น '-' เศร้าาา
หลงรักเพื่อนสนิทตัวเอง ญxญ