รู้สึกอย่างไรบ้างไหมที่พวก เด็กผี - เด็กหงส์ ไม่ให้เล่นด้วย??

ต้องยอมรับว่าในห้องศุภฯ มากกว่า 80 % เป็นเด็กผีและเด็กหงส์ที่เหลือก็เป็นทีมอื่นๆ รวมทั้งทีมจากต่างลีคด้วย   ผมเห็นพวกเขาล้อกันไป บลัฟกันมาสนุกสนาน ล้อให้หัวร้อน ล้อให้อายกันไปข้างหนึ่งเลย  ชีวิตของพวกเขาช่างมีความสนุกสนาน ความเศร้า ความโกรธ ปะปนกันไปตามวิถีของชีวิตคนซึ่งมันเป็นรสชาดของชีวิต  

แต่พวกเราไม่ได้เชียร์สองทีมนั้นต้องอยู่อย่างอ้างว้างตามลำพัง ไม่มีใครมาล้อ ไม่มีใครมาเล่นด้วย ไม่ว่าเราจะแพ้หรือชนะพวกเขาก็ไม่สนใจไม่มาล้อพวกเรา ถ้าไม่มีเหตุผิดแปลกเขาจะไม่มาพูดมาคุยกับพวกเราเลย  พวกเขาสนใจแต่เรื่องใครอยู่ไต้ตรีนของใคร ไม่สนแม้กระทั่งว่าแชมป์เป็นของใคร  

ครั้นพวกเราจะล้อกันเองก็ไม่สนุกเหมือนพวกเชาเพราะต่างรู้แก่ใจดีว่าไม่ได้ล้อกันเล่นด้วยความจริงใจ  จนมีพวกเราบางคนทนไม่ไหวต้องออกมาล้อทีมตัวเองเพื่อเรียกเสียงเฮอาทำให้พวกเขาสนใจบ้างเป็นครั้งคราวแค่นั้น เช่น ลุงแหลม เป็นต้น  

พวกเราเป็นเหมือนตอนเด็กที่เพื่อนไม่ให้เล่นด้วยยังไงยังงั้นเลย  พวกต้องต้องทนเป็นส่วนเกินแบบนี้กันไปอีกนานเท่าไหร่  จะทำยังไงให้พวกเขามาเล่นกับเรา คนับ