เราอยากปรึกษาทุกคนอ่ะค่ะ ปันหาชีวิตไม่รุ้จะออกทางไหนดี คือเราอยู่กินกับแฟนมาเกือบปีล่ะไม่ได้แต่งงานคือเราไม่สบายเปนไทรอยเปนพิษเราทำงานไม่ค่อยไหวพักหลังๆเริ่มทำงานไม่ค่อยไหวเพราะเข้ากะด้วยเลยตัดสินใจออกจากงานแล้วย้ายมายุ่กับแฟนเพราะเรายุบ้านไม่ได้ไม่อยากให้แม่ต้องมาเลี้ยงเราอีกคนเขาเลี้ยงลูกเรายุ่ด้วยจะสี่ขวบล่ะเลยไม่อยากเปนภาระเขา พอมายุ่กับแฟนเราก้ไม่ได้ทำงานเลยก้รักษาตัวไปด้วย ทีแรกชีวิตก้เหมือนจะดีนะเพราะเขาก็มีเงินเขาเลี้ยงเราได้ แต่ก้ไม่พ้นคำดูถูก แต่ถ้าคนอื่นดูถูกยังไม่เจ็บเท่าแฟนเราดูถูกเราเลยมันเจ็บมากเราก้ต้องทนต่อไป...ข้อดีก็มีนะไม่สูบบุรี่ไม่เล่นยากินเหล้าบ้างไม่ทำร้ายร่างกายเราแต่ทำร้ายด้วยคำพูดเสียอย่างเดียวคำพูดนี้เหล่ะทำให้เราไม่อยากยุ่ขึ้นทุกวัน พ่อแม่เรามันยังไม่เคยเข้าไปหาไปไหว้เลยเราให้พาเราไปบ้านก้ได้แต่รอในรถไม่เคยลงไปเลยมันดูถูกว่าเราจนก้เพราะเราจนไงเราเลยต้องพึ่งมันเพื่อรักษาตัว เราก้รุ้ว่าเรามาเกาะมันกินทุกวันแต่ทำไมมันไม่บอกล่ะว่าไม่อยากให้ยุ่บอกเลิกกันไปเลยห้ได้ พอมาวันนี้24/02/61 เรามีปันหากับพี่สาวมันเพราะมีคนอื่นมาพุดยุแยงให้ทะเลาะกัน แต่เราก้กลายเปนคนผิดเพราะเราก้แค่คนอื่นส่วนเขาเปนพี่น้องกันอย่างก้ต้องเลิกพี่น้องยุ่แล้วอันนี้เราเข้าใจ แต่พอเรื่องจบมันก้ปกติกับเราก้โอเคเหมือนเดิม แต่พอตกกลางคืนกินเหล้าเมามาเราก้ถามว่าเรารักมั้ยมันก้ตอบว่าจะให้กุรักได้ไงก็ทำตัว ขนาดนี้ เราเจ็บมาก คือเรามากเลย ทุกวันนี้เรายุ่ก้ไม่เคยทำความเดือดร้อนมาให้ไม่เคยทำไรผิดๆเรารักมันมากบอมมาตลอด  แต่วันนี้มาเจอคำนี้ เราท้อมากอยากกลับบ้าน ไม่มีที่ไหนสบายใจเท่าบ้านเราแค่เหนน่าแม่ลูกชายก็สบายใจเยอะเลยอยากกลับไปยุ่บ้านมากแต่กลับไปก็ไปเปนภาระแม่ เราไม่มีเงินก้อนเลยสักบาทถ้ามีเราก้ออกไปยุ่ที่อื่นแล้วยุ่กับมันก้แค่มีกินมีใช้แต่มันไม่เคยให้ตังเกบ เราทำดีที่สุดแล้วแต่วันนี้เสียใจเสียความรุ้สึกไม่รักทำไมไม่บอกแต่แรกไม่อยากให้ยุ่ก้ไม่พุดแต่แรก( ขอโทดทุกคนด้วยนะที่พิมยาวเราแค่อยากระบาย) ถ้าเปนทุกคนทุกคนจะทำไงช่วยแชร์ความคิดหน่อยนะ เราหาทางออกไม่เจอแล้วอ่ะท้อเหลือเกิน