ผมเป็น แค่ ผู้ชายคนนึง ที่ทำอะไรก็มีแต่ผิดหวังไปหมดทำอะไรก็แย่ไปหมด ทั้งกีฬา ทั้งเกมส์ มั้งความรัก ทั้งเรื่องเรียน ทุกๆอย่างของชีวิตเลย
ผิดหวังท้อแท้ทุกครั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอดทนได้ถึงทุกวันนี้ ตั้งแต่เกิดมาผมก็เสียน้ำตาบ่อยแล้วกับหลายๆเรื่อง แต่ก็ไม่เคยชินสักที
กับความพ่ายแพ้บ่อยๆผิดหวังบ่อยๆแต่ก็ไม่เคยชิน ผมได้แต่ภาวนาว่ามันต้องมีสักวันแหละ ที่ชีวิตจะดีขึ้นแต่มันก็วกวนอยู่กับเรื่องเดิมๆ
เหมือนันเป็นวัฏจักรชีวิตของผมไปแล้ว นอน ตื่นตอน กินข้าว อาบน้ำ แต่งตัว ออกจากบ้าน ขับรถไปเรียน พอถึง โรงเรียนก็เจอแต่เพื่อนล้อ
ทำไรก็ผิดไปหมด ทำความดีกับใครเขาก็ไม่เห็นค่า ผมนึกว่าผมเป็นคนน่ารังเกียจคนนึงแหละมั่ง ทำอะไรเขาก็ตลกผมขำผมผมอยู่เฉยๆเขายังขำผมตลกผมแล้วก็ด่าผมเลย แล้วพอกับบ้านมาก็โดนแม่ด่า พอเล่นเกมส์ก็แพ้แล้วก็แพ้ พอรักใครเขาก็มาหลอกให้รักแล้วก็ทิ้งเราไป แม้กระทั่งการเรียน
ทำดีแค่ไหนก็ได้แต่แบบเดิมๆผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ชาติก่อนผมไปทำอะไรมาชาตินี้ถึงเจอแต่เรื่องแย่ๆแบบนี้ ผมท้อน่ะแต่ผมก็ไม่สู้แล้วแต่ทำไมผมยังมีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมถึงว่าผมตายไปแล้วด้วยซ้ำทำอะไรก็ไม่มีตัวตนในโลกนี้โดนมองข้ามตลอด เราเดินอยู่ดีดีเขายังเดินชนเราเลย
ทุกวันๆเหมือนเขาไม่เห็นหัวเรา ผมโครตท้อผมโครตแย่ผมโครตเครียด ผมต้องทำยังไงผมถึงจะมีความสุขเหมือนคนอื่นสักที