สวัสดีครับ มีเรื่องเรื่องๆนึงอยากจะเล่าให้ฟังเรื่องมันก็ผ่านมา2เดือนแล้วหล่ะครับ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตัวผมคบกับแฟนมา2ปี2เดือนได้ เรื่องวันนั้งคือผมเลิกกับแฟนได้2-3วัน เธอก็ไปคุยกับคนอื่นผมรู้สึกเสียใจมากจนแทบจะบ้า ผมพยายามไปง้อเธอทำทุกอย่างอ้อนวอนเธอทุกอย่างจนมีวันนึงเธอไปดูหนังกับคนที่เธอคุย ผมก็โทรไปหาเธอเธอก็บอกว่าดูหนังอยู่กับเพื่อนผมกระวนกระวายมากว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆมันต้องเป็นอย่างที่ผมคิดแน่ๆ ผมเลยไปรออยู่ที่หน้าบ้านเธอจนเธอกับบ้านมาถาพที่ผมเห็นวันนั้นมันเจ็บมากเจ็บที่สุดในชีวิต เธอไปดูหนังกับคนที่เธอคุยมา ส่วนตัวผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขาไปทำอะไรยังไงที่ไหนมาบ้างผมก็คิดไปต่างๆนา ผมร้องไห้อ้อนวอนเธออย่างกับลูกหมาไร้ค่าตัวนึงที่เป็นแค่เศษขยะ ที่ไม่มีใครต้องการ จนผมฟิวขาด พยายามที่จะข่มขืนเธอ ตอนนั้นผมไม่ได้คิดถึงความรู้สึกเธอเลย ตอนนั้นผมคิดแค่ว่าผมไม่อยากเสียเธอไปเลยผมรักเธอมากอย่าจากผมไปเลยนะ อย่าไปไหนอย่าหนีไปไหนอีก ช่วยกับมาได้ไหม
วันนั้นผมไม่ได้ข่มขืนเธอหรอกนะ พอ2เดือนต่อมา ผมกลับมาถามเธออีกครั้ง เธอบอกเธอไม่ได้เกลียดผมเลยเธอรักผมแต่การกระทำในวันนั้นมันทำให้เธอกลับมาไม่ได้ ผมเสียใจกับเรื่องนี้มาก ผมอยากรู้ถ้าเป็นอื่นจะทำยังไง ทั้งๆที่สามารถจะทำร้ายผู้ชายคนนั้นจนถึงตายได้เลย แต่ผมเลือกที่จะร้องให้ต่อหน้าและขอร้องอ้อนวอนอย่างหมาเพราะกูกลัวแฟนจะเสีย หน้าที่การงาน แต่เลือกที่จะทำร้ายแฟนแทน 5555 ตลกไหมละ อยากรู้ว่าคุณจะคิดอย่างไงกับเรื่องนี้
ขอบคุณครับ