สวัสดีครับ ผมเรียนปี 1 ครับ อยู่หอนอก
ผมเครียดมากครับ เป็นทุกข์มาตลอด โดยส่วนตัวแล้วผมชอบการอยู่คนเดียว อยู่เงียบๆ ในห้อง อยากทำไรก็ทำเพราะมันส่วนตัว จึงได้เลือกเช่าหออยู่คนเดียว  แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไป
เพื่อนมานอนหอทุกวันเลยครับ ไม่มีท่าทีจะกลับ ผมควรทำไงดีครับ คือผมอึดอัดครับ จะขี้จะเยี่ยว จะบ้างก็ไม่เป็นส่วนตัว แฟนจะมาหาบ้าง ก็ไม่ได้มา เมื่อก่อนบอกแฟนจะมาหา ยังพอรู้ตัว เดี๋ยวนี้แฟนผมมา ก็ยังอยู่ในห้อง ขนาดผมพูดอ้อมๆแล้วนะ หรือเค้าจะไม่รู้ตัวจริงๆว่าเราต้องการความเป็นส่วนตัว

นานๆมาที ยังโอเค เหมือนถ้ามีกิจจกรรมของคณะแล้วจำเป็นต้องนอนก็ไม่ว่า แต่นี่มาอยู่เกือบเดือนละ จะพูดตรงๆก็เกรงใจ ผมเป็นเจ้าของห้องแท้ๆ ยังต้องมาเป็นทุกข์ จากห้องผมสะอาดๆ ฝุ่นเต็มทรายเต็มพื้น เข้าห้องมา รองเท้าก็ไม่ถอด ห้องก็อับเพราะกลิ่นตีน เข้ามาเท้าก็ไม่ล้าง คิดจะวางของก็ว่าง จนโต๊ะอ่านหนังสือของผมกลายเป็นที่วางของไปแล้ว ของใช้ส่วนตัวก็เหมือนกัน ผ้าเช็ดตัว ถุงเท้า โรลออน ก็ใช้ของผม ยังดีนะที่ไม่เอากางเกงในไปด้วย เสื้อผ้าของเค้าก็เหมือนกัน ใส่เสร็จแล้วก็วางในตะกร้าเดียวกับเรา รอให้เราเอาไปซักตลอด เตียงนอนผม ร้อยวันพันปี ผ้าปูไม่เคยหลุดออกจากเตียง แต่พอเพื่อนมา เละเทะ ผมจะอ่านหนังสือ ก็มาวุ่นวาย ผมเป็นคนชอบร้องเพลงด้วย ผมก็ร้องคาราโอเกะในยูทูป ก็มาคอมเม้นกูอีก
เอ้ยยยย นี่กูเจ้าของห้องนะเว้ย ไม่ใช่ผู้ขออาศัย
ผมควรทำไงดีครับ ผมเครียดมากครับ จนคิดอยากจะย้ายหอ แต่ผมก็กลัวเค้าตามมาอีก
กลับบ้านไปทีนึง แล้วมาใหม่ ขนเสื้อผ้าใส่กระเป๋ามาเต็ม วางกระเป๋าไว้ในห้อง ไม่มีท่าทีจะกลับ กูจะเป็นลม เครีย กูเครียด กูเครียดมากพี่ ทำไงดีวะ มีใครเข้าใจผมบ้างมั้ย ผมจะร้องไห้ ได้ยินมั้ย
ผมชอบนอนคนเดียวด้วย ลำบาก ผมเป็นคนขี้หนาวด้วย ผมหนาวเลยไปปิดพัดลม มันก็สั่งให้กูไปเปิด แล้วกูก็เป็นโรคหอบด้วย โดนลมมากๆไม่ได้ มันจะเรอและเป็นหอบ เปิดพัดลมซะเบอร์3 กูละเอือม
ผมควรทำไงดีครับ คือเข้าใจคำว่าห้องส่วนตัวมั้ย ความเกรงใจไม่มีเลย เคาะห้องก็เมือนกัน เคาะๆเบากูก็ได้ยินละ นี่เคาะซะ ยังกะกุเป็นลูกหนี้30ล้าน
พอผมไปเปิด ก็ด่ากูอีก ไม่เปิดพรุ่งนี้เลยวะ เห้ออ ช่วยผมด้วยครับ