ขอเริ่มเรื่องก่อนนะคะ เรารู้ตัวว่าตัวเองเป็นตุ๊ดมาตั้งเเต่ป.5เเล้วค่ะ เเต่ว่าเราก็คิดว่าพ่อเเม่เราก็น่าจะดูออก เเต่ก็คงไม่พูดอะไร พอช่วงม.1ต้องมาย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ(เดิมเป็นคนต่างจังหวัดมาเเต่ย้ายอยู่กับยายพ่อเเม่ยังอยู่ต่างจังหวัดเหมือนเดิมค่ะ)ตอนม.1เราก็ยังบอยๆอยู่ค่ะ เล่นกับเด็กผช.ทั่วไป เเต่พอเริ่มเข้าม.2มันเเทบจะเป็นชีวิตเราทุกอย่างเลยค่ะ เราเริ่มใช้คำว่าค่ะ เริ่มมีเพื่อนผญ.มากขึ้น เริ่มสนใจเครื่องสำอางค์เริ่มซื้อเเบบเเอบๆให้คนทางบ้านไม่รู้ ที่รร.เราก็เล่นเเบบผญ.หมดเลยค่ะ เเละต่อไปนี่เเหละค่ะเป็นช่วงผันชีวิตของเราตลอดไป เราได้กลับต่างจังหวัดค่ะ เเละได้ไปยืมไอเเพดของเเม่มาเล่น เเละก็เข้าเฟสเเต่ลืมล๊อกเอ้าท์ออก เเม่เราดันไปเปิดเจอเเชทที่เราคุยกับเพื่อนกลุ่มผญ. เราใช้คะ/ค่ะในการคุยเเละมีคำหยาบต่างๆ เเม่เราโทรมาถามว่า เป็นตุ๊ดหรอ ทำไมถึงเป็นก็รู้ว่าพ่อไม่ชอบ(พ่อเราเกลียดตุ๊ดมากๆ) ทำไมทำตัวเเบบนี้ ส่งไปเรียนกรุงเทพเเล้วทำไมเเย่กว่าเดิม วันนั้นทั้งวันเราร้องไห้หนักมาก หลังจากพ่อเเม่เรารู้เราก็เริ่มเหนื่อยขึ้นเรื่อยๆต้องคอยระวังต้องคอยระเเวง พ่อกับเเม่ขอให้เราเลิกเป็น มีเหตุการ์ณนึง เรานั่งอยู่ในรถกับครอบครัวธรรมดา พ่อเราก็ถามเกี่ยบกับเรื่องตุ๊ดๆเเละก็มีเพื่อนเป็นผญ.ทำไมพอเราเถียง เราก็โดนตบหัวเเบบเเรงๆเลยเราช๊อคหนักมาก พอม.3เราก็เป็นตุ๊ดเหมือนเดิมเเต่เราเริ่มทำกิจกรรมเต้นมากขึ้นเราไปเเข่งต่างรร.ต้องเเต่งหน้าต่างๆในม.3เหมือนชีวิตมันจะดีก็ห่วยเหมือนเดิมค่ะ เรายังคงโดนขอร้องให้เลิกเป็นอยู่ ให้เลิกคบกับเพื่อนผญ. ล่าสุดเราโดนด่าเละมาก เพราะเราไปค่ายเเละเราก็เเต่งหน้ามีผปค.คนอื่นมาถ่ายรูปเราเเละลงในไลน์กลุ่ม เเม่เร้าเห่นโทรมาด่าเเบบยับมากๆว่าเเต่งหน้าทำไม เเต่คำที่ทำให้เราเจ็บใจมากที่สุดคือ เธอไม่มีสิทธิเท่าผญ.เเท้นะที่จะมาทำอะไรเเบบนี้ เราร้องไห้หนักมาก เเม่ชอบด่าเราว่าเราเป็นคนที่ทำให้เเม่เหนื่อยมากเพราะเเม่ต้องคอยช่วยเราปิดบังพ่อ เเม่บอกผิดที่เรา ทุกคนทำเหมือนเราผิดทุกอย่าง เราอยากให้เเม่กับพ่อเข้าใจเรา เราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยมากจริงๆ เวลาจะปรึกษาอะไรเราไม่เคยคุยกับพ่อเเม่เราคุยเเต่กับเพื่อนเราว่าถ้าพ่อเเม่เลือกได้ก็คงไม่อยากให้เราเกิดมา
เลือกได้ก็ไม่อยากเกิดมาเป็นเเบบนี้หรอก เคยคิดฆ่าตัวตายค่ะ เเต่ไม่สำเร็จ ตอนี้เครียดมากๆเราควรทำไงดีคะ