เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่อยากมีความดีๆในชีวิต จนผมไปเจอเธอในโลกออนไลน์ ผมรู้สึกหลงไหลในตัวตนของเธอ หลงรักในคาแร็กเตอร์ของเธอ เธอเป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ค่อนข้างมีโลกส่วนตัว เธอเคยบอกกับผมนะครับว่า น้อยคนนักที่เธอจะพาใครอื่นเข้ามาในโลกของเธอ ผมรู้สึกดีใจมากๆที่ได้ยินเช่นนั้น กาลเวลาผ่านไป ผมและเธอจะติดต่อกันแทบจะทุกเวลา โทรคุยกันตลอด แลกเปลี่ยนความคิดกัน แชร์เรื่องราวในแต่ละวัน จนผมและเธอรู้จักตัวตนของกันและกัน เธอมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ เธอไม่เหมือนคนอื่น เธอทำให้ผมไม่อยากจะมีใครอีก ผมพร้อมที่จะหยุดที่เธอ ผมและเธอจะเจอกันอาทิตย์ละหน หนนึงก็3-4วัน โดยผมจะไปหาเธอที่หอของเธอ เธออยู่ในช่วงฝึกงาน มีวันหยุดแค่วันเดียว ผมไม่ได้ไปเกาะเธอไรแบบนั้นนะครับ ผมจะคอยช่วยทำงานบ้านให้เธอทั้งหมด ซักผ้า ตากผ้า รวมไปถึงกุงเกงใน และชั้นในของเธอด้วย และอีกมากมายที่ผมจะสามารถทำได้ จนบางทีเธอเอ่ยปากกับผมว่าจะเป็นง่อยอยู่แล้วนะ (ก็เพราะรักนั่นละครับ ผมจึงทำให้ได้ โดยไม่เอ่ยปากบ่นเลย) ผมเป็นคนค่อนข้างใส่ใจกับทุกการกระทำของเขาครับ เป็นห่วง และอีกบลาๆ จนบางทีเธอบอกกับผมว่า อึดอัด ผมเข้าใจได้นะ เพราะบางทีผมก็รู้ตัวเองว่าทำเกินเบอร์ไป (เช่นเคยแหละครับ ทำไปเพราะรัก) ก้พยายามปรับให้มันน้อยลงมา จนตอนนี้เธอโอเคแล้ว
แต่แล้ววันนึ่ง เราต่างแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่เคยเจอกันมา เธอพูดถึงแฟนเก่าของเธอคนนู้นที คนนี้ที ผมไม่ได้อะไร เพราะเรื่องที่เธอเล่านั้นมันเป็นเพียงอดีต แต่มันทำให้ผมมาสะดุดกับผช.คนหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ของเธอในที่ทำงานที่เธอฝึกอยู่ เธอเคยรักเขารักเอามากๆ เธอมักจะเพ้อถึงผช.คนนี้เป็นประจำ
มีวันหนึ่งเธอเล่าให้ผมฟังว่าเธอไปกินเบียร์กับเขาที่ใต้หอ เธอบอกกับผมว่า ที่กินกันวันนั้น มันทำให้เธอรู้สึกคิดถึงเขาเอามากๆแล้วเธอร้องไห้ใส่ผม ผ่านโทรศัพท์ มันทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก ก่อนหน้านี้เธอบอกกับผมว่าเธอไม่คิดอะไรกับเขาแล้ว ผมจึงเชื่อใจเธอมาโดยตลอด แต่วันนี้เธอกลับคิดถึงเขา ผมไม่โอเคเลย ความคิดความอ่านของผมตอนนั้นมันตีกันในหัวไปหมด ผมไม่รู้จะปลอบเธอยังไง ถ้าผมบอกให้เธอลืมๆเขาไปซะเขามันไม่ดีอย่างงั้นอย่างนี้เพราะเขาเคยทิ้งเธอมา มันก็เหมือนกับว่าผมไปดิสเครดิตเขาจังๆ แต่หากผมไปปลอบว่าให้เธอกลับไปก็คงไม่ใช่เรื่อง โอเคเรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ ทุกอย่างจบลงด้วยดี
จากวันนั้นมา เธอมักจะพูดถึงเขาให้ผมฟังบ่อยๆ เธอพูดถึงเขาบ่อยกว่าพูดถึงผมด้วยซ้ำในแต่ละวัน มันทำให้ผมเห็นได้ชัดเลยว่า เธอยังลืมเขาไม่ได้ และวันนั้นมาถึง วันที่ผมทนฟังเธอพูดถึงแต่เขาไม่ได้ ผมคุยกับเธอว่าผมไม่โอเคเลย เธอตอบผมมาว่า รักยังไงก็คือรัก จะลบยังไงมันก็คงไม่จาง ไม่มีใครแทนที่กันได้ เขามีดีอีกแบบ ส่วนผมก็มีดีอีกแบบ ผมเลยตอบเธอไปว่า แต่เขาเคยทิ้งเธอมานะ เขาทิ้งเธอไปเพื่อไปหาแฟนเก่าของเขานะ แล้วเธอก็พูดกับผมว่า จะให้ทำยังไงล่ะ สารภาพเลยนะ ก็เธอน่ะยังรักเขาอยู่ ผมช็อคในคำพูดของเธอ ผมอึ้งเอามากๆ เพราะเธอเคยบอกกับผมว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว แต่วันนี้มันไม่ใช่แบบนั้น เธอบอกกับผมว่า เธอจะไม่พูดเรื่องของเขาให้ให้ผมฟังอีก(แล้วความรู้สึกล่ะ เธอยังคิดอยู่แบบนี้อะหรอ?) คืนนี้การสนทนาก็จบไป พร้อมกับคำถามมากมายในหัวผม
อาทิตย์ถัดมาผมมาหาเธออย่างเช่นเคย ผมทำงานบ้านให้เธอเหมือนเช่นปกติ ผมลืมเล่าไปว่า ตลอดเวลาที่เราคุยกันนั้นเธอเป็นคนไม่ค่อยหวาน ซึ่งตรงข้ามกับผมที่มักจะหมั่นเติมความหวานตลอด บอกรักบอกคิดถึงเธอเสมอ แต่เมื่อผมถามเธอกลับว่ารักเรามั๊ย คิดถึงเราบ้างเปล่า เธอมักจะเงียบและเปลี่ยนเรื่องคุยตลอด ผมยอมรับนะว่าผมน้อยใจเธอเอามากๆ การบอกรักบอกคิดถึงกันของคนที่คบกัน มันไม่น่าจะใช่เรื่องยากสักเท่าไหร่ แต่เธอก็บอกผมว่า ก็นี่มันตัวตนของเธอ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องบอกกันตลอดเดี๋ยวมันจะไม่ขลัง อยากบอกเดี๋ยวก็บอกเอง ให้ดูที่การกระทำดีกว่า พอผมได้ฟัง ผมโอเคนะ ผมคงจะคิดมากไป หรือผมคงจะงี่เง่าไปเอง
กลับมาที่ผมมาเธอที่หออีกเช่นเคย ตกเย็นทำอาหารกินกัน เธอดูแฮปปี้ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว ตกดึกคืนนั้นเธอนอนไวหน่อย เธอค่อนข้างเพลียจากการทำงาน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่หากว่าก่อนนั้นเธอไม่ได้คุยไลน์ กับพี่คนนั้น พี่คนที่เป็นแฟนเก่าของเธอ ผมหันไปเห็นพอดี เธอดูร้อนรนรีบเปลี่ยนหน้าโทรศัพท์ไปหน้าอื่น ผมถามเธอดูอะไรอยู่ เธอตอบกลับมาว่าเปล่า ก็ส่องเฟสของที่รักอยู่ไง ไหนๆมีสาวๆแอดมาปะเนี่ย เธอเปลี่ยนเรื่องมันทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นในหัวเต็มไปหมดแต่ผมไม่เลือกที่จะพูดออกไป ผมเลือกที่จะตอบกลับไปว่าไม่มีหรอกสาวๆอะ มีแค่แกคนเดียวก็พอละ จากนั้นเธอก็หลับไปด้วยความเพลีย ซึ่งตรงข้ามกับผมที่กำลังคิดมากอยู่ เมื่อแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้ว ผมถือวิสาสะ เล่นโทรศัพท์ของเธอตอนนอนอยู่ ไล่หาแชทไลน์ของเธอที่เธอคุยกับพี่คนนั้น แต่กลับไม่เจอ ผมเลยนึกว่าเธอคงลบไปแล้ว แต่ความมุ่งมั่นของผมยังไม่จบ ผมดันจำชื่อไลน์ของพี่เขาคนนั้นได้ จึงเปิดเข้าไปดู กลับผมว่าแชทนี้แชทเดียวที่เป็นแชทลับของไลน์ ผมอึ้งมากผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอยังติดต่อกับเขา เพราะเธอเคยบอกว่าไม่ได้คุยกันหรอกเดี๋ยวแฟนพี่เขาจะว่าเอา แต่สิ่งที่ผมเห็นนั้นกลับไม่ใช่เลย เธอเป็นฝ่ายทักหาเขาตลอด ส่งสติ๊กเกอร์ไปปลุกเขาในทุกเช้า บอกรักกันแทบจะตลอด บอกคิดถึงกันแทบจะทุกเวลา แล้วผมละ แล้วเราอะ ทำไมเธอถึงไม่บอกเราบ้าง เราน้อยใจแค่ไหนเธอก็รู้ แต่เธอกลับเลือกที่จะเงียบเปลี่ยนเรื่อง และหาว่าเรางี่เง่า ทุกเวลาที่เธอคุยกับเขานั้น คือช่วงเวลาที่ผมและเธอไม่ได้คุยกัน มีการเชื้อเชิญกันให้มาหาที่ห้อง เพราะทั้งคู่นั้นพักอยุ่ในหอเดียวกัน มาแล้วทำไรกันบ้างอันนี้ผมตอบไม่ได้ ผมไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว แต่เธอเคยบอกกับผมว่าเขามาหาบ่อย มาขอบุหรี่เธอดูดบ้าง เอากับข้าวมาฝากบ้าง ไม่รุ้ว่าจริงหรือไม่ เพราะความเชื่อใจตอนนี้มันไม่เหลืออีกแล้ว เธอดูเป็นห่วงเขาเอามากๆกับการที่เขาป่วยเล็กๆน้อย แต่กลับตรงกันข้ามกับผมที่ปวดท้องจนผ่าตัดไส้ติ่งเข้ารพ. ส่งเพียงสติ๊กเกอร์สู้ๆนะมาแค่อันเดียว จะไม่ให้ผมเปรียบเทียบกันได้ไง ผมในตอนนี้มีฐานะเป็นแฟน แต่เขาเป็นอดีตแฟน ใครกันที่ต้องมีความสำคัญมากกว่ากัน พวกคุณเชื่อมั๊ยเธอบอกคิดถึงเขาในขณะที่ผมนอนกอดเธออยู่
ผมเข้าใจเธอนะที่เธอจะลืมคนรักเก่าให้หายขาดไม่ได้ เพราะทุกคนเมื่อลองได้รักใครแล้วมันจะไม่จางหายไปไหนหรอก มันจะแปรเปลี่ยนเป็นแค่เพียงความทรงจำเท่านั้น แต่ที่เธอทำแบบนี้มันไม่มากไปหน่อยหรอ ทุกๆอย่างที่เธอโพสหรือลงรูปอะไรก็แล้วแต่ ผมคิดมาตลอดว่าหมายถึงผม แต่เปล่าเลย เธอหมายถึงเขา เธอเคยถามผมว่า คนเราอะจะรักคน2คนพร้อมกันได้มั๊ย อีกคนก็รักและไม่สามารถทิ้งไปได้ อีกคนก็รักเพราะลืมไปไม่ได้ ผมรู้ว่าเธออยากดูความคิดของผม แต่ผมกลับทำมึนๆแกล้งเป็นไม่รู้ ตอบไปว่า รักใคร2คนพร้อมกันไม่ได้หรอก รักใครก็ต้องรักแค่คนเดียว เพราะความรักมันไม่ใช่แค่รัก แต่ต้องให้ความสบายใจด้วย ถ้ามีมากกว่านั้นเขาเรียกเห็นแก่ตัว หลังจากคืนนั้นมา เธอตั้งสเตตัสว่า บางทีเราอาจจะเห็นแก่ตัวก็ได้
ผมควรทำไงดีครับ ผมรักเขามาก เธอแค่ยังลืมคนรักเก่าไม่ได้ เธอดูเหมือนทำตามหัวใจเธอมากกว่า เพราะรักกันทั้ง2คน หรือไม่ก็มีวิธีไหนมั๊ยครับให้เธอลืมเขา เลิกติดต่อกัน หรือเพราะรักเขามากผมจึงต้องปล่อยเขาไปหาสิ่งที่หัวใจเขาเรียกร้อง แต่เธอเคยบอกกับผมว่ากลับไปไม่ได้ เพราะพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว และเธอเคยพูดกับผมว่า บางทีความรักก็คือการปล่อย ปล่อยให้เขาไปมีความสุข แค่เห็นเขามีความสุขเราก็ก็มีความสุขแล้ว ผมต้องทำแบบที่เธอเคยทำมาหรอครับ
เพราะรักจึงต้องปล่อยเขาไป??
แต่แล้ววันนึ่ง เราต่างแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่เคยเจอกันมา เธอพูดถึงแฟนเก่าของเธอคนนู้นที คนนี้ที ผมไม่ได้อะไร เพราะเรื่องที่เธอเล่านั้นมันเป็นเพียงอดีต แต่มันทำให้ผมมาสะดุดกับผช.คนหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ของเธอในที่ทำงานที่เธอฝึกอยู่ เธอเคยรักเขารักเอามากๆ เธอมักจะเพ้อถึงผช.คนนี้เป็นประจำ
มีวันหนึ่งเธอเล่าให้ผมฟังว่าเธอไปกินเบียร์กับเขาที่ใต้หอ เธอบอกกับผมว่า ที่กินกันวันนั้น มันทำให้เธอรู้สึกคิดถึงเขาเอามากๆแล้วเธอร้องไห้ใส่ผม ผ่านโทรศัพท์ มันทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก ก่อนหน้านี้เธอบอกกับผมว่าเธอไม่คิดอะไรกับเขาแล้ว ผมจึงเชื่อใจเธอมาโดยตลอด แต่วันนี้เธอกลับคิดถึงเขา ผมไม่โอเคเลย ความคิดความอ่านของผมตอนนั้นมันตีกันในหัวไปหมด ผมไม่รู้จะปลอบเธอยังไง ถ้าผมบอกให้เธอลืมๆเขาไปซะเขามันไม่ดีอย่างงั้นอย่างนี้เพราะเขาเคยทิ้งเธอมา มันก็เหมือนกับว่าผมไปดิสเครดิตเขาจังๆ แต่หากผมไปปลอบว่าให้เธอกลับไปก็คงไม่ใช่เรื่อง โอเคเรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ ทุกอย่างจบลงด้วยดี
จากวันนั้นมา เธอมักจะพูดถึงเขาให้ผมฟังบ่อยๆ เธอพูดถึงเขาบ่อยกว่าพูดถึงผมด้วยซ้ำในแต่ละวัน มันทำให้ผมเห็นได้ชัดเลยว่า เธอยังลืมเขาไม่ได้ และวันนั้นมาถึง วันที่ผมทนฟังเธอพูดถึงแต่เขาไม่ได้ ผมคุยกับเธอว่าผมไม่โอเคเลย เธอตอบผมมาว่า รักยังไงก็คือรัก จะลบยังไงมันก็คงไม่จาง ไม่มีใครแทนที่กันได้ เขามีดีอีกแบบ ส่วนผมก็มีดีอีกแบบ ผมเลยตอบเธอไปว่า แต่เขาเคยทิ้งเธอมานะ เขาทิ้งเธอไปเพื่อไปหาแฟนเก่าของเขานะ แล้วเธอก็พูดกับผมว่า จะให้ทำยังไงล่ะ สารภาพเลยนะ ก็เธอน่ะยังรักเขาอยู่ ผมช็อคในคำพูดของเธอ ผมอึ้งเอามากๆ เพราะเธอเคยบอกกับผมว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว แต่วันนี้มันไม่ใช่แบบนั้น เธอบอกกับผมว่า เธอจะไม่พูดเรื่องของเขาให้ให้ผมฟังอีก(แล้วความรู้สึกล่ะ เธอยังคิดอยู่แบบนี้อะหรอ?) คืนนี้การสนทนาก็จบไป พร้อมกับคำถามมากมายในหัวผม
อาทิตย์ถัดมาผมมาหาเธออย่างเช่นเคย ผมทำงานบ้านให้เธอเหมือนเช่นปกติ ผมลืมเล่าไปว่า ตลอดเวลาที่เราคุยกันนั้นเธอเป็นคนไม่ค่อยหวาน ซึ่งตรงข้ามกับผมที่มักจะหมั่นเติมความหวานตลอด บอกรักบอกคิดถึงเธอเสมอ แต่เมื่อผมถามเธอกลับว่ารักเรามั๊ย คิดถึงเราบ้างเปล่า เธอมักจะเงียบและเปลี่ยนเรื่องคุยตลอด ผมยอมรับนะว่าผมน้อยใจเธอเอามากๆ การบอกรักบอกคิดถึงกันของคนที่คบกัน มันไม่น่าจะใช่เรื่องยากสักเท่าไหร่ แต่เธอก็บอกผมว่า ก็นี่มันตัวตนของเธอ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องบอกกันตลอดเดี๋ยวมันจะไม่ขลัง อยากบอกเดี๋ยวก็บอกเอง ให้ดูที่การกระทำดีกว่า พอผมได้ฟัง ผมโอเคนะ ผมคงจะคิดมากไป หรือผมคงจะงี่เง่าไปเอง
กลับมาที่ผมมาเธอที่หออีกเช่นเคย ตกเย็นทำอาหารกินกัน เธอดูแฮปปี้ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว ตกดึกคืนนั้นเธอนอนไวหน่อย เธอค่อนข้างเพลียจากการทำงาน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่หากว่าก่อนนั้นเธอไม่ได้คุยไลน์ กับพี่คนนั้น พี่คนที่เป็นแฟนเก่าของเธอ ผมหันไปเห็นพอดี เธอดูร้อนรนรีบเปลี่ยนหน้าโทรศัพท์ไปหน้าอื่น ผมถามเธอดูอะไรอยู่ เธอตอบกลับมาว่าเปล่า ก็ส่องเฟสของที่รักอยู่ไง ไหนๆมีสาวๆแอดมาปะเนี่ย เธอเปลี่ยนเรื่องมันทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นในหัวเต็มไปหมดแต่ผมไม่เลือกที่จะพูดออกไป ผมเลือกที่จะตอบกลับไปว่าไม่มีหรอกสาวๆอะ มีแค่แกคนเดียวก็พอละ จากนั้นเธอก็หลับไปด้วยความเพลีย ซึ่งตรงข้ามกับผมที่กำลังคิดมากอยู่ เมื่อแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้ว ผมถือวิสาสะ เล่นโทรศัพท์ของเธอตอนนอนอยู่ ไล่หาแชทไลน์ของเธอที่เธอคุยกับพี่คนนั้น แต่กลับไม่เจอ ผมเลยนึกว่าเธอคงลบไปแล้ว แต่ความมุ่งมั่นของผมยังไม่จบ ผมดันจำชื่อไลน์ของพี่เขาคนนั้นได้ จึงเปิดเข้าไปดู กลับผมว่าแชทนี้แชทเดียวที่เป็นแชทลับของไลน์ ผมอึ้งมากผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอยังติดต่อกับเขา เพราะเธอเคยบอกว่าไม่ได้คุยกันหรอกเดี๋ยวแฟนพี่เขาจะว่าเอา แต่สิ่งที่ผมเห็นนั้นกลับไม่ใช่เลย เธอเป็นฝ่ายทักหาเขาตลอด ส่งสติ๊กเกอร์ไปปลุกเขาในทุกเช้า บอกรักกันแทบจะตลอด บอกคิดถึงกันแทบจะทุกเวลา แล้วผมละ แล้วเราอะ ทำไมเธอถึงไม่บอกเราบ้าง เราน้อยใจแค่ไหนเธอก็รู้ แต่เธอกลับเลือกที่จะเงียบเปลี่ยนเรื่อง และหาว่าเรางี่เง่า ทุกเวลาที่เธอคุยกับเขานั้น คือช่วงเวลาที่ผมและเธอไม่ได้คุยกัน มีการเชื้อเชิญกันให้มาหาที่ห้อง เพราะทั้งคู่นั้นพักอยุ่ในหอเดียวกัน มาแล้วทำไรกันบ้างอันนี้ผมตอบไม่ได้ ผมไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว แต่เธอเคยบอกกับผมว่าเขามาหาบ่อย มาขอบุหรี่เธอดูดบ้าง เอากับข้าวมาฝากบ้าง ไม่รุ้ว่าจริงหรือไม่ เพราะความเชื่อใจตอนนี้มันไม่เหลืออีกแล้ว เธอดูเป็นห่วงเขาเอามากๆกับการที่เขาป่วยเล็กๆน้อย แต่กลับตรงกันข้ามกับผมที่ปวดท้องจนผ่าตัดไส้ติ่งเข้ารพ. ส่งเพียงสติ๊กเกอร์สู้ๆนะมาแค่อันเดียว จะไม่ให้ผมเปรียบเทียบกันได้ไง ผมในตอนนี้มีฐานะเป็นแฟน แต่เขาเป็นอดีตแฟน ใครกันที่ต้องมีความสำคัญมากกว่ากัน พวกคุณเชื่อมั๊ยเธอบอกคิดถึงเขาในขณะที่ผมนอนกอดเธออยู่
ผมเข้าใจเธอนะที่เธอจะลืมคนรักเก่าให้หายขาดไม่ได้ เพราะทุกคนเมื่อลองได้รักใครแล้วมันจะไม่จางหายไปไหนหรอก มันจะแปรเปลี่ยนเป็นแค่เพียงความทรงจำเท่านั้น แต่ที่เธอทำแบบนี้มันไม่มากไปหน่อยหรอ ทุกๆอย่างที่เธอโพสหรือลงรูปอะไรก็แล้วแต่ ผมคิดมาตลอดว่าหมายถึงผม แต่เปล่าเลย เธอหมายถึงเขา เธอเคยถามผมว่า คนเราอะจะรักคน2คนพร้อมกันได้มั๊ย อีกคนก็รักและไม่สามารถทิ้งไปได้ อีกคนก็รักเพราะลืมไปไม่ได้ ผมรู้ว่าเธออยากดูความคิดของผม แต่ผมกลับทำมึนๆแกล้งเป็นไม่รู้ ตอบไปว่า รักใคร2คนพร้อมกันไม่ได้หรอก รักใครก็ต้องรักแค่คนเดียว เพราะความรักมันไม่ใช่แค่รัก แต่ต้องให้ความสบายใจด้วย ถ้ามีมากกว่านั้นเขาเรียกเห็นแก่ตัว หลังจากคืนนั้นมา เธอตั้งสเตตัสว่า บางทีเราอาจจะเห็นแก่ตัวก็ได้
ผมควรทำไงดีครับ ผมรักเขามาก เธอแค่ยังลืมคนรักเก่าไม่ได้ เธอดูเหมือนทำตามหัวใจเธอมากกว่า เพราะรักกันทั้ง2คน หรือไม่ก็มีวิธีไหนมั๊ยครับให้เธอลืมเขา เลิกติดต่อกัน หรือเพราะรักเขามากผมจึงต้องปล่อยเขาไปหาสิ่งที่หัวใจเขาเรียกร้อง แต่เธอเคยบอกกับผมว่ากลับไปไม่ได้ เพราะพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว และเธอเคยพูดกับผมว่า บางทีความรักก็คือการปล่อย ปล่อยให้เขาไปมีความสุข แค่เห็นเขามีความสุขเราก็ก็มีความสุขแล้ว ผมต้องทำแบบที่เธอเคยทำมาหรอครับ