พ่อนอนตายที่เตียงนี้แหละ !
...
แม่พูด ประโยคนี่ ตอน ผมหย่อนก้น ลงบน แคร่ !
...
แคร่ ไม้ไผ่ อายุเยอะแล้ว ดูจากสภาพไม้ไผ่ และ
ผ่านการ นอน-นั่งมานับไม่ถ้วนครั้ง เพราะว่า
ไม้ไผ่เป็นเงาแว๊บวับ
...
เเคร่ ไม่ไผ่ ทำจากการ เอาไม้ไผ่มาผ่าเป็นซีกๆ
เหลาๆ พอไม่ให้ เสี้ยน มันทิ่มตูด เอาตะปู มาตอกๆ
ต่อกันคล้ายๆแพ จนเป็นเตียง กว้าง-ยาวตามใจฉัน
...
ผมนั่ง ผมนอน ทั้งนอนคว่ำและนอนหงาย
จินตนาการ ว่า เอ๋ พ่อเขานอน ตายตรงไหน กันนะ !
ผมอยากรู้ว่า พ่อนอนตายตรงไหนของ แคร่ !
อยากรู้ว่า
- พ่อนอนตายท่าไหนนะ
- พ่อเขาทรมานหรือเปล่านะตอนใกล้ๆจะตาย
- พ่อเขานึกอะไรอยู่ก่อนจะตาย
- พ่อได้ทิ้งรหัสลับอะไรไว้บนเตียงหรือเปล่า
- พ่อจะเป็นยังไงบ้างนะ
...
ผมนอนกลิ้งทั่วเตียง เพื่อหาว่า พ่อตายตรงไหนกัน !
เพราะตอนพ่อตายผมไม่ได้เห็น !
...
ผมถามแม่ว่า
“ทำไมก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยเห็นเตียงนี้เลย”
แม่นั่งผิงไฟ พูดลอยๆมาว่า
“กูนอนเตียงนี้แหละ เกือบทุกวัน”
ผมทวนคำตอบแม่ว่า “นอนทุกวัน”
...
โอ้โห คือว่า แม่นี่
เจ๋งชะมัดอ่ะ !
แม่ต้องใช้ความเข้มแข็ง เบอร์ไหน นะ
ที่จะสามารถทนนอน คิดถึง คู่ชีวิต ที่จากไปได้
ที่จะไม่นึกถึง ที่ ที่ พ่อเคยนอน เตียงนี้
ที่จะไม่นึกถึง พ่อ เวลา มองเห็นเตียงนี้
ที่จะไม่นึกถึง เสี้ยว วินาที ที่ พ่อหมดลมหายใจ
...
สรุป แม่ไม่เคยลืมเลย แถมมีบ่นตามตลอดดดด !
...
เชี่ยะ !! อะไรเนี่ยะ น้ำตาไหลหว่ะ กูจะดราม่าไปไหน
...
ผมทิ้งตัวนอนหงายมองไปบนฟ้า แล้ว พูดลอยๆ
ไปบนฟ้า เผื่อ คนบนนั้นได้ยิน
...
“คิดถึงพ่อนะครับ”
...
แม่เคยบอกว่า
“สิ่งที่ทำให้เราเจ็บปวดที่สุดคือ ความคิดถึง”
...
จริงๆแล้ว ชีวิตมีอะไรอีกตั้งเยอะแยะนะ แต่ว่า
ระหว่าง ความเยอะแยะ ก็จะมี เสี้ยวหนึ่งที่ทำให้
เราได้หยุด เพื่อ คิด คิด และ คิด
...
#ผมว่าไว้ หลังจากนอนบนเตียงของพ่อ
พ่อนอนตายที่เตียงนี้แหละ !
...
แม่พูด ประโยคนี่ ตอน ผมหย่อนก้น ลงบน แคร่ !
...
แคร่ ไม้ไผ่ อายุเยอะแล้ว ดูจากสภาพไม้ไผ่ และ
ผ่านการ นอน-นั่งมานับไม่ถ้วนครั้ง เพราะว่า
ไม้ไผ่เป็นเงาแว๊บวับ
...
เเคร่ ไม่ไผ่ ทำจากการ เอาไม้ไผ่มาผ่าเป็นซีกๆ
เหลาๆ พอไม่ให้ เสี้ยน มันทิ่มตูด เอาตะปู มาตอกๆ
ต่อกันคล้ายๆแพ จนเป็นเตียง กว้าง-ยาวตามใจฉัน
...
ผมนั่ง ผมนอน ทั้งนอนคว่ำและนอนหงาย
จินตนาการ ว่า เอ๋ พ่อเขานอน ตายตรงไหน กันนะ !
ผมอยากรู้ว่า พ่อนอนตายตรงไหนของ แคร่ !
อยากรู้ว่า
- พ่อนอนตายท่าไหนนะ
- พ่อเขาทรมานหรือเปล่านะตอนใกล้ๆจะตาย
- พ่อเขานึกอะไรอยู่ก่อนจะตาย
- พ่อได้ทิ้งรหัสลับอะไรไว้บนเตียงหรือเปล่า
- พ่อจะเป็นยังไงบ้างนะ
...
ผมนอนกลิ้งทั่วเตียง เพื่อหาว่า พ่อตายตรงไหนกัน !
เพราะตอนพ่อตายผมไม่ได้เห็น !
...
ผมถามแม่ว่า
“ทำไมก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยเห็นเตียงนี้เลย”
แม่นั่งผิงไฟ พูดลอยๆมาว่า
“กูนอนเตียงนี้แหละ เกือบทุกวัน”
ผมทวนคำตอบแม่ว่า “นอนทุกวัน”
...
โอ้โห คือว่า แม่นี่
แม่ต้องใช้ความเข้มแข็ง เบอร์ไหน นะ
ที่จะสามารถทนนอน คิดถึง คู่ชีวิต ที่จากไปได้
ที่จะไม่นึกถึง ที่ ที่ พ่อเคยนอน เตียงนี้
ที่จะไม่นึกถึง พ่อ เวลา มองเห็นเตียงนี้
ที่จะไม่นึกถึง เสี้ยว วินาที ที่ พ่อหมดลมหายใจ
...
สรุป แม่ไม่เคยลืมเลย แถมมีบ่นตามตลอดดดด !
...
เชี่ยะ !! อะไรเนี่ยะ น้ำตาไหลหว่ะ กูจะดราม่าไปไหน
...
ผมทิ้งตัวนอนหงายมองไปบนฟ้า แล้ว พูดลอยๆ
ไปบนฟ้า เผื่อ คนบนนั้นได้ยิน
...
“คิดถึงพ่อนะครับ”
...
แม่เคยบอกว่า
“สิ่งที่ทำให้เราเจ็บปวดที่สุดคือ ความคิดถึง”
...
จริงๆแล้ว ชีวิตมีอะไรอีกตั้งเยอะแยะนะ แต่ว่า
ระหว่าง ความเยอะแยะ ก็จะมี เสี้ยวหนึ่งที่ทำให้
เราได้หยุด เพื่อ คิด คิด และ คิด
...
#ผมว่าไว้ หลังจากนอนบนเตียงของพ่อ