อนุญาตให้ด่าผมได้ครับ แต่ขอให้อ่านเนื้อหาให้จบก่อน แล้วด่าได้เลยครับ

คือผมกับแฟนคบกันมาเกือบจะ 3 ปี ครับ อยู่บ้านเดียวกันแล้ว แต่ยังไม่ได้แต่งครับ

ในระยะเวลาที่คบกันไม่ค่อยมีปัญหามากเท่าไหร่ มีกระทบกระทั่งเล็กน้อย แต่ไม่ใหญ่โตอะไรนักครับ

แต่ปัญหา มันอยู่ที่ผมครับ ยอมรับว่า เคยมีอยู่ครั้งนึง ไปหวั่นไหวกับคนอื่น คือ เมื่อกลางปีที่แล้ว แม่ผมไม่สบาย ผมพาท่านไปโรงพยาบาลบ่อย ก็จะเจอพยาบาลคนนึง ที่จะคอยมาสอบถามอาการ ติดตามอาการ คอยแนะนำการดูแลแม่ให้กับผม ตอนนั้นรู้สึกใจหวิวๆครับ เวลาพาแม่ไปหาหมอ ก็แอบมองพยาบาลคนนั้นบ่อยๆ แต่ก็แค่นั้นครับ ไม่ได้อะไรเลย ได้แค่แอบมอง แล้วก็จบ พอแม่หายดี ก็ลืมๆไปครับ

จนมาเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว น้องสาวผมพาเพื่อนๆ มาดื่มกันที่บ้าน แล้วก็พาเพื่อนผู้หญิงคนนึงมา ซึ่งน้องคนนี้อกหักครับ ก็เลยมาสังสรรค์แก้เฮิร์ท ซึ่งปกติ บ้านผมปาร์ตี้บ่อยอยู่แล้ว เพื่อนน้อง เพื่อนผม มาดื่มกันประจำ แต่เพิ่งเคยเจอน้องคนนี้ครับ

ตอนแรกผมไม่ได้สนใจน้องคนนี้มากมาย แต่พอเจอครั้งที่สองก็เริ่มรู้สึกว่าน้องคนนี้น่ารัก ก็แอบมองบ้าง อะไรบ้าง แต่ก็ไม่ได้อะไรเกินเลย ไม่เคยคุยส่วนตัวมากนัก มีแซวเรื่องอกหักบ้าง แต่ก็แค่นั้นครับ ไม่คิดขอเบอร์ ไม่คิดขอไลน์หรืออะไรทั้งสิ้น

ยอมรับว่า เวลาเจอน้องเค้าก็ใจหวิวๆครับ ทุกวันนี้ พยายามสวดมนต์ข่มจิตใจ บางทีก็ใช้การนั่งสมาธิกันเลย จนแฟนถามว่า ทำไมสวดมนต์บ่อย ก็ตอบไปว่าเครียดเรื่องงาน เลยอยากมีสมาธิ อยากนิ่งๆหน่อย แต่ที่จริงคือ ข่มอารมณ์หวั่นไหวของตัวเองครับ แต่บางทีมันสลัดจากหัวไม่ออกครับ เซ็งตัวเองมากๆ

มีอยู่ครั้งนึง น้องเค้ามึนๆ ดื่มแล้วคงไม่ได้ระวังตัว น้องเค้าก้มแล้ว ไม่ได้ปิดคอเสื้อ มันเลยเห็นนิดอกหน่อยครับ ผมตกใจ รีบขอตัวเข้านอนเลยครับ ตอนนั้นเข้าใจอารมณ์คนตบะแตกเลยว่าเป็นยังไง รีบอาบน้ำ สวดมนต์นอน ท่องคาถาผิดๆ ถูกๆกันเลยทีเดียว

วันรุ่งขึ้นผมก็ไปต่อว่าน้องผมว่า ไม่ดูแลเพื่อนเลย ก็พูดไปตรงๆว่า ก้มแล้วมันเห็น ก็ปรามไปว่า ให้แต่งตัวให้มิดชิดกว่านี้ เพราะเวลาเมา ก็ไม่ได้ระวังตัวกัน

หลังๆพยายามเลี่ยงครับ ถ้ารู้ว่าน้องคนนี้จะมาบ้าน ก็จะกลับดึก หรือ เลือกที่จะไม่อยู่บ้าน หรือบางทีก็ปรามน้องผมว่า อย่ากินกันบ่อย แต่มันเลี่ยงไม่ได้ ก็เจอบ้าง อะไรบ้าง ก็พยายามเลี่ยงให้มากที่สุดครับ

เคยบอกกับน้องเค้าไปนะครับว่า บางทีดื่มไปมันก็ไม่ช่วยอะไรมากหรอก เพลาๆลงบ้าง ไปสนใจหรือทำอย่างอื่นบ้าง แต่น้องเค้าบอกว่าดื่มแล้วมันสบายใจขึ้น (เป็นงั้นไป) คือตอนแรกผมดันไปบอกกับพวกเพื่อนๆน้องว่า ถ้าอยากดื่มอยากสังสรรค์ ให้มาที่บ้าน เพราะไม่อยากให้ไปที่อื่น เมาจะได้ไม่ต้องขับรถรา อยู่กับบ้าน มันก็ดูแลกันง่าย ก็กลายเป็นว่า พวกมันไม่ไปที่อื่นกันละครับ มาเกาะกลุ่มมันบ้านผมบ่อยเลย

ทุกวันนี้ ก็ยังสลัดออกจากหัวไปไม่ได้ครับ พยายามโฟกัสไปที่งาน หรือ พยายามไปออกกำลังกาย แต่บางทีมันก็แว้บเข้ามาในหัว บางครั้งก็คิดว่า คงเป็นบททดสอบกับเบื้องบนมั๊ง เราต้องผ่านมันไปให้ได้ แต่ทรมานครับ บางทีแอบน้ำตาไหล เกลียดตัวเอง สงสารแฟน ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้อีกนานมั๊ย อยากให้มันรีบๆหายไปจากหัวครับ เกลียดตัวเองมากๆ

ปล. ทุกวันนี้ยังปกติกับแฟนทุกอย่าง ดูแลเหมือนเดิมครับ ไม่บกพร่อง เคยไปรับไปส่ง เคยทำอะไรให้ ก็เหมือนเดิมทุกอย่างครับ