ครั้งนึงครับ ผมแอด ผญ คนนึงไปในไลน์ ผมก็ทักทายเค้าตามประสา ถามว่าชื่ออะรัย อยุ่ที่ไหน เขาก็ตอบมาว่า เค้าอยู่พะเยา ผมก็บอกว่าไกลจังเนอะ เราอยู่อยุธยาแนะ เราคุยกันทุกวันๆ จนวันนึงผม บอกชอบเทอ เทอตัดสินใจอยู่หลายวัน ก่อนจะคบกับผม เทอตกลงคบกับผมครับ เราสองคนคบกัน จากคุยแชทกัน เริ่มมาโทรหากัน  แล้วก็ค่อยๆมาเปิดกล้อง กันครั้งแรก เขิลมากบอกเรย เทอเป็นญ ผมสั้นครับ เทอชอบใว้ผมสั้น เราคอลกัน คุยกันได้ซักสามเดือน เราสองคน รู้สึกเหมือนกันว่า แย่จังเนอะ เราเห็นหน้ากันทุกวันแต่เราไม่เคยเจอตัวจริงๆกันเรย อยู่ๆเราทั้งสองก็น้ำตาไหล ออกมา  ตอนนั้นผมก็เรียนอยู่ แล้วผมก็ไม่เคยไปไหนไกลด้วย ผมก็บอกเทอว่า เดี่ยวปิดเทอมเนี้ยจะไปหาน้ะ ผมก็ยังไม่ได้ไปหาเทอ จนเข้าเดือนที่สี่ ผมก็บอกเทอว่าจะไปหาให้ได้น้ะ แต่ในใจคือ จะได้มีโอกาสไปไหม ก็ไม่รู้ จนวันนึงมาถึง เราสองคน ร้องให้หนักมาก คนที่ไม่เคยเจอ รักกันผ่านโลกออนไลน์ มาถึงจุดนี้ได้ไง จุดที่ไม่เคยเจอกัน แล้วมาร้องให้หากัน อยากเจอ อยากกอด จนในที่สุด ผมได้ไปที่ บขส แล้วซื้อตั๋วรถ ไปหาเทอ 484ถ้าจำไม่ผิด ไปลงหน้า มอ พะเยา รถออก สิบโมงเช้า ถึงก็ประมาณทุ่มกว่าๆ ซึ้งผมก็นั่งรถไปหาเทอ เทอก็อวยพรให้ผมเดินทางปลอดภัย ซึ้นตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าเทอรักผมจริงหรือป่าว เทอจะมารัยหรือป่าว ก็ได้แต่ภาวนาว่า มันจะเป็นจริงไหม  พอผมถึงหน้า มอพะเยา ผมไม่เห็นเทอครับ คิดในใจว่า ไม่เป็นรัย สงสัยคงจะเป็นไปแบบที่คิด ดวงคงจะไม่สมพงษ์กันแล้วล้ะ ผมเสียใจมาก
แต่ อยู่ๆ มีเสียงคนเรียกชื่อผมครับ ผมหันไป เป็นเทอครับ ตัวจริงต่างจากในรูปมาก เราสองคนวิ่งเข้าหาและกะโดดกอดกัน หอมแก้มกัน จากด้วยความคิดถึงที่มีให้กันครับ  เราสองคน พูดพร้อมกัน ว่า  เหมือนฝันเรยเนอะ หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ เราก็ยังรักกันอยู่ครับ ขอบคุนที่อ่านน้ะครับ
#ขแบคุญ บขส ที่ทำให้เราได้เจอกัน ขอบคุนที่ฟ้าที่ลิขิตให้เราได้เจอกัน ผมจะรักเทอไปนิรันการ
#รักเรา แค่  บขส