https://ppantip.com/topic/37385742
ตลกดีนะครับ เล่นพวกซะจนเห็นผิดเป็นชอบ
เรื่องร้ายแรง มองเห็นเป็นเรื่องหยุมหยิม มองเป็นเรื่องน่ารำคาญ
ทรัพย์สินทางปัญญานั้น กฎหมายให้ความคุ้มครอง มีบทลงโทษหนักทั้งทางแพ่งและทางอาญา
หากเป็นเรื่องหยุมหยิม กฎหมาย และสังคมทั่วโลกคงไม่ให้ความสำคัญ
ไม่แค่ทางเรื่องกฎหมายครับ
เรื่องทางสังคม ทางวัฒนธรรม ก็ให้ความสำคัญกับเรื่องอย่างนี้มาก
งานเขียนบางเรื่อง
หากลอกมา แม้จะได้รับมอบลิขสิทธิ์ ได้รับอนุญาต เขายังมองกันว่าเป็นเรื่องน่าอาย น่ารังเกียจ
สังคมไทย โดยเฉพาะวงการเพลง เคยหยุดนิ่ง ไม่มีการพัฒนการอยู่ยุคหนึ่ง
เพราะฮิตและหลงทางไปกับการลอกทำนองเพลงต่างประเทศมาใส่เนื้อเพลงไทย
อยากให้ราชดำเนินมีคุณภาพ ต้องสันดาปกันด้วยความคิด ต้องแลกเปลี่ยนกันด้วยมุมมอง
จะเห็นพ้อง เห็นต่างกัน ก็คือการทำให้เกิดการขบคิด เกิดมุมมอง เกิดความริเริ่มใหม่ ๆ
หากเอาแต่ก็อปแปะ ก็แค่การเอาเรื่องเดิม ๆ มาฉายซ้ำ ขาดการสันดาป ไม่มีอะไรริเริ่ม ไม่มีการขบคิดสร้างสรรค์ในมุมใหม่ ๆ
ในยุคที่แค่คลิกก็เห็นก็รู้ การก็อปแปะจึงเป็นเรื่องหลงยุคครับ เพราะหากใครอยากรู้อะไรก็แค่คลิกดูเองได้อยู่แล้ว
ก็อปแปะทำได้ไหม ทำได้ครับ
ทำเพื่อนำร่องไปสู่การสันดาปทางมุมมอง ทางความคิด แลกเปลี่ยนความเห็นในเรื่องนั้น ๆ ไม่ใช่เพื่ออวดอ้างว่ารู้แบบจอมปลอม
และสำคัญสุด เมื่อก็อปมาแปะแล้ว ต้องให้เกียรติแหล่งข้อมูล ต้องให้เครดิตผู้เป็นเจ้าของข้อมูล
ไม่ใช่ตีกิน ทำเหมือนคิดเองเขียนเองแบบไร้ยางอาย
เผ่าพันธุ์มนุษย์พัฒนามาถึงทุกวันนี้ได้ จากยุคกลัวฟ้าผ่า จนมาถึงยุคมุ่งสู่ดาวอังคาร
เพราะมนุษย์รู้จักสร้างสังคมแตกก่อต่อยอด อันเป็นการสร้างสรรค์เพื่อให้สังคมอุดมสมบูรณ์ทางความรู้และปัญญา
หากสังคมมนุษย์ เห็นว่าการลอกเป็นเรื่องปกติ ไม่มีการคิดแตกกอต่อยอด ไม่ค้นหาสิ่งใหม่ ๆ ความรู้ใหม่ ๆ
เผ่าพันธุ์มนุษย์คงเดินมาไม่ถึงจุดพัฒนาสูงสุดอย่างทุกวันนี้ คงดักดานอย่างไรก็ดักดานอยู่อย่างนั้น
แปลกนะครับ
ในยุคที่โลกกำลังค้นคิดถึงเรื่อง ปฏิสสาร แต่คนกลุ่มหนึ่ง กลับเห็นว่าการลอกผลงานเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
นี่เพราะวัฒนธรรมพวกแบบผิด ๆ ที่เอาแต่ยึดติดว่า ถ้าเป็นพวก ต้องช่วยกันเสมอ ปกป้องกันเสมอ
โดยไม่แยกแยะถูกผิดชอบชั่วดี
เหวครับ แบบนี้มีแต่พากันลงเหว
เหมือนสลิ่ม ที่เอาแต่ปกป้องสิ่งผิด รู้ทั้งรู้ว่าผิด แต่ก็เชียร์ เพียงเพราะความต่างพวก ความเป็นพวก ความสะใจ
ผ่านมาสิบปี บ้านเมืองเป็นอย่างไรล่ะ
อยากสาธยายมากกว่านี้ แต่คิดว่าคงไม่จำเป็น
สีซอมาสามเดือน ยังไม่มีแมวตัวไหนฟัง เพราะวัฒนธรรมพวกอุดหูไว้
จะมีความภาคภูมิอะไรครับ หากเราลอกคนอื่นมาอ้างว่าเป็นของตัวเอง
ก็ระวังไว้ก็แล้วกัน อย่าบังเอิญไปลอกของคนที่เขาระบุเรื่องลิขสิทธิ์ไว้
จะติดคุก
วัฒนธรรมพวกแบบผิด ๆ ที่น่ารังเกียจ วัฒนธรรมพวกแบบหูหนวกตาบอด วัฒนธรรมแบบนี้แหละที่ฉุดรั้งสังคมไทย
ตลกดีนะครับ เล่นพวกซะจนเห็นผิดเป็นชอบ
เรื่องร้ายแรง มองเห็นเป็นเรื่องหยุมหยิม มองเป็นเรื่องน่ารำคาญ
ทรัพย์สินทางปัญญานั้น กฎหมายให้ความคุ้มครอง มีบทลงโทษหนักทั้งทางแพ่งและทางอาญา
หากเป็นเรื่องหยุมหยิม กฎหมาย และสังคมทั่วโลกคงไม่ให้ความสำคัญ
ไม่แค่ทางเรื่องกฎหมายครับ
เรื่องทางสังคม ทางวัฒนธรรม ก็ให้ความสำคัญกับเรื่องอย่างนี้มาก
งานเขียนบางเรื่อง
หากลอกมา แม้จะได้รับมอบลิขสิทธิ์ ได้รับอนุญาต เขายังมองกันว่าเป็นเรื่องน่าอาย น่ารังเกียจ
สังคมไทย โดยเฉพาะวงการเพลง เคยหยุดนิ่ง ไม่มีการพัฒนการอยู่ยุคหนึ่ง
เพราะฮิตและหลงทางไปกับการลอกทำนองเพลงต่างประเทศมาใส่เนื้อเพลงไทย
อยากให้ราชดำเนินมีคุณภาพ ต้องสันดาปกันด้วยความคิด ต้องแลกเปลี่ยนกันด้วยมุมมอง
จะเห็นพ้อง เห็นต่างกัน ก็คือการทำให้เกิดการขบคิด เกิดมุมมอง เกิดความริเริ่มใหม่ ๆ
หากเอาแต่ก็อปแปะ ก็แค่การเอาเรื่องเดิม ๆ มาฉายซ้ำ ขาดการสันดาป ไม่มีอะไรริเริ่ม ไม่มีการขบคิดสร้างสรรค์ในมุมใหม่ ๆ
ในยุคที่แค่คลิกก็เห็นก็รู้ การก็อปแปะจึงเป็นเรื่องหลงยุคครับ เพราะหากใครอยากรู้อะไรก็แค่คลิกดูเองได้อยู่แล้ว
ก็อปแปะทำได้ไหม ทำได้ครับ
ทำเพื่อนำร่องไปสู่การสันดาปทางมุมมอง ทางความคิด แลกเปลี่ยนความเห็นในเรื่องนั้น ๆ ไม่ใช่เพื่ออวดอ้างว่ารู้แบบจอมปลอม
และสำคัญสุด เมื่อก็อปมาแปะแล้ว ต้องให้เกียรติแหล่งข้อมูล ต้องให้เครดิตผู้เป็นเจ้าของข้อมูล
ไม่ใช่ตีกิน ทำเหมือนคิดเองเขียนเองแบบไร้ยางอาย
เผ่าพันธุ์มนุษย์พัฒนามาถึงทุกวันนี้ได้ จากยุคกลัวฟ้าผ่า จนมาถึงยุคมุ่งสู่ดาวอังคาร
เพราะมนุษย์รู้จักสร้างสังคมแตกก่อต่อยอด อันเป็นการสร้างสรรค์เพื่อให้สังคมอุดมสมบูรณ์ทางความรู้และปัญญา
หากสังคมมนุษย์ เห็นว่าการลอกเป็นเรื่องปกติ ไม่มีการคิดแตกกอต่อยอด ไม่ค้นหาสิ่งใหม่ ๆ ความรู้ใหม่ ๆ
เผ่าพันธุ์มนุษย์คงเดินมาไม่ถึงจุดพัฒนาสูงสุดอย่างทุกวันนี้ คงดักดานอย่างไรก็ดักดานอยู่อย่างนั้น
แปลกนะครับ
ในยุคที่โลกกำลังค้นคิดถึงเรื่อง ปฏิสสาร แต่คนกลุ่มหนึ่ง กลับเห็นว่าการลอกผลงานเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
นี่เพราะวัฒนธรรมพวกแบบผิด ๆ ที่เอาแต่ยึดติดว่า ถ้าเป็นพวก ต้องช่วยกันเสมอ ปกป้องกันเสมอ
โดยไม่แยกแยะถูกผิดชอบชั่วดี
เหวครับ แบบนี้มีแต่พากันลงเหว
เหมือนสลิ่ม ที่เอาแต่ปกป้องสิ่งผิด รู้ทั้งรู้ว่าผิด แต่ก็เชียร์ เพียงเพราะความต่างพวก ความเป็นพวก ความสะใจ
ผ่านมาสิบปี บ้านเมืองเป็นอย่างไรล่ะ
อยากสาธยายมากกว่านี้ แต่คิดว่าคงไม่จำเป็น
สีซอมาสามเดือน ยังไม่มีแมวตัวไหนฟัง เพราะวัฒนธรรมพวกอุดหูไว้
จะมีความภาคภูมิอะไรครับ หากเราลอกคนอื่นมาอ้างว่าเป็นของตัวเอง
ก็ระวังไว้ก็แล้วกัน อย่าบังเอิญไปลอกของคนที่เขาระบุเรื่องลิขสิทธิ์ไว้
จะติดคุก