แต่เชื้อเผ่าพันธ์ยังไงก็ต้องคงอยู่สืบกันไป แต่นามสกุลส่วนตัวคิดว่าเป็นไปได้ ที่จะไม่มีปรากฎในสารบบทะเบียนราษฏร์อีกต่อไป ผมยกตัวอย่างสกุลของผม บรรพบุรุษข้ามแม่น้ำโขงเข้ามาอยู่ฝั่งไทย ณ ตำบลแห่งหนึ่ง(เป็นชุมชนใหญ่) ประมาณ 230 ปี ปักหลักลงฐานสร้างครอบครัวแตกหน่อเผ่าพันธ์เรื่อยมา จนถึงรัชกาลที่ 6 ได้ชื่อเป็นนามสกุลตามทะเบียน จนล่วงเลยกันมา 2480-2490 ความเจริญเข้ามาการคมนาคมการไปมาหาสู่ออกนอกพื้นที่มีมากขึ้น ก็มีเครือญาติบางคนนามสกุลนี้ย้ายอพยพไปปักหลักลงฐานที่อื่น ส่วนผู้ที่ยังอยู่ก็สูงวัยสูญสะลายไปตามเวลา รุ่นใหม่ที่เกิดขึ้นมาก็แยกย้ายออกไปทำม่หากินที่อื่น(ไม่มีข้อมูลว่ามีทายาทสืบต่อกันยังไง) ส่วนถิ่นฐานดั่งเดิมที่เหลืออยู่ ผู้ชายแต่งงานมีลูกออกมาก็เป็นผู้หญิงซะ!(หมดไป) ส่วนผู้หญิงก็แต่งงานแน่นอนว่าลูกออกมาเป็นผู้ชายก็ต้องนามสุกุลพ่อเขา(หมดไป) แล้วรุ่นก่อนก็เริ่มจะล้มหายตายจากหมดไป เท่าที่สังเกตุตอนนี้นามสกุลผมในท้องถิ่นกำเนิดดั่งเดิมแทบจะไม่เหลือเลย ทั้งๆที่ตระกูลผมแต่ก่อนย้อนหลังไปสัก 60-70 ปีเป็นตระกูลใหญ่ มีบทบาทมีความสำคัญกับท้องถิ่นนั้นพอสมควร ถ้าเป็นมนแนวโน้มแบบนี้คิดว่าในไม่ช้า"นามสกุล"ผมคงจะสูญไม่มีอีกต่อไป.