สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เรารู้สึกนอยด์กับอะไรก็ไม่รู้ เศร้าใจกับเรื่องเล็กๆ ท้ออะไรง่ายๆ แต่ก่อนเราเป็นคนร่าเริง ชอบหัวเราะ มีเพื่อนฝูงเต็มไปหมด ทุกๆคน เพื่อนๆชอบบอกว่าเรายิ้มเก่ง แต่นิสัยส่วนตัวของเราที่เป็นข้อเสียกับตัวเองคือชองคิดมาก คิดมากแบบหนักมาก เช่น ถ้าเราทะเลาะกับเพื่อนถึงแม้ว่าเราจะเป็นคนที่ผิดหรือถูก เราก็เป็นฝ่ายขอโทษก่อนเสมอ อย่าว่าแต่เพื่อนเลย คนที่เราเพิ่งรู้จักเราก็แคร์ไปหมด จนบางทีเพื่อนบอกว่า เราคิดมากเกินไป เราพยามปรับตัวเองหลายรอบแล้วค่ะ แต่มันไม่เคยได้ผล ล่าสุดตอนนี้เราดร๊อปเรียน เพราะเราอยากเข้าคณะๆนึงแต่ยังสอบไม่ติดเลยดร๊อปมาปีนึง ช่วงแรกๆเราก็อ่านหนังสือแบบตั้งหน้าตั้งตามาก แต่ก็เริ่มรู้สึกเพื่อนไม่ค่อยมีเวลาให้ มองในเเง่ดีตลอดว่าเพื่อนยุ่งเพื่อนเรียน จนกระทั่งเราเลิกกับแฟน แฟนเรารุ่นเดียวกันค่ะ พอเขาไปเรียน เขาบอกว่ายุ่งไม่มีเวลา สุดท้ายก็เลิกกัน ตอนนั้นเราเสียใจมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้ เพราะนี่คือคนเเรกของเรา เราไม่อ่านหนังสือเกือบเดือนอ่ะค่ะ พอจะเริ่มอ่าน ก็คิดถึงเรื่องราวต่างๆละถามตัวเองว่า ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเรา แต่ตอนนี้เราโอเคขึ้นมากแล้วค่ะ ดีขึ้นเเล้วด้วยความที่อยู่บ้านกับครอบครัวด้วยมั่งค่ะ ก็เลยรู้สึกดี ช่วงเวลาที่เราดร๊อป เรามีเพื่อนที่เป็นรุ่นน้องค่ะ รู้จักกัน สี่ห้าเดือนเเล้วมั่งค่ะ มีไรก็ปรึกษาเเลกเปลี่ยน เพราะน้องเขาก็อยากสอบคณะเดียวกันกับเรา ล่าสุดน้องเขามาถามเราว่า ทำไมอยู่ดีๆไปสนิทกับเขา แบบสรุปได้ประมาณว่า สนิทกับเขาเพราะอะไร ต้องการอะไร เพราะผลประโยชน์อะไรหรอ เราจุกเลยค่ะ เราอึ้ง เราปรึกษาเพื่อน ดูเพื่อนก็ไม่ค่อยอะไร เพื่อนคงมองว่าก็ช่างอ่ะ อย่าไปสนใจ แต่เราทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะ เราคิดหนักมาก เราร้องไห้ไม่รู้กี่รอบแล้วเพราะเรื่องนี้ เรารู้สึกว่าทำไมคนต้องมองเราในแง่เเย่ๆแบบนั้น ทำให้เราม่นั่งคิดทบทวน ว่าทำไมคนถึงมองเราแบบนั้น แล้วทุกๆครั้งเวลาใครมีปัญหา มีงานให้ช่วยเราเต็มที่ตลอดค่ะ  จริงๆนะค่ะ เราช่วยสุดๆจริงๆแต่พอเราขอค.ช่วยเหลือบ้างทุกคนกลับเงียบ คนที่เราเคยช่วยก็เงียบ เรารู้สึกแย่มากเลยค่ะ นี้เราเริ่มร้องไห้มาเป็นระยะๆอ่ะค่ะ อ่านนส.ไปครึ่งชม.พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ เราก็ร้อง เราไม่กล้าบอกแม่อ่ะค่ะ ว่าเรามีอาการแบบไหน เราเป็นอะไรหรอค่ะ ซึมเศร้าหรอค่ะ เราต้องแก้ยังไงหรอค่ะ ทำไมเวลาเราเหงา ก็ไม่ค่อยมีใครสนใจเราเลย TT
: ตอนเราพิมพ์เราก็ร้องไห้นะคะ เรารู้สึกตัวเองแย่อ่ะ ทำไมอ่อนแอจัง