จากชีวิตเด็กผู้หญิงคนนึงที่คิดว่าจะมีครอบครัวที่ดี เเต่กลับไม่มีเหมือนสิ่งที่หวังต้องดิ้นรนเพื่อให้มันผ่านไปเเต่ละวัน หนูเหนื่อยหนูท้อ รุ่นหนูเพื่อนคนอื่นอาจจะไม่เคยเจอเเบบหนูหรืออาจจะเป็นหนักกว่า เเต่ความคิดเด็กมันก็เเอบน้อยใจว่าทำไมเราไม่ทีเหมือนเขาทำไมเราต้องดิ้นรนกว่าเขา หนูไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาทำอะไรเเบบนี้ ต้องมาทำงานไปเรียนไปตั้งเเต่ม.2 ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมา จนทำให้การเรียนตกกลายเป็นว่าในสมองหนูคิดเเต่จะทำงาน จนถึงตอนนี้จะจบม.6หนูก็ยังทำงานพาร์ทไทม์ ขายของ ในหัวหนูมีเเต่คิดว่าวันนี้จะกินอะไรวันนี้จะมีเงินมั้ย ที่เขียนกระทู้นี้ไม่ได้อยากให้สงสารหรือขอความเห็นใจหนูเเค่ท้อเเล้วก็อยากได้กำลังใจหนูไม่รู้จะระบายที่ไหน ระบายกับเเม่ก็กลัวเเม่จะยิ่งคิดมาก คงมีหลายคนที่รุ่นเดียวกันเเต่อาจจะเจออะไรหนักกว่า เเต่หนูเเค่อยากเเชร์อะไรเกี่ยวกับชีวิตที่หนูเจอมา