เรารู้ตัวว่าเราชอบผู้หญิงตั้งแต่เริ่มเป็นสาว(มอต้น)  เราชอบมองรุ่นพี่สวยๆน่ารักๆ  แต่ก็มีผู้ชายมาจีบๆเรานะเวลานั้นเราก็คุยกับผู้ชายบ้าง  แต่พอขึ้นมอปลายส่วนมากเราจะมองแต่ผู้หญิงและเคยจีบรุ่นพี่คนนึงแบบจริงจังชอบพี่เค้ามาก(พี่เค้าเป็นคนที่น่ารักมากๆแบบเป็นสาวสวยเบอร์ต้นๆของรร.)  เรารู้ตัวว่าเราชอบพี่เค้าแบบไหน  ไม่ใช่แค่ปลื้ม ไม่ใช่แค่ชอบเพราะเค้าสวย แต่พี่เค้าคงคิดว่าเราคงแค่ปลื้ม(พี่เค้าไม่ใช่เลส)  พอเราชอบพี่เค้าหนักเข้าๆก็เริ่มมีคนรู้และแล้วเรื่องก็มาถึงหูแม่และพี่ชายเรา  ตอนนั้นจำได้ว่าแม่กับพี่ชายเรียกไปคุยโดนว่าโดนด่าเป็นชุด แม่บอกว่าแม่อายที่ชาวบ้านเค้าถามแม่และนินทากันทั่วว่าเราผิดเพศผิดธรรมชาติ  และเป็นจังหวะที่พี่คนนั้นจบมอหกพอดีแล้วไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่ออีกเลย  หลังจากนั้นเราก็คิดว่าช่างเหอะสงสัยเป็นแค่ความรู้สึกสับสนเพราะเป็นวัยที่กำลังเริ่มแตกสาว...จนเข้ามหาลัยก็หันมาคุยมาคบกับผู้ชาย(ตอนเข้าปี1-2ผู้เข้ามาจีบเยอะไม่ใช่หน้าตาดีอะไรแต่เป็นสาวมั่นๆน่ารักๆกันเองคุยเก่งมาก) ด้วยนิสัยจึงทำให้ผู้เข้ามาหามากมาย  จนปลายๆปี2  ก็ได้เจอกับแฟน(เรียนรุ่นเดียวกัน)(สามีในปัจจุบัน)  แฟนเป็นผู้ชายที่ดีมากดีไปทุกเรื่อง(แถมหน้าตาดีด้วยหน้าตาคมเข้มที่สำคัญเป็นเดือนของรุ่นด้วยค่ะ)  เหมือนเป็นเจ้าชายในเทพนิยายหลุดออกมาอยู่ในชีวิตจริง  ตอนที่แฟนเข้ามาจีบเราเฉยๆแต่เพื่อนๆเชียร์มาก(เพื่อนๆในมหาลัยไม่รู้ว่าเรามีความเป็นเลสซ่อน)  จนเราตกลงคบ เราก็คิดว่าลองๆคบไปเดี๋ยวสักพักก็คงเลิก แต่คบผ่านไป1ปี 2ปี 5ปี วันแรกดีอย่างไรเขาก็อย่างคงดีกับเราเหมือนเดิม บางอย่างก็ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ และด้วยความที่คบมา5ปี จนตอนนั้นต่างก็มีงานทำแล้ว ทุกคนจึงเชียร์ให้แต่งงานกัน
แต่ตลอดเวลาที่คบแฟนมา5ปีเราก็มีแอบคุยกับผู้หญิงที่เป็นเลสนะ  แต่เหมือนว่าเรากลัวๆว่าถ้าคนรอบตัวคนใกล้ตัวหรือคนในครอบครัวรู้ว่าเราเป็นเลส  เราจะกลายเป็นตัวประหลาด  และจะทำให้แม่ให้พี่ๆเสียใจเสียหน้า  เราจึงยังคบแฟนมาตลอด ถ้าถามว่ารักแฟนบ้างไหมถ้ารู้รสนิยมแบบนี้?....ตอบเลยว่าไม่ และตอบด้วยความสัตย์จริงเลยว่ากับแฟน เราค่อนข้างเห็นแกตัว เพราะที่คบก็เพราะแฟนดีมากๆดีทุกอย่างแทบไม่มีข้อติเลย แฟนเป็นทุกอย่างให้เรา  เราจึงกลัวเสียเขาไปแค่นั้นเอง  จนวันที่แฟนขอแต่งงาน  เราก็เอาว่ะ ไหนๆเราโลกก็สร้างผู้หญิงให้คู่กับผู้ชาย  งั้นก็แต่งเหอะ...เพราะมันคงเป็นสิ่งที่ถูกต้องและดีกับทุกคน....จนตอนนี้เราแต่งงานมา5ปีแล้ว รวมๆกับที่คบและแต่งกัน..ก็10ปีเต็มแล้วค่ะที่อยู่ด้วยกัน  ตอนนี้เรามีลูกด้วยกัน1คน  ทุกอย่างดูมีความสุขชีวิตราบรื่น  แฟนดีกับเราและลูกมากมากกว่าแต่ก่อนหลายร้อยเท่า  แฟนไม่เคยทำเราเสียใจหรือร้องไห้สักครั้งตลอด10ปี  แฟนมักบอกเราซ้ำว่า"หมูไม่อยากเสียเธอไปนะจะทำไรก็คิดดีๆ"แฟนรู้ว่าเรามีความเป็นเลส)  แต่หลังจากที่มีลูกแล้ว  เราเริ่มแน่ใจว่าเราไม่มีความสุขที่อยู่แบบนี้  เราอยากรักผู้หญิงสวยๆน่ารักๆอยากอยู่กับผู้หญิง  เราอยากไปเที่ยวไปนั่นนี่กับผู้หญิง  เรามีความสุขกับการได้มองได้คุยกับผู้หญิง  บ่อยครั้งที่เราอยากหนีไปไกลๆไปในที่ๆไม่มีคนรู้จัก  อยากไปเริ่มต้นใหม่กับชีวิต  อยากไปใช้ชีวิตในแบบที่เราชอบจริงๆ  หลังๆมานี้หรือทุกวันนี้  เราแทบไม่มีความรู้สึกทางเพศกับแฟนเลย  มีบางครั้งหนักๆ..เราละเมอจูบแฟนที่นอนข้างๆเพราะคิดว่าแฟนคือผู้หญิง  พอรู้สึกตัวว่าคนที่เราจูบคือแฟน  เราก็หันหนีทันที  เราดูไม่มีความสุขเลยกับชีวิตณ.ตอนนี้  เราควรทำไงดี  เราควรทนต่อไป  หรือเราควรตัดสินใจแยกทางกับแฟนดี.......บางทีคำถามอาจดูงี่เง่านะแต่ความรู้สึกแบบนี้ใช่ว่าฉันจะอยากมี...