คือเป็นผญคนนึงที่เคยคิดมาตลอดว่า อยากจะเก็บความบริสุทธิ์ของเราเอาไว้จนถึงวันแต่งงาน
ตอนอยู่มัธยมไม่เคยสนใจเพศตรงข้ามเลย ใครมาจีบหรือมาชอบก็ไม่สนใจ ชอบอยูกับเพื่อน มีความสุขกว่า
พอเข้ามหาลัย อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยน จากเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆที่ไปไหนไปนั้น พอเข้ามหาลัยกลุ่มก็เล็กลง ต่างคนก็ต่างมีแฟน
ไม่ใช่เพื่อนไม่ดีน้ะ นิสัยดี สนิทกันด้วย แต่รู้สึกว่าเพื่อนเปนผู้ใหญ่มากกว่าตอนมัธยม เรื่องแฟนดูเป็นเรื่องสำคัญ
ไม่ได้โทดเพื่อนหรืออะไรเลยน้ะ แต่พอสังคมเปนแบบนี้เราก็เริ่มเหงา อยากมีใครสักคนเหมือนเพื่อนบ้าง เพื่อนที่โรงเรียน
พอเข้ามหาลัยก็เริ่มมีแฟนกัน ไม่สนิทกันเหมือนแต่ก่อน

ตอนนี้พอเริ่มมีคนมาจีบเราก็เริ่มสนใจ ก็พูดคุยด้วยจนพัฒนากันเป็นแฟน เราคุยกับเค้ามาประมาณ1ปี
เราก็รักกันมาก ตอนแรกมันเริ่มจากกอด แล้วก็ไปจูบ เรากอดจูบนั่งตัก บางทีก็ถอดเสื้อ แต่เราก็ไม่อยากมีอะไรกับเค้า
เราอยากเก็บเอาไว้ในวันที่เราแต่งงานเหมือนที่เคยคิดเอาไว้ตลอด เรามาจากโรงเรียนเอกชนคุณหนูๆกัน เรื่องแบบนี้ถ้ามีตอนมัธยมจะถือว่ารับไม่ได้
เราก็เคยมองว่ารับไม่ได้จริงๆ ผู้หญิงไม่รักนวลสงวนตัวเลย แต่เหมือนกรรมตามสนอง เพราะมีอยู่วันนึงเราได้มีอะไรกับแฟน
แฟนไม่ได้เป็นคนขอ เค้าไม่เคยขอ ไม่เคยบังคับ เราเป็นคนเริ่มพูดเอง เรากันด้วยความเต็มใจและเพราะอารมพาไปล้วนๆ
แต่พอมีอะไรกันเสร็จ เรารู้สึกแย่มาก แย่มากจริงๆ รู้สึกคุณค่าในตัวของเราลดลง แล้วคิดว่าถ้าในอนาคตเราเลิกกับแฟน
แล้วเราเจอคนใหม่แล้วเค้ารับไม่ได้เค้ารังเกียจละ ถึงจะรับได้ก็ตาม แต่ยังไงถ้าผู้ชายได้ผู้หญิงบริสุทแต่งงานคงจะภูมิใจและเห็นค่ามากกว่า
เรารู้สึกละอายใจกับตัวเอง ทั้งที่เราเคยคิดจะเก็บเอาไว้ถึงวันแต่งงานแท้ เราอายเพื่อน อิจฉาผู้หญิงทุกคนที่ยังบริสุทธิ์
เรามีความคิดโง่ๆ คือเราไม่อยากมีอะไรแล้ว เราคิดว่ามีครั้งเดียวอาจจะยังไม่ทำลายเรามากเท่าไหร่ เราไม่อยากมีอีก ไม่อยากให้ผู้ชายคนต่อไป
รู้ว่าเราเคยผ่านอะไรมา เรารู้สึกสมเพชตัวเองมากที่มีความคิดจนตรอกแบบนี้ เพราะความบริสุทธิ์เสียแล้วก้เสียไปเลย
แต่เราทำเหมือนมันจะกลับมามีได้เหมือนเดิม

เราเลยบอกแฟน บอกว่าไม่อยากมีอะไรกับแฟนแล้ว รู้สึกไม่ดี รู้สึกค่าในตัวเองลดลง เค้าก็โกรธมาก หาว่าเราเป็นคนกลับกลอก
ตอนที่บอกว่ามีอะไรก็เราก็บอกว่ามีความสุขมาก เค้าถามว่าหลอกกันหรอที่บอกว่ามีความสุข เค้าบอกเราว่าวันที่เค้าได้มีอะไรกับเรา
เค้ามองเรามีค่าที่สุด แล้วคิดว่าเราจะเป็นคนสุดท้ายของเขา แล้วเค้าบอกอีกว่าเค้าถึงจุดที่มีความสุขที่สุดแล้ว แล้วจะให้กลับมาลดลง
เค้าบอกว่าเหมือนต้องนับใหม่ เค้าทำไม่ได้ เค้าบอกว่าถ้าให้เค้าลดความสัมพันลงเค้าจะรู้ว่าต่อไปความรู้สึกเค้าก็จะลดลงไปเรื่อยๆ
จะเปนขาลงแล้วเหมือนฝืนที่ต้องอยุ้ด้วยกัน เราก็ถามว่าเวลาอยู่ด้วยกันไม่มีความสุขหรอ ความรักของเรามันไม่มากพอให้อยู่ด้วยกันเลยหรอ
เค้าบอกเค้าก็รัก แต่บางอย่างมันทดแทนกันไม่ได้ แล้วเราก็มีอะไรกันแล้ว เค้าไม่เคยบังคับให้มี
เค้าไม่เคยขอ เค้าบอกว่าไม่มีอะไรกับเค้าแต่แรกยังจะดีกว่า ให้มามีแล้วอยู่ดีๆก็ไม่มี

อยากถามทั้งผู้ชายและผู้หญิง ว่าเราควรทำยังไงดี เราก้รักเค้ามากแต่ถ้าให้เรามีอะไรกับเค้าเราก็คงรู้สึกแย่กับตัวเอง
ทำไมเค้าไม่เข้าใจเราบ้าง เราควรจะเลิกไปเลยดีมั้ย หรือ เราควรจะคบต่อแล้วมีอะไรต่อดี เราเครียดมากหาทางออกไม่เจอ
ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะค่ะ