ในวันวาเลนไทน์ทุกคนคงมีความสุขกับบรรยากาศแห่งความรักผมเองก็มีความสุขอย่างนั้นเช่นกัน และมันเป็นโอกาสดีที่ผมได้ คุยกับแฟนผมอย่างจริงจัง ก่อนหน้านี้สักปี2547ถึง2549 ผมมีโอกาสได้พบคนๆหนึ่งที่แสนดีและรักกัน จนในที่สุดความตายก็ได้พรากเขาไปจากผม โดยอุบัติเหตุ เขาเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมป่วยจน เคยคิดฆ่าตัวตายแต่เมื่อทุกอย่างดีขึ้นจากครอบครัวและพี่สาวที่รักของผมทำให้ผมผ่านมันมาได้ และเมื่อ 2557 ผมได้เจอคนคนนี้ที่แสนดีแล้วเราตกลงคบกับย้ายมาอยู่ด้วยกัน เรื่องมันมีประมาณว่าผมจะมักละเมอชื่อแฟนเก่า อยู่บ่อยครั้ง เขาไม่เคยถาม จน ถึงวันเกิดแฟนเก่าผมซึ่งผมมักจะไปทำบุญให้เขาเสมอแฟนของผมถามว่าทำไมต้องมาวัดวันนี้ผมเลยบอกความจริงกับเขา เขาก็ไม่ว่าอะไร เห็นใจผมด้วยซ้ำไป ผมเป็นคนที่อยู่กับปัจจุบันครับ ไม่เคยพูดหรือเปรียบเทียบเขากับใคร จนหลังๆเขาเริ่มอยากรู้ว่าเป็นอย่างไรผมก็เราให้เขาฟังทุกอย่างแต่ไม่นานมานี้ผมเกิดละเมอชื่อแฟนเก่า ราวๆว่ารักเขานะ พอตื่นเช้ามาแฟนผมเขาไม่คุยกับผม แต่พอผ่านไปทุกอย่างก็เหมือนเดิมเรารักกันดี เขาพูดว่าจะว่าอะไรได้ เราไม่ได้นอกใจเขานี้ ผมยิ้มและกอดเขาบอกว่าผมรักคุณที่สุดตอนและตลอดไปตราบใดที่เรายังรักกันอยู่ หลายคนมีเหตุการณ์คล้ายกับผมหรือป่าว มาแชร์กันหน่อย และคุณทำอย่างไร สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ