ในพุทธประวัติก็ไม่เห็นมีการแบ่งแยกสงฆ์ออกเป็น 2 พวกเลย ใครก็ตามที่บวชในพระพุทธศาสนาก็ให้เรียกอย่างเดียวกันว่า พระสมณศากยบุตร เท่านั้น

    ผลเสียที่ตามมาของการแบ่งแยกเป็นธรรมยุต มหานิกายที่เห็นมาก็คือ ความไม่สามัคคีกัน การถือทิฏฐิมานะตัวตนของพระภิกษุบางรูป ทั้งที่ได้คุณธรรมหรือยังไม่ได้ก็ไม่รู้
   บางทีก็มาทะเลาะกันในเรื่องของการแต่งตั้งพระผู้ใหญ่ที่ทำการปกครองหมู่สงฆ์บ้าง "พระฝั่งฉันต้องได้เป็นตำแหน่งนี้ พระของฉันต้องได้เป็นตำแหน่งนั้น ของเธอไม่สมควรได้หรอก" ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะมาทะเลาะกัน

   ซึ่งถ้าย้อนกลับไปในพุทธกาล พระจะประพฤติตัวอย่างไรก็ไม่มีการแบ่งแยก ใครจะดีจะชั่วก็รู้ได้จากพฤติกรรมทางกาย วาจา ใจที่แสดงออกมาให้ผู้พบเห็นได้ตัดสินเอง
  ก็น่าจะยุติการแบ่งแยกระหว่างธรรมยุต มหานิกาย รวมหมู่สงฆ์ให้เป็นหนึ่ง เพื่อลดความขัดแย้ง และสร้างความสามัคคีปรองดองในหมู่สงฆ์ จะช่วยให้พระพุทธศาสนาเจริญงอกงามดีกว่านี้แน่นอน