เปิดกรุหนังสือเก่า
ชุด ทหารรับจ้างเดนตาย
ตอน ล่องแจ้งสมรภูมินรก
สยุมภู ทศพล
ล่องแจ้ง สมรภูมินรก ตอนที่ 3
?เทพ? ปราดเข้ามายืนข้างๆวิทยุพร้อมกับออกคำสั่งขึ้นมาทันควัน
?บอกลูกน้องของคุณ พยายามตรวจการณ์อย่างละเอียดถี่ถ้วนอีกครั้ง ให้นับจำนวนรถยนต์โดยอาศัยแสงไฟ ประเดี๋ยวผมจะติดต่อกับ ทชล. (ทหารชาติลาว) ดูว่ามีรถของฝ่ายเรากลับมาจากนาซูหรือเปล่า?
ต่อจากนั้น บก.ล่องแจ้งก็สอบถามไปยังฐานต่างๆ ที่ ทชล. ตั้งกองบัญชาการอยู่ กลับปรากฏว่า ไม่มีรถยนต์ของฝ่ายเราออกปฏิบัติงานในเวลาดังกล่าวเลย
?โอ้โห นี่มันเล่นขนกันมาเป็นขบวนเลยรึนี่ กองสิงห์ลองถามให้แน่นอนอีกครั้งซิ?
?เทพ? ซึ่งเดินออกมาจากห้องวิทยุเอ่ยขึ้นมาอีก
?กองสิงห์-ศรรัก แสงไฟเริ่มสว่างขึ้นทุกทีแล้วครับ มันขึ้นๆลงๆ คล้ายกับรถยนต์ที่วิ่งจากที่สูงลงที่ต่ำสลับกันนั่นแหละครับ หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...ห้า โอ้โห ผมนับไม่หวาดไม่ไหวแล้วครับ ผมกะว่า มันขนกันมาไม่น้อยกว่า 30-40 คันเลยทีเดียว?
เสียง ผบ.หมวด ซึ่งเป็นอดีตทหารม้า ส่งข่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
?กองสิงห์ จากศรรัก แสงไฟหายไปจากไหล่เขา จนผมตรวจการณ์ไม่เห็นแล้วครับ?
?โอเค...ให้ลื้อสังเกตอยู่ตลอดเวลาก็แล้วกัน มีอะไรเรียกมาได้ทันที เพราะทางนี้ ?แสตนด์บาย? อยู่ตลอดเวลา?
ยังไม่มีใครออกความเห็นอะไรออกมา ก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวติดต่อกันเป็นระยะๆ บนยอดเนิน ?สกายไลน์ทู?
ทุกคนเผ่นพรวดออกมาจากห้องยุทธการ จับกลุ่มกันมองฝ่าความมืดขึ้นไปบนยอดสูงสุดของเนิน สกายไลน์ ซึ่งทมึนเสียดฟ้าอยู่เบื้องหน้า
อา... ส่วนบนสุดของยอดเนินสกายไลน์ ปรากฏแสงไฟแดงฉานจับท้องฟ้า พร้อมๆกับมีเสียงระเบิดดังกึกก้องไม่ขาดระยะ
?
มันเล่นงานฐานของผมเข้าให้แล้ว?
?สมุน? ผบ.พัน กองพันทหารรับจ้างที่ 618 อุทานขึ้นมาพร้อมกับวิ่งเข้าไปในห้องยุทธการ คว้าเอาวิทยุ HT-2 ขึ้นมาดึงเสาอากาศให้กางเต็มที่ กรอกคำถามชนิดไม่ต้องหายใจ ด้วยความเป็นห่วงผู้ใต้บังคับบัญชา ที่กำลังตกอยู่ในสถานะการณ์ที่เลวร้าย
?จงอาง จากสมุน...มีอะไรตอบด่วน?
?ลูกยาวของพวกมันครับ สงสัยจะเป็น ค. 82 ผมตรวจการณ์เห็นมันยิงขึ้นมาจากหุบข้างล่าง ผมกำลังจะเอา ค. 82 จวกมันลงไปเดี๋ยวนี้ครับ?
?ไอ้น้องแก้ว ระวังตัวหน่อยโว้ย มีชอร์ปเปอร์อั๊วจะขึ้นไปหาลื้อเดี๋ยวนี้เลย... มันจนใจว่า มันมืดเสียแล้ว ชอร์ปเปอร์กลับอุดรหมด ไม่เหลือซักเครื่องเดียว?
สมุนปลุกปลอบให้กำลังใจลูกน้องขึ้นไปอีก
?ไม่เป็นไรครับ ผู้พัน สบายมาก ขนาดนี้กำลังหอมปากหอมคอ ถ้ามีอะไรที่รุนแรงกว่านี้ผมจะรายงานมาอีกครับ?
?โอเค ขอให้โชคดี อย่าลืมตามแผนนะโว้ย?
?สมุน? ผบ.พันมือดี อดจะเตือนสติลูกน้องให้ทำตามแผนที่วางกันเอาไว้อย่างเรียบร้อยแล้วอีกครั้งหนึ่งด้วยความเป็นห่วง
การประชุมก็เลยต้องวางแผนยุทธการกันต่อไป ท่ามกลางเสียงระเบิดตูมๆ ของอาวุธหนักนานาชนิดที่พวกมันประเคนเข้าใส่ฐานปฏิบัติการของทหารรับจ้างกองพัน 618 อย่างชนิดต่อเนื่อง
ผมนั่งบันทึกการประชุมอยู่ตรงมุมห้องอดเสียวใจมิได้ แหงนหน้าสำรวจดูเพดานของห้องยุทธการพลางนึกอยู่ในใจ
ไอ้หลังคาปูด้วยแผ่นเหล็ก แล้ววางซ้อนทับด้วยกระสอบทรายแบบนี้ ถ้าเกิดจับพลัดจับผลูลูกกระสุนมันข้ามจากยอดเนินสกายไลน์ แล้วหล่นโครมลงถึงกลางห้องยุทธการ อะไรมันจะเกิดขึ้นหนอ ความแข็งแรงของมัน จะทนทานต่ออำนาจระเบิดของลูกปืนครกข้าศึกได้หรือไม่ ผมแอบชำเลืองดู เห็นแต่ละคนที่ร่วมประชุมมีท่าทางปกติ ผมก็เลยแกล้งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน นั่งพิมพ์ดีดต่อไปด้วยหัวใจที่เต้นโครมครามแทบจะระเบิดออกมานอกทรวงอก
?ดาวขาว? (นายพลวังเปา) เสนอขอใช้ B-52 ถล่มสนามบินซำทองเพื่อตัดกำลังอันเกรียงไกรของพวกเวียดนามเหนือ ที่ประชุมไม่กล้าคัดค้าน เพราะสนามบินซำทองเป็นฐานทัพอากาศที่สำคัญในอดีตของท่านนายพลวังเปา และขณะนี้อยู่ในความรับผิดชอบของนายพลวังปาแต่ผู้เดียว
?ถึงแม้จะสูญเสียอย่างมหาศาล ข้อยก็จำเป็นต้องทำ ทำเพื่อความอยู่รอดของล่องแจ้ง ถ้าล่องแจ้งแตก ข้อยจะไปอยู่ไหน ข้อยจะไม่ถอยอีกแล้ว ถ้าจะตายข้อยก็ขอตายอยู่ ณ ผืนแผ่นดินแห่งนี้ ข้อยตัดสินใจแล้วครับที่จะทำลายสนามบินซำทอง?
?ดาวขาว? เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับร่างคำสั่งขอ B-52 จากสหรัฐอเมริกาทันที
ตามปกติ ผู้ที่จะอนุมัติให้ B-52 เคลื่อนย้ายและทิ้งระเบิดได้ก้มีเพียงประธานาธิบดีเท่านั้น
ผมเพิ่งเห็นความยิ่งใหญ่ และความสำคัญของ ?ดาวขาว? เดี๋ยวนี้เอง ชั่วเวลาไม่ถึง 3 ชั่วโมงด้วยระบบการติดต่อสื่อสารบนสถานีลอยฟ้า ซี.ไอ.เอ. ก็ได้รับคำสั่งจากทำเนียบขาวให้ใช้ B-52 โจมตีสนามบินซำทองทันที โดยระบุท้ายข่าวด้วยว่า B-52 สามเครื่อง จะโจมตีทิ้งระเบิดในเวลา 12.05 น. ของวันรุ่งขึ้น
การโจมตีด้วยอาวุธหนักของพวกเวียดนามเหนือที่กระทำต่อฐานบังคับการของ BC.618 ได้ผลพอดูทีเดียว มีทหารรับจ้างถูกอำนาจระเบิดบาดเจ็บล้มตายหลายคน ซึ่งกว่าจะเอาคนเจ็บลงมาจากแนวได้ก็ต้องเป็นเวลาตอนเช้า ทำให้คนตายต้องเพิ่มขึ้นอีกอย่างช่วยเหลืออะไรไม่ได้
ผมต้องติดตามกองสิงห์ ผบ.พัน 616 ขึ้นไปบนเนินสกายไลน์วันอีกครั้ง เพื่อตรวจการณ์ผลการทิ้งระเบิดด้วยป้อมบินยักษ์ B-52 ในเที่ยงของวันต่อมา
ด้วยความสูง ที่สูงจากพื้นดินถึง 1599 เมตร ผมสามารถใช้กล้องสนามแรงสูงตรวจการณ์เห็นความเคลือ่นไหวของข้าศึกที่เดินเพ่นพ่านอยู่ในขอบรันเวย์สนามบินซำทองได้อย่างชัดเจน ถ้าไม่มียอดเนิน ?ทันเดอร์? ที่ทอดตัวทมึนกีดขวางอยู่แล้ว ผมสามารถที่จะมองเห็นภูมิประเทศของซำทองได้ทุกแง่ทุกมุมเลยทีเดียว
คำสั่งจาก บก.ล่องแจ้ง ให้ทหารทุกคนออกจากบังเกอร์ที่มีหลังคา หลบเข้าไปอยู่ในร่องสนามเพลาะให้หมด เนื่องจากไม่แน่ใจว่าอำนาจระเบิดที่รุนแรงของ B-52 อาจทำให้บังเกอร์ของทหารรับจ้างพังทลายลงได้
บรรยากาศของกองพันทหารรับจ้าง เท่าที่ผมเห็นแทบทุกคนมีความตื่นเต้นที่รู้ว่าเจ้านกเหล็ก B-52 จะบินมาทำงาน ใครที่สามารถซุกซ่อนกล้องถ่ายรูปจากสายตาของสารวัตรทหารเอาใว้ได้ ก็ตระเตรียมตรวจตราหวังจะเก็บภาพเอาใว้เป็นที่ระลึก
ยังไม่ทัน 11.30 น. ดี ทหารทุกคนก็หลบไปอยู่ในร่องสนามเพลาะจนหมดสิ้น
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นสภาพภูมิประเทศที่กำลังจะถูกทิ้งระเบิดหลายพันตันทำให้ผมชักชวน F.A.G. ประจำกองพันออกไปนั่งตรวจการณ์นอกบริเวณลวดหนาม ที่มองเห็นสนามบินซำทองทันที
ตรงเวลาเผลงเลยครับ พอเที่ยงตรงผมก็ได้ยินเสียงหึ่งๆบนท้องฟ้า ด้วยอำนาจของกล้องสนามแรงสูง ทำให้ผมมองเห็นเจ้า B-52 อย่างชัดเจน ลำตัวที่ยาวผิดปกติสีขาววับ ปีกลู่ไปด้านหลังเกือบ 45 องศา
มีเครื่องบินขับไล่ไอพ่น F-105 คุ้มกันอีก 3 เครื่อง บินเกาะหมู่ข้ามฐานบังคับการของ BC-616 มุ่งทิศทางไปยังซำทอง ด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่า 800 ไมล์ต่อชั่วโมง
ทหารรับจ้างกล้าตายบางคน ไม่ยอมลงหลุมหรอกครับ พวกเขาลุกขึ้นมานั่งยองๆ บนแนวกระสอบทรายกันเป็นจ้าละหวั่น ส่งเสียงเฮฮากันด้วยความตื่นเต้นที่จะเห็นข้าศึกโดยทำลายต่อหน้าต่อตา
B-52 พร้อมขบวนคุ้มกัน บินผ่านสนามบินซำทองไปทางด้านทิศเหนือชั่วครู่ ก็บินย้อนกลับมาด้วยเพดานที่สูงลิบแบบเดิม
ผมใช้กล้องสนามจับที่ลำตัวของมันอยู่ตลอดเวลา พระเจ้าช่วย ผมมองเห็นแผ่นท้องของ B-52 เลื่อนออกช้าๆ พร้อมกับลูกระเบิดถูกเทลงมาติดๆกันจนแทบนับไม่หวาดไม่ไหว มองเห็นเป็นสายดำมืดไปหมด
?ทิ้งลงมาแล้วโว้ย โอ้โฮ ยังกะขี้ลงท้องแน่ะโว้ย? ทหารรับจ้างบางคนที่มีกล้องสนามเอะอะขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นสุดขีด
ในนาทีต่อมา ผมแลเห็นควันสีขาวลุกพรึบขึ้นมาบริเวณท้ายสนามบิน เจ้ากลุ่มควันดังกล่าววิ่งปร้าดเหมือนกับขบวนสินค้าที่ยาวเหยียดมองสุดลูกหูลูกตา
ยังไม่มีเสียงระเบิดติดตามมาหรอกครับ พอกลุ่มควันวิ่งจากท้ายสนามบินมาถึงกึ่งกลางสนามบิน เสียงระเบิดที่ดังสนั่น จนผมบรรยายไม่ถูกก็คำรามขึ้นสนั่นท้องฟ้า กลุ่มควันสีเทาอมดำพุ่งขึ้นมาแทรกซ้อนพร้อมกับกระเซ็นออกไปรอบๆบริเวณ
มันสะเทือนอย่าบอกใครเลยครับ ขนาดเนินสกายไลน์วันอยู่ห่างจากซำทองถึง 8-9 ก.ม. (ระยะทางตรง) ผมก็ยังได้รับความกระทบกระเทือนจากอำนาจระเบิดอันรุนแรงของมันจนหูอื้อไปหมดทั้งสองข้าง
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ดังติดต่อกันเป็นระยะเกือบ 30 นาที ควันไฟคละคลุ้งไปหมดจนผมตรวจการณ์ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
B-52 อีกสองตัว ที่บินวนเวียนคุมเชิงอยู่สูงลิบอยู่เหนือก้อนเมฆ ก็ปราดเข้ามาทำหน้าที่ต่อ จนกระทั่งจบภาระกิจ บินลับหายไปจากสายตา
ทั่วอาญาบริเวณสนามบินซำทอง ถูกปกคลุมไปด้วยกลุ่มควันมหึมาที่รวมตัวกันแผ่ขยายออกไปเหมือนกับดอกเห็ดยักษ์ เสียงระเบิดยังดังไม่ขาดระยะ บางครั้งก็มีเสียงระเบิดแทรกซ้อนขึ้นมา เนื่องจากอำนาจวัตถุระเบิดของข้าศึกโดนความร้อนจากการเผาผลาญของไฟบรรลัยกัลป์
เกือบชั่วโมง ผมถึงมองเห็นสภาพอันแหลกลาญของสนามบินซำทอง รันเวย์สนามบินเป็นหลุมเป็นบ่อขนาดใหญ่ มองดูไกลๆเหมือนเตาขนมครก
หอบังคับการบินหายไปจากที่เดิมเหมือนกับโดนมือยักษ์จับกระชาก โรงพยาบาลที่ฝรั่งเศษเคยสร้างเอาใว้ให้ สมัยยึดครองประเทศลาว หายไปครึ่งหนึ่ง ส่วนที่เหลือก็กำลังถูกไฟเผาผลาญอย่างไม่มีชิ้นดี
ผมคาดคะเนไม่ถูกหรอกครับ สำหรับการสูญเสียของข้าศึก เล่นทิ้งปูพรมแบบนี้ ถ้ารอดตายก็เห็นจะเลี้ยงไม่โตกันละ ผมคิดว่าไอ้ส่วนที่รอดก็คงจะเป็นพวกที่อาศัยหลบอยู่ในปราการธรรมชาติ ที่เป็นถ้ำขนาดใหญ่ ซึ่งมีอยุ่มากมายทั่วๆไป ในอาณาบริเวณของสนามบินซำทองนั่นเอง
เสียงแหลมเล็กของ ?ไอ้ปากหมา? บินผ่านศรีษะของผมไปทางด้านสนามบินซำทอง
ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอ้สไปร้ทเพื่อนรักผู้บ้าดีเดือดของผมนั่นเอง ผมขอยืมวิทยุจาก ?เม้าแทร็ป? หมุนสวิทช์ไปที่ ?แอร์ ทู กราวนด์? เรียกไปหาสไปร้ททันที
?สไปร้ทจากบิ๊กแมน ตรวจการณ์ให้ดีๆนะโว้ย อั๊วมองเห็นลื้อแล้ว ขณะนี้อั๊วอยู่บน ชาร์ลี-ชาร์ลี?
?บิ๊กแมน ลื้อ
อะไรกับเขาด้วยนะ เมื่อคืนอั๊วนอนอยู่อุดร รู้ข่าวสกายไลน์โดน ลูกยาว นึกว่าลื้อม่องซะแล้ว?
สไปร๊ทอดที่จะปากหมากับผมอีกไม่ได้เช่นเคย
?ขอให้ลื้อโดนยิงร่วงสักทีเถอะวะ เจอกันทีไรลื้อชอบแช่งชักหักกระดูกอั๊วอยู่เรื่อย?
ผมด่ามันออกไปด้วยความคุ้นเคย สไปร๊ทหัวเราะก๊ากใหญ่ พร้อมตะโกนก้องวิทยุ
?อเมริกันไม่ถือโว้ย ยิ่งแช่งชักหักกระดูกลื้อยิ่งจะอายุยืนขึ้นอีก คืนนี้เสร็จงาน ไปวังเวียงกับอั๊วมั้ย?
ผมชักหูผึ่งขึ้นมาทันที คำว่า ?วังเวียง? ทำให้ขนผมลุกซ่าไปทั่วสรรพางค์กาย โธ่...ท่านผู้อ่านครับ...ชีวิตทหารรับจ้างเดนตายอย่างพวกผม ไอ้ของพรรค์ยังงี้มันของโปรดเสียด้วยสิครับ ยังไม่ทันไร หัวใจของผมมันก็เผ่นไปถึง ?บัวคำ? สาวน้อยแห่งบ้านวังศรีแก้วเข้าให้แล้ว รีบตอบอย่างไม่ต้องคิด
?ลื้อขออนุญาตให้อั๊วซีวะ ไปตอนค่ำกลับตอนเช้า ไอ้นอร์แมนคงไม่ว่าอะไรหรอก?
?โธ่ ไอ้บิ๊กแมนยอดเซ่อ ลื้อก็รู้อยู่เต็มอกว่าไอ้นอร์แมนมันบ้ายอและบาผู้หยิงขาดใหน ลื้อก็ชวนมันไปค้างก็สิ้นเรื่อง อย่าลืม 18.00 น. พบกันที่ ?เม็นแล้ม? อั๊วจะขอชอปเปอรืเที่ยวสุดท้ายสำรองเอาไว้ให้ ขอตัวทำงานก่อนนะโว้ย?
ต่อจากนั้นสไปร๊ทก็ไม่ยอมติดต่อกับผมอีกเลย มันฉวัดเฉวียนโฉบไปโฉบมาอย่างน่าเสียวไส้ ท่ามกลางความเป็นห่วงของผมซึ่งนั่งภาวนา ขอให้มันปลอดภัยจากอำนาจของ ปตอ. ฝ่ายข้าศึกที่อาจจะหลงเหลืออยู่อีก
บอกด้วยหัวใจจริงครับผม ไอ้ที่เป็นห่วงก็คือกลัวมันจะม่องเท่งเสียก่อนที่จะพาผมไปมั่วราตรีที่ ?วังเวียง? ต่างหากละครับ ไม่มีอะไรที่น่ากลัวเกิดขึ้นกับสไปร๊ท ตามที่ผมคาดคิด ก่อนบินกลับล่องแจ้ง ไอ้สไปร๊ทบินหงายท้องอวดทหารรับจ้างกองพัน 616 ที่เฮฮาด้วยความชอบอกชอบใจในความบ้าๆบอๆของมนุษย์บ้าดีเดีอดคนนี้
ผมกลับลงมาจาก ชาร์ลี-ชาร์ลี เมื่อตอน 15.30 น. ใช้ความกะล่อนซักพักเดียว ?นอร์แมน? เจ้านายของผมก็ใจอ่อน อนุมัติให้ฟรีเดย์ 1 คืน ส่วนนอร์แมนขอตัว อ้างว่าจะไปสอนภาษาอังกฤษให้ลูกสาวแม่ค้าในตลาดเมืองล่องแจ้ง
ไม่ทราบว่า เจ้านอร์แมนสอนภาษาอังกฟษท่าไหน ถึงมีรอยลิปสติกติดเสื้อเปรอะมาทุกคืน ส่วนพวกเดนตายเงินเดือนน้อยหยั่งพวกผม สาวๆคนไหนจะแล คืนนี้น่า...มันคงจะเป็นคืนของพวกผมบ้าง
แล้วแม่สาวบัวคำจะได้รู้ว่า ทหารไทยหยั่งผมก้มีฝีมือเหมือนกัน...
□□□□□□□□□□□□□□
สมรภูมินรก (๓) ๑๔ ก.พ.๖๑
ชุด ทหารรับจ้างเดนตาย
ตอน ล่องแจ้งสมรภูมินรก
สยุมภู ทศพล
ล่องแจ้ง สมรภูมินรก ตอนที่ 3
?เทพ? ปราดเข้ามายืนข้างๆวิทยุพร้อมกับออกคำสั่งขึ้นมาทันควัน
?บอกลูกน้องของคุณ พยายามตรวจการณ์อย่างละเอียดถี่ถ้วนอีกครั้ง ให้นับจำนวนรถยนต์โดยอาศัยแสงไฟ ประเดี๋ยวผมจะติดต่อกับ ทชล. (ทหารชาติลาว) ดูว่ามีรถของฝ่ายเรากลับมาจากนาซูหรือเปล่า?
ต่อจากนั้น บก.ล่องแจ้งก็สอบถามไปยังฐานต่างๆ ที่ ทชล. ตั้งกองบัญชาการอยู่ กลับปรากฏว่า ไม่มีรถยนต์ของฝ่ายเราออกปฏิบัติงานในเวลาดังกล่าวเลย
?โอ้โห นี่มันเล่นขนกันมาเป็นขบวนเลยรึนี่ กองสิงห์ลองถามให้แน่นอนอีกครั้งซิ?
?เทพ? ซึ่งเดินออกมาจากห้องวิทยุเอ่ยขึ้นมาอีก
?กองสิงห์-ศรรัก แสงไฟเริ่มสว่างขึ้นทุกทีแล้วครับ มันขึ้นๆลงๆ คล้ายกับรถยนต์ที่วิ่งจากที่สูงลงที่ต่ำสลับกันนั่นแหละครับ หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...ห้า โอ้โห ผมนับไม่หวาดไม่ไหวแล้วครับ ผมกะว่า มันขนกันมาไม่น้อยกว่า 30-40 คันเลยทีเดียว?
เสียง ผบ.หมวด ซึ่งเป็นอดีตทหารม้า ส่งข่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
?กองสิงห์ จากศรรัก แสงไฟหายไปจากไหล่เขา จนผมตรวจการณ์ไม่เห็นแล้วครับ?
?โอเค...ให้ลื้อสังเกตอยู่ตลอดเวลาก็แล้วกัน มีอะไรเรียกมาได้ทันที เพราะทางนี้ ?แสตนด์บาย? อยู่ตลอดเวลา?
ยังไม่มีใครออกความเห็นอะไรออกมา ก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวติดต่อกันเป็นระยะๆ บนยอดเนิน ?สกายไลน์ทู?
ทุกคนเผ่นพรวดออกมาจากห้องยุทธการ จับกลุ่มกันมองฝ่าความมืดขึ้นไปบนยอดสูงสุดของเนิน สกายไลน์ ซึ่งทมึนเสียดฟ้าอยู่เบื้องหน้า
อา... ส่วนบนสุดของยอดเนินสกายไลน์ ปรากฏแสงไฟแดงฉานจับท้องฟ้า พร้อมๆกับมีเสียงระเบิดดังกึกก้องไม่ขาดระยะ
?
?สมุน? ผบ.พัน กองพันทหารรับจ้างที่ 618 อุทานขึ้นมาพร้อมกับวิ่งเข้าไปในห้องยุทธการ คว้าเอาวิทยุ HT-2 ขึ้นมาดึงเสาอากาศให้กางเต็มที่ กรอกคำถามชนิดไม่ต้องหายใจ ด้วยความเป็นห่วงผู้ใต้บังคับบัญชา ที่กำลังตกอยู่ในสถานะการณ์ที่เลวร้าย
?จงอาง จากสมุน...มีอะไรตอบด่วน?
?ลูกยาวของพวกมันครับ สงสัยจะเป็น ค. 82 ผมตรวจการณ์เห็นมันยิงขึ้นมาจากหุบข้างล่าง ผมกำลังจะเอา ค. 82 จวกมันลงไปเดี๋ยวนี้ครับ?
?ไอ้น้องแก้ว ระวังตัวหน่อยโว้ย มีชอร์ปเปอร์อั๊วจะขึ้นไปหาลื้อเดี๋ยวนี้เลย... มันจนใจว่า มันมืดเสียแล้ว ชอร์ปเปอร์กลับอุดรหมด ไม่เหลือซักเครื่องเดียว?
สมุนปลุกปลอบให้กำลังใจลูกน้องขึ้นไปอีก
?ไม่เป็นไรครับ ผู้พัน สบายมาก ขนาดนี้กำลังหอมปากหอมคอ ถ้ามีอะไรที่รุนแรงกว่านี้ผมจะรายงานมาอีกครับ?
?โอเค ขอให้โชคดี อย่าลืมตามแผนนะโว้ย?
?สมุน? ผบ.พันมือดี อดจะเตือนสติลูกน้องให้ทำตามแผนที่วางกันเอาไว้อย่างเรียบร้อยแล้วอีกครั้งหนึ่งด้วยความเป็นห่วง
การประชุมก็เลยต้องวางแผนยุทธการกันต่อไป ท่ามกลางเสียงระเบิดตูมๆ ของอาวุธหนักนานาชนิดที่พวกมันประเคนเข้าใส่ฐานปฏิบัติการของทหารรับจ้างกองพัน 618 อย่างชนิดต่อเนื่อง
ผมนั่งบันทึกการประชุมอยู่ตรงมุมห้องอดเสียวใจมิได้ แหงนหน้าสำรวจดูเพดานของห้องยุทธการพลางนึกอยู่ในใจ
ไอ้หลังคาปูด้วยแผ่นเหล็ก แล้ววางซ้อนทับด้วยกระสอบทรายแบบนี้ ถ้าเกิดจับพลัดจับผลูลูกกระสุนมันข้ามจากยอดเนินสกายไลน์ แล้วหล่นโครมลงถึงกลางห้องยุทธการ อะไรมันจะเกิดขึ้นหนอ ความแข็งแรงของมัน จะทนทานต่ออำนาจระเบิดของลูกปืนครกข้าศึกได้หรือไม่ ผมแอบชำเลืองดู เห็นแต่ละคนที่ร่วมประชุมมีท่าทางปกติ ผมก็เลยแกล้งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน นั่งพิมพ์ดีดต่อไปด้วยหัวใจที่เต้นโครมครามแทบจะระเบิดออกมานอกทรวงอก
?ดาวขาว? (นายพลวังเปา) เสนอขอใช้ B-52 ถล่มสนามบินซำทองเพื่อตัดกำลังอันเกรียงไกรของพวกเวียดนามเหนือ ที่ประชุมไม่กล้าคัดค้าน เพราะสนามบินซำทองเป็นฐานทัพอากาศที่สำคัญในอดีตของท่านนายพลวังเปา และขณะนี้อยู่ในความรับผิดชอบของนายพลวังปาแต่ผู้เดียว
?ถึงแม้จะสูญเสียอย่างมหาศาล ข้อยก็จำเป็นต้องทำ ทำเพื่อความอยู่รอดของล่องแจ้ง ถ้าล่องแจ้งแตก ข้อยจะไปอยู่ไหน ข้อยจะไม่ถอยอีกแล้ว ถ้าจะตายข้อยก็ขอตายอยู่ ณ ผืนแผ่นดินแห่งนี้ ข้อยตัดสินใจแล้วครับที่จะทำลายสนามบินซำทอง?
?ดาวขาว? เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับร่างคำสั่งขอ B-52 จากสหรัฐอเมริกาทันที
ตามปกติ ผู้ที่จะอนุมัติให้ B-52 เคลื่อนย้ายและทิ้งระเบิดได้ก้มีเพียงประธานาธิบดีเท่านั้น
ผมเพิ่งเห็นความยิ่งใหญ่ และความสำคัญของ ?ดาวขาว? เดี๋ยวนี้เอง ชั่วเวลาไม่ถึง 3 ชั่วโมงด้วยระบบการติดต่อสื่อสารบนสถานีลอยฟ้า ซี.ไอ.เอ. ก็ได้รับคำสั่งจากทำเนียบขาวให้ใช้ B-52 โจมตีสนามบินซำทองทันที โดยระบุท้ายข่าวด้วยว่า B-52 สามเครื่อง จะโจมตีทิ้งระเบิดในเวลา 12.05 น. ของวันรุ่งขึ้น
การโจมตีด้วยอาวุธหนักของพวกเวียดนามเหนือที่กระทำต่อฐานบังคับการของ BC.618 ได้ผลพอดูทีเดียว มีทหารรับจ้างถูกอำนาจระเบิดบาดเจ็บล้มตายหลายคน ซึ่งกว่าจะเอาคนเจ็บลงมาจากแนวได้ก็ต้องเป็นเวลาตอนเช้า ทำให้คนตายต้องเพิ่มขึ้นอีกอย่างช่วยเหลืออะไรไม่ได้
ผมต้องติดตามกองสิงห์ ผบ.พัน 616 ขึ้นไปบนเนินสกายไลน์วันอีกครั้ง เพื่อตรวจการณ์ผลการทิ้งระเบิดด้วยป้อมบินยักษ์ B-52 ในเที่ยงของวันต่อมา
ด้วยความสูง ที่สูงจากพื้นดินถึง 1599 เมตร ผมสามารถใช้กล้องสนามแรงสูงตรวจการณ์เห็นความเคลือ่นไหวของข้าศึกที่เดินเพ่นพ่านอยู่ในขอบรันเวย์สนามบินซำทองได้อย่างชัดเจน ถ้าไม่มียอดเนิน ?ทันเดอร์? ที่ทอดตัวทมึนกีดขวางอยู่แล้ว ผมสามารถที่จะมองเห็นภูมิประเทศของซำทองได้ทุกแง่ทุกมุมเลยทีเดียว
คำสั่งจาก บก.ล่องแจ้ง ให้ทหารทุกคนออกจากบังเกอร์ที่มีหลังคา หลบเข้าไปอยู่ในร่องสนามเพลาะให้หมด เนื่องจากไม่แน่ใจว่าอำนาจระเบิดที่รุนแรงของ B-52 อาจทำให้บังเกอร์ของทหารรับจ้างพังทลายลงได้
บรรยากาศของกองพันทหารรับจ้าง เท่าที่ผมเห็นแทบทุกคนมีความตื่นเต้นที่รู้ว่าเจ้านกเหล็ก B-52 จะบินมาทำงาน ใครที่สามารถซุกซ่อนกล้องถ่ายรูปจากสายตาของสารวัตรทหารเอาใว้ได้ ก็ตระเตรียมตรวจตราหวังจะเก็บภาพเอาใว้เป็นที่ระลึก
ยังไม่ทัน 11.30 น. ดี ทหารทุกคนก็หลบไปอยู่ในร่องสนามเพลาะจนหมดสิ้น
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นสภาพภูมิประเทศที่กำลังจะถูกทิ้งระเบิดหลายพันตันทำให้ผมชักชวน F.A.G. ประจำกองพันออกไปนั่งตรวจการณ์นอกบริเวณลวดหนาม ที่มองเห็นสนามบินซำทองทันที
ตรงเวลาเผลงเลยครับ พอเที่ยงตรงผมก็ได้ยินเสียงหึ่งๆบนท้องฟ้า ด้วยอำนาจของกล้องสนามแรงสูง ทำให้ผมมองเห็นเจ้า B-52 อย่างชัดเจน ลำตัวที่ยาวผิดปกติสีขาววับ ปีกลู่ไปด้านหลังเกือบ 45 องศา
มีเครื่องบินขับไล่ไอพ่น F-105 คุ้มกันอีก 3 เครื่อง บินเกาะหมู่ข้ามฐานบังคับการของ BC-616 มุ่งทิศทางไปยังซำทอง ด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่า 800 ไมล์ต่อชั่วโมง
ทหารรับจ้างกล้าตายบางคน ไม่ยอมลงหลุมหรอกครับ พวกเขาลุกขึ้นมานั่งยองๆ บนแนวกระสอบทรายกันเป็นจ้าละหวั่น ส่งเสียงเฮฮากันด้วยความตื่นเต้นที่จะเห็นข้าศึกโดยทำลายต่อหน้าต่อตา
B-52 พร้อมขบวนคุ้มกัน บินผ่านสนามบินซำทองไปทางด้านทิศเหนือชั่วครู่ ก็บินย้อนกลับมาด้วยเพดานที่สูงลิบแบบเดิม
ผมใช้กล้องสนามจับที่ลำตัวของมันอยู่ตลอดเวลา พระเจ้าช่วย ผมมองเห็นแผ่นท้องของ B-52 เลื่อนออกช้าๆ พร้อมกับลูกระเบิดถูกเทลงมาติดๆกันจนแทบนับไม่หวาดไม่ไหว มองเห็นเป็นสายดำมืดไปหมด
?ทิ้งลงมาแล้วโว้ย โอ้โฮ ยังกะขี้ลงท้องแน่ะโว้ย? ทหารรับจ้างบางคนที่มีกล้องสนามเอะอะขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นสุดขีด
ในนาทีต่อมา ผมแลเห็นควันสีขาวลุกพรึบขึ้นมาบริเวณท้ายสนามบิน เจ้ากลุ่มควันดังกล่าววิ่งปร้าดเหมือนกับขบวนสินค้าที่ยาวเหยียดมองสุดลูกหูลูกตา
ยังไม่มีเสียงระเบิดติดตามมาหรอกครับ พอกลุ่มควันวิ่งจากท้ายสนามบินมาถึงกึ่งกลางสนามบิน เสียงระเบิดที่ดังสนั่น จนผมบรรยายไม่ถูกก็คำรามขึ้นสนั่นท้องฟ้า กลุ่มควันสีเทาอมดำพุ่งขึ้นมาแทรกซ้อนพร้อมกับกระเซ็นออกไปรอบๆบริเวณ
มันสะเทือนอย่าบอกใครเลยครับ ขนาดเนินสกายไลน์วันอยู่ห่างจากซำทองถึง 8-9 ก.ม. (ระยะทางตรง) ผมก็ยังได้รับความกระทบกระเทือนจากอำนาจระเบิดอันรุนแรงของมันจนหูอื้อไปหมดทั้งสองข้าง
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ดังติดต่อกันเป็นระยะเกือบ 30 นาที ควันไฟคละคลุ้งไปหมดจนผมตรวจการณ์ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
B-52 อีกสองตัว ที่บินวนเวียนคุมเชิงอยู่สูงลิบอยู่เหนือก้อนเมฆ ก็ปราดเข้ามาทำหน้าที่ต่อ จนกระทั่งจบภาระกิจ บินลับหายไปจากสายตา
ทั่วอาญาบริเวณสนามบินซำทอง ถูกปกคลุมไปด้วยกลุ่มควันมหึมาที่รวมตัวกันแผ่ขยายออกไปเหมือนกับดอกเห็ดยักษ์ เสียงระเบิดยังดังไม่ขาดระยะ บางครั้งก็มีเสียงระเบิดแทรกซ้อนขึ้นมา เนื่องจากอำนาจวัตถุระเบิดของข้าศึกโดนความร้อนจากการเผาผลาญของไฟบรรลัยกัลป์
เกือบชั่วโมง ผมถึงมองเห็นสภาพอันแหลกลาญของสนามบินซำทอง รันเวย์สนามบินเป็นหลุมเป็นบ่อขนาดใหญ่ มองดูไกลๆเหมือนเตาขนมครก
หอบังคับการบินหายไปจากที่เดิมเหมือนกับโดนมือยักษ์จับกระชาก โรงพยาบาลที่ฝรั่งเศษเคยสร้างเอาใว้ให้ สมัยยึดครองประเทศลาว หายไปครึ่งหนึ่ง ส่วนที่เหลือก็กำลังถูกไฟเผาผลาญอย่างไม่มีชิ้นดี
ผมคาดคะเนไม่ถูกหรอกครับ สำหรับการสูญเสียของข้าศึก เล่นทิ้งปูพรมแบบนี้ ถ้ารอดตายก็เห็นจะเลี้ยงไม่โตกันละ ผมคิดว่าไอ้ส่วนที่รอดก็คงจะเป็นพวกที่อาศัยหลบอยู่ในปราการธรรมชาติ ที่เป็นถ้ำขนาดใหญ่ ซึ่งมีอยุ่มากมายทั่วๆไป ในอาณาบริเวณของสนามบินซำทองนั่นเอง
เสียงแหลมเล็กของ ?ไอ้ปากหมา? บินผ่านศรีษะของผมไปทางด้านสนามบินซำทอง
ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอ้สไปร้ทเพื่อนรักผู้บ้าดีเดือดของผมนั่นเอง ผมขอยืมวิทยุจาก ?เม้าแทร็ป? หมุนสวิทช์ไปที่ ?แอร์ ทู กราวนด์? เรียกไปหาสไปร้ททันที
?สไปร้ทจากบิ๊กแมน ตรวจการณ์ให้ดีๆนะโว้ย อั๊วมองเห็นลื้อแล้ว ขณะนี้อั๊วอยู่บน ชาร์ลี-ชาร์ลี?
?บิ๊กแมน ลื้อ
สไปร๊ทอดที่จะปากหมากับผมอีกไม่ได้เช่นเคย
?ขอให้ลื้อโดนยิงร่วงสักทีเถอะวะ เจอกันทีไรลื้อชอบแช่งชักหักกระดูกอั๊วอยู่เรื่อย?
ผมด่ามันออกไปด้วยความคุ้นเคย สไปร๊ทหัวเราะก๊ากใหญ่ พร้อมตะโกนก้องวิทยุ
?อเมริกันไม่ถือโว้ย ยิ่งแช่งชักหักกระดูกลื้อยิ่งจะอายุยืนขึ้นอีก คืนนี้เสร็จงาน ไปวังเวียงกับอั๊วมั้ย?
ผมชักหูผึ่งขึ้นมาทันที คำว่า ?วังเวียง? ทำให้ขนผมลุกซ่าไปทั่วสรรพางค์กาย โธ่...ท่านผู้อ่านครับ...ชีวิตทหารรับจ้างเดนตายอย่างพวกผม ไอ้ของพรรค์ยังงี้มันของโปรดเสียด้วยสิครับ ยังไม่ทันไร หัวใจของผมมันก็เผ่นไปถึง ?บัวคำ? สาวน้อยแห่งบ้านวังศรีแก้วเข้าให้แล้ว รีบตอบอย่างไม่ต้องคิด
?ลื้อขออนุญาตให้อั๊วซีวะ ไปตอนค่ำกลับตอนเช้า ไอ้นอร์แมนคงไม่ว่าอะไรหรอก?
?โธ่ ไอ้บิ๊กแมนยอดเซ่อ ลื้อก็รู้อยู่เต็มอกว่าไอ้นอร์แมนมันบ้ายอและบาผู้หยิงขาดใหน ลื้อก็ชวนมันไปค้างก็สิ้นเรื่อง อย่าลืม 18.00 น. พบกันที่ ?เม็นแล้ม? อั๊วจะขอชอปเปอรืเที่ยวสุดท้ายสำรองเอาไว้ให้ ขอตัวทำงานก่อนนะโว้ย?
ต่อจากนั้นสไปร๊ทก็ไม่ยอมติดต่อกับผมอีกเลย มันฉวัดเฉวียนโฉบไปโฉบมาอย่างน่าเสียวไส้ ท่ามกลางความเป็นห่วงของผมซึ่งนั่งภาวนา ขอให้มันปลอดภัยจากอำนาจของ ปตอ. ฝ่ายข้าศึกที่อาจจะหลงเหลืออยู่อีก
บอกด้วยหัวใจจริงครับผม ไอ้ที่เป็นห่วงก็คือกลัวมันจะม่องเท่งเสียก่อนที่จะพาผมไปมั่วราตรีที่ ?วังเวียง? ต่างหากละครับ ไม่มีอะไรที่น่ากลัวเกิดขึ้นกับสไปร๊ท ตามที่ผมคาดคิด ก่อนบินกลับล่องแจ้ง ไอ้สไปร๊ทบินหงายท้องอวดทหารรับจ้างกองพัน 616 ที่เฮฮาด้วยความชอบอกชอบใจในความบ้าๆบอๆของมนุษย์บ้าดีเดีอดคนนี้
ผมกลับลงมาจาก ชาร์ลี-ชาร์ลี เมื่อตอน 15.30 น. ใช้ความกะล่อนซักพักเดียว ?นอร์แมน? เจ้านายของผมก็ใจอ่อน อนุมัติให้ฟรีเดย์ 1 คืน ส่วนนอร์แมนขอตัว อ้างว่าจะไปสอนภาษาอังกฤษให้ลูกสาวแม่ค้าในตลาดเมืองล่องแจ้ง
ไม่ทราบว่า เจ้านอร์แมนสอนภาษาอังกฟษท่าไหน ถึงมีรอยลิปสติกติดเสื้อเปรอะมาทุกคืน ส่วนพวกเดนตายเงินเดือนน้อยหยั่งพวกผม สาวๆคนไหนจะแล คืนนี้น่า...มันคงจะเป็นคืนของพวกผมบ้าง
แล้วแม่สาวบัวคำจะได้รู้ว่า ทหารไทยหยั่งผมก้มีฝีมือเหมือนกัน...
□□□□□□□□□□□□□□