สำหรับพี่ๆ ม.6 ก็เดินทางมาเกือบถึงโค้งสุดท้ายของชีวิต ม.ปลายล่ะ พวกน้องๆเชื่อว่า พี่ๆทุกคน ทำหน้าที่ของตัวเองได้สมบูรณ์ที่สุดแล้ว กว่าจะผ่านจุดๆนี้ได้ ทุกคนเนี้ย ต้องเครียดกันไม่ใช่น้อย ผ่านอุปสรรคของชีวิตมามากมาย จนบางครั้ง ก็ลืมนึกถึงคนรอบข้างที่อยู่ข้างเรามาตลอด เพราะมันเป็นปีที่... เรามัวแต่มุ่งมั่นทำฝันของตัวเองอยู่ จนทำให้เราลืมสนใจ สิ่งมีชีวิตที่อยู่ข้างเรามาเสมอ สิ่งมีชีวิตที่ยิ้มร่วมกันมาหลายครั้ง สิ่งมีชีวิตที่เศร้าด้วยกันมานับไม่ถ้วน สิ่งมีชีวิตที่เราใกล้ชิดพวกเรา ตลอดทั้งวันในตลอดหลายปี สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "เพื่อน"
ช่วงเวลาที่เคยใช้ร่วมกัน กำลังจะหมดลงสำหรับพี่ ม.6 เป็นวัยที่ได้ใช้ชีวิตสนุกที่สุด ก็เดินทางมาถึงบทส่งท้าย เป็นช่วงเวลาที่เป็นจุดจบของอดีตและเป็นจุดเริ่มของอนาคตเดินทางมาบรรจบกัน เราต้องออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ไม่มีเพื่อนคนเดิมที่เราเคยสนิท ต้องออกไปพบเจอใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จัก ต้องจากเพื่อนคนที่สนิทกันมาหลายปี บางคน 3 ปี บางคน 6 ปี หรือบางคนมากกว่านั้น อยากให้พวกพี่ๆลองหลับตาแล้วนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่เคยผ่านมาด้วยกัน ที่มีทั้งหัวเราะ ร้องไห้ มีทั้งสุขและเศร้า อาจมีทะเลาะกันบ้างแต่ก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม การที่มีเพื่อนอยู่ข้างๆ มันทำให้วันคืนที่ผ่านพ้นไปเรื่อยๆของเรา กลับกลายเป็นวันคืนที่มีความหมาย แล้วมาทำให้เรารู้ว่า คนบางคนถึงแม้ว่าจะหายไปจากการมองเห็น แต่เขาไม่เคยหายไปจากความทรงจำของเราเลย คนๆนั้นก็คือ “ เพื่อน”
หลังจากปิดเทอมนี้ไป พวกพี่ๆ ก็คงต้องเข้าไปสู่รั้วมหาวิทยาลัย โลกใบใหม่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม พวกน้องๆ ในฐานะที่เป็นพี่น้องร่วมสถาบัน ก็อยากให้พวกพี่ดูแลตัวเองให้ดี รักษาสุขภาพกายและสุขภาพใจ ให้ตั้งใจเรียน มีอนาคตที่กว้างไกลและสดใส อย่าเครียดมาก อย่าหักโหม น้องๆของพวกพี่ยังรักและเป็นห่วงพี่เสมอ พวกน้องๆยังรอแสดงความยินดีให้กับพวกพี่ๆ ยังรอยินดีกับความสำเร็จในชีวิตของพวกพี่ๆต่อไป และนับจากนี้พวกพี่ๆ
ก็คงจะต้องไปพบปะกับผู้คนมากขึ้น ยังไงก็กลับมาหาพวกน้องๆ กลับมาเยี่ยมสถาบันกันบ้างนะคะ และสุดท้ายนี้ พวกพี่จะตราตรึงในความทรงจำ และอยู่ในใจของพวกเราตลอดไปคะ...
กระทู้นี้พึ่งเป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษเน้อ
ปล.อยากให้ทุกคนออกความเห็นหน่อยว่าอ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้าง เราเขียนดีหรือไม่ดีติชมกันมาเลยเน้อ ส่วนคำพูดที่เราเขียนมานั้นมันเป็นความรู้สึกกของรุ่นน้องที่อยากพูดให้พวกพี่ๆฟังคะ
คำพูดซึ้งๆให้พี่ ม.6 ในวันปัจฉิม เราเขียนมาคร่าวๆอยากถามว่าทุกคนที่อ่านแล้วซึ้งกันมั้ยคะ?
ช่วงเวลาที่เคยใช้ร่วมกัน กำลังจะหมดลงสำหรับพี่ ม.6 เป็นวัยที่ได้ใช้ชีวิตสนุกที่สุด ก็เดินทางมาถึงบทส่งท้าย เป็นช่วงเวลาที่เป็นจุดจบของอดีตและเป็นจุดเริ่มของอนาคตเดินทางมาบรรจบกัน เราต้องออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ไม่มีเพื่อนคนเดิมที่เราเคยสนิท ต้องออกไปพบเจอใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จัก ต้องจากเพื่อนคนที่สนิทกันมาหลายปี บางคน 3 ปี บางคน 6 ปี หรือบางคนมากกว่านั้น อยากให้พวกพี่ๆลองหลับตาแล้วนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่เคยผ่านมาด้วยกัน ที่มีทั้งหัวเราะ ร้องไห้ มีทั้งสุขและเศร้า อาจมีทะเลาะกันบ้างแต่ก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม การที่มีเพื่อนอยู่ข้างๆ มันทำให้วันคืนที่ผ่านพ้นไปเรื่อยๆของเรา กลับกลายเป็นวันคืนที่มีความหมาย แล้วมาทำให้เรารู้ว่า คนบางคนถึงแม้ว่าจะหายไปจากการมองเห็น แต่เขาไม่เคยหายไปจากความทรงจำของเราเลย คนๆนั้นก็คือ “ เพื่อน”
หลังจากปิดเทอมนี้ไป พวกพี่ๆ ก็คงต้องเข้าไปสู่รั้วมหาวิทยาลัย โลกใบใหม่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม พวกน้องๆ ในฐานะที่เป็นพี่น้องร่วมสถาบัน ก็อยากให้พวกพี่ดูแลตัวเองให้ดี รักษาสุขภาพกายและสุขภาพใจ ให้ตั้งใจเรียน มีอนาคตที่กว้างไกลและสดใส อย่าเครียดมาก อย่าหักโหม น้องๆของพวกพี่ยังรักและเป็นห่วงพี่เสมอ พวกน้องๆยังรอแสดงความยินดีให้กับพวกพี่ๆ ยังรอยินดีกับความสำเร็จในชีวิตของพวกพี่ๆต่อไป และนับจากนี้พวกพี่ๆ
ก็คงจะต้องไปพบปะกับผู้คนมากขึ้น ยังไงก็กลับมาหาพวกน้องๆ กลับมาเยี่ยมสถาบันกันบ้างนะคะ และสุดท้ายนี้ พวกพี่จะตราตรึงในความทรงจำ และอยู่ในใจของพวกเราตลอดไปคะ...
กระทู้นี้พึ่งเป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษเน้อ
ปล.อยากให้ทุกคนออกความเห็นหน่อยว่าอ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้าง เราเขียนดีหรือไม่ดีติชมกันมาเลยเน้อ ส่วนคำพูดที่เราเขียนมานั้นมันเป็นความรู้สึกกของรุ่นน้องที่อยากพูดให้พวกพี่ๆฟังคะ