ผมอิจฉาญาติผมครับ เขาทำงานหาเงินได้ ผมตามเขาต้อยๆ และทนเขาหยามบ้าง สรุป ชีวิตจะเป็นไงครับ

โลกใบนี้อยู่ยากจัง ผมอายุสี่สิบเอ็ดละ ผ่านวัยเด็กที่แสนสนุก ที่เอาแต่ทุกข์ว่าฉันเป็นคนไม่เอาไหน

ผมไม่มีงานทำ ตอนนี้สมัครงานอยู่ ผมไม่รู้ว่าผมจะเจออะไร

เวลาว่างแบบนี้ ผมพยายามขบคิดว่าทำไมคนเราถึงฆ่าตัวตาย

และผมก็คล้อยตามคนเหล่านั้น ว่าชีวิตมันทุกข์แค่ไหน

ผมพยายามอธิษฐานกับพระเจ้า ที่ผมเชื่ออย่าวสุดใจว่าพระเจ้าสร้างโลก แต่ก็ไม่ได้ผล

ผมอยากตาย เหมือนคนที่ฆ่าตัวตาย นาทีแล้ว น่าทีเล่า