เราเปนคนร้องไห้บ่อยมาก เอะอะก้ร้องไห้บางทีก้กลัวึนอื่นรำคาญแต่เราก้อยากให้เค้าสนใจ เข้าใจเราบ้าง
อยากให้เข้าใจว่าเราเหนื่อย เราไม่ไหวแล้วนะ ปลอบเราบ้าง ให้กำลังใจเราบ้าง เวลาเราทำงานกลุ่มเราก้ต้องทำคนเดียวเพราะเพื่อนชอบให้เราทำเพราะเราเรียนดี แต่บางงานมันก้เยอะเกินไปสำหรับเรา เราก้รับไม่ไหว ที่บ้านก้ไม่ค่อยเข้าใจเราเท่าไหร่ไม่เคยถามว่าเราเหนื่อยมั้ย ให้ช่วยอะไรมั้ย ก้ไม่เคยถามบางทีเราก้คุยกะเพื่อน เพื่อนยังให้กำลังใจเรามากกว่าที่บ้านเลย เราคุยกะเค้าทุกวันเราก้กลัวเค้ารำคาญเราต้องเป็นฝ่ายทักไปตลอดบางทีเราก้น้อยใจนะ ทำไมเราต้องเป็นคนเข้าหาอยู่ฝ่ายเดียว แต่เวลาได้คุยกะเค้าก้ทำให้เราสบายใจขึ้นเยอะเลย