เนื่องจาก จขกท.เป็นคนชอบนั่งรถไฟแต่ไม่ค่อยมีโอกาสนั่ง ทั้งเรื่องเวลา และการต่อรถดูมันจะยุ่งยากและ การนั่งเครื่องบินดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่เร็วกว่าสบายกว่า การรถไฟก็ดูเหมือนจะถูกลืมๆไป จนล่าสุดที่การรถไฟได้เป็นขบวนอุตรวิถี แล้วจขกท. ได้กลับมาขึ้นรถไฟอีกครั้ง จึงเป็นแรงบันดาลใจให้
ลองนั่งรถไฟ ที่ช้าๆ ธรรมดาๆ ไม่มีแอร์ ไดๆ ดูบ้าง เลยเลือกสายใต้ค่ะ ไปทะเลไกล้ๆกทม. คือบางสะพานน้อย
จัดการ หาวันเวลา ดตรวจดูการเดินรถ เลยมาลงตัวที่สถานี ธนบุรี ลง สถานีห้วยสัก เลยบางสะพานน้อยไปหนึ่งสถานีเพราะไกล้ที่พักที่จะไปมากกว่า
การนั่งตูดเปื่อยๆ เจ็ดโมงครึ่ง ถึง บ่ายสามครึ่ง มันได้อะไรกลับมาจริงๆฮ่าๆ ความทรมาน ที่มีความสุข


เริ่มจากการซื้อตั๋วค่ะ รถธรรมดา ไม่ต้องจอง ไปซื้อที่สถานีสิคะ ทั้งหมดเจ็ด สิบบาท ห๊ะ โอ๊ย มันถูกจริงๆ แต่สำหรับชาวบ้านที่รายได้น้อย
ต้องเดินทางบ่อยอาจจะแพง ต่างชาติ มาเรื่อยๆค่ะ เค้าบอกว่าเป็นdestination ของฝรั่งรถไฟเก่าๆหาได้ที่เมืองไทย


หลังจาก ซื้อตั๋ว ก็เดินชมวิวไปค่ะ โอ๊ย ตื่นเต้น ความทรมานหลายชั่วโมงกำลังจะเกิด ตูจะเป็นไงว้า จะนั่งถึงไม๊จะขาดใจตายรึเปล่าฮ่าๆ


การมองรถไฟเข้าๆ ออกๆ ชานชลา มันเป็นความสุขอย่างหนึ่ง นานๆขึ้นที


สถานีนี้เดิมชื่อบางกอกน้อย ใช่ที่อยู่ในหนังเรื่อง คู่กรรมรึเปล่า ใครทราบบ้าง


หลังจาก นั้นรถก็เริ่มเคลื่อนตัว ผ่านจุดต่างๆ ออกนอกเมืองไปเรื่อย ชั่วโมงแรกของจขกท. ก็เกาะหน้าต่างฟินไปอากาศไม่ร้อนด้วยโชคดีมาก







วิว ข้างทางรถไฟนี่ไม่ธรรมดา เห็นช่างภาพ มาเก็บภาพกันประปราย ของจขกท. กล้องเล็กๆของคนชอบเที่ยว ถ่ายทันบ้างไม่ทันบ้าง
ได้เห็นสถานีสวยๆ ได้เห็นวิว ที่ไม่ได้เห็น ริมถนน หรือหน้าต่างเครื่องบิน


บ้านของ นายสถานีก็จะอยู่ติดสถานีเป็นแบบนี้ทุกที่เลย


มีโรงซ่อม รถไฟ มีรางเก่าที่ไม่ได้ใช้ มีรถไฟเก่าๆเยอะแยะ ภาพที่ไม่สามารถเห็นได้ในชีวิตปกติของคนที่ไม่ได้อยู่ไกล้ทางรถไฟ




นั่งไปนั่งมา ถึงนครปฐม แล้ว ทุกสถานี จะมีคนขึ้นลงตลอด



ที่ขาดไม่ได้ในการมารถไฟตู้ธรรมดาคือ แม่ค้าค่ะ ขายของกันเยอะมากเดินกันตลอดเวลา ของก็ตามจังหวัดที่ผ่าน
เป็นความอึ้งอย่างหนึ่ง คือเค้า อยู่กันยังไง ขึ้นแล้วขิยของตลอดทางแล้ว ต้องกลับมาอีกวันไม้ อยากให้กบนอกกะลามาทำสกู๊ปจริงๆ
แต่ ความที่ บางที่แม่ค้าเยอะเกินเดินเวียนหัว เสียงดัง บางคนก็ไม่ชอบค่ะ

จขกท.ว่าแล้วก็จัดขนมตาลไปค่ะฮ่าๆ สองถุงห้าสิบ



  นั่งรถผ่านสถานีแต่ละสถานีจะคล้ายๆกัน แต่จะต่างกันที่สีค่ะ กับความสะอาดของแต่ละที่
เราจะดูรู้เลยว่าสถานีนี้ สะอาดและดูแลดี บางสถานีก็เล็กและเก่า คงเพราะงบประมาณด้วยมั้ง



  ราชบุรีแล้วค่ะ คุณลุงขี่สามล้อมาพอดีกับป้ายเลย คุณลุงยิ้มให้ด้วย ค่ะ


  อีกความประทับใจคือ เจอคุณป้าหอบลูกหมาสามตัวน่ารักมาก หมาแกคลอดลูกเลี้ยงไม่ไหวเพราะอยู่กทม.ไม่มีบริเวณบ้าน
เอาไปยกให้เพื่อนที่อยู่ชุมพรเลยเอาไปส่งให้เพื่อน ปล.ปลายทางสถานีนี้คือ หลังสวนค่ะ แต่ถึงหกโมงเย็นนะ
น่ารักมากตัวเล็กๆ



  นั่งไปนั่งมาฝนตกเฉยเลย สาดเข้ามด้วยค่ะ ปิดหน้าต่างกันใหญ่ ถึงเพชรบุรีแล้ว เริ่มมีวิว ภูเขาแบบทางใต้ให้เห็น



  

  จากนั้นก็ ชะอำค่ะ โหยอยากแวะ ซะที่นี่ เริ่มทรมานฮ่าๆ  ผ่านด้นหลัง วัดวัดหนึ่งแต่ไม่ทราบชื่อ เกือบถ่ายรูปไม่ทัน



   

    และแล้ว สถานีที่เรารอคอย หัวหินค่ะ เพราะเป็นสถานีที่สวย และเป็นแบบเก่า เลยอยากเห็นว่าตอนเรานั่งรถไฟผ่านมันจะเป็นแบบไหน
แต่ๆถ่ายไม่ทันเพราะตู้เราไม่ตรงกับสถานีเค้าจอดแป๊บเดียวเลยถ่ายเอาขากลับค่ะ
สวยงาม ตามท้องเรื่อง สถานีคนขึ้นลงเยอะมาก ตั้งใจว่ารอบหน้าจะนั่งไปหัวหิน ยังไม่เข็ดค่ะ ฮ่าๆ









   จากหัวหิน น่าจะมาต่อสวนสนค่ะ เริ่มตั้งแต่ตรงนี้ รถไฟจะอยู่ไกล้ทะเล มองเห็นทะเลอยู่มีความฟินมากกก
สถานีนี้ ติดสวนสนเลยค่ะ ลงนี่ข้ามถนนไปได้เลย



  หลังจากนั้นฟ้ามืดฝนตกแรงๆตลอดทางจ๋อยเลย ฝนตกมันจะซึมๆนะ



  

สถานีหว้ากอ ก็มา ห้องหว้ากอของพันทิพนั่นเอง

จนบ่ายสาม ก็ถึงสถานีของเราค่ะ ห้วยสัก เลยบางสะพานน้อยมาค่ะ น่าจะเป็นอำเภอที่ติดกับจังหวัดชุมพร
ความทรมานที่แสนมีความสุข ฮ่าๆ ของชั้น สถานีนี้เป็นสถานีเล็กๆ มีรถเข้าออกวันละสามครั้ง





    ขากลับมาขึ้นรถตอนแปดโมงค่ะ กลัวไม่ทันมาก่อนตั้งนาน เลยมีเจ้าถิ่นมาต้อนรับ




   เลือกนั่งตู้สุดท้าย ที่จริงแล้วตู้อื่นเต็มอ่ะ เพราะเค้าออกมาจากหลังสวนแต่เช้า เลยได้ต฿้สุดท้ายเลยได้วิวดีมาอีกก่อนกลับ



   

   จบแล้วค่ะ เป็นความประทับใจที่จะไม่ลืมเลยจริงๆ อยากมานั่งสายอื่นบ้างเช้น กาญ หรือเขื่อนป่าสัก
ยังไง จขกท. ต้องมาอีกแน่นอน