" พัง "
สองเดือนเต็มที่ถอยออกมาจากเขาให้ไกลที่สุด ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี ฉันเลือกทำในสิ่งที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวดและไม่อยากทำมากที่สุดนั้นก็คือ "ตัดใจ" (จากเขา) 😑
ระยะเวลาสองเดือนที่เขาเองก็เริ่มจางหายไป ไม่มีแม้แต่เสียงแจ้งเตือนใดๆในโลกโซเซียลของกันและกัน ไม่มีแม้เสียงทักทายหรือกดไลค์ใดๆ ทั้งจากเขา และจากตัวฉันเอง 🌿🌿่ ความรู้สึกมันเริ่มจางหายไป ความเจ็บปวดใดๆเริ่มคลายลง ทุกอย่างเริ่มต้นอย่างสวยงาม ความสำเร็จในการตัดใจจากใครบางคนเริ่มไกล้ถึงเส้นชัย ใครคนนั้นเริ่มไม่มีอิทธิพลใดๆกับใจเรา...... 🙄 จนกระทั้งวันนี้มาถึง วันที่เราคิดว่าเราไร้ซึ้งความรู้สึกนั้นแล้ว " วันที่60 นับตั้งแต่วันนั้นที่เราและเขาเลือกที่จะหายไปจากกันและกัน และวันนี้เสียงแจ้งเตือนจากแชทเดิมจากเขานั้นดังขึ้น "สบายดีไหม?" ..... คำทักทายสั้นๆนั้นดังขึ้นพร้อมกับใจที่สงบมานานสองเดือนนั้นกลับเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง.... มันเต้นดังกว่าเดิม ก่อนจะตอบกลับไปว่า "สบายดี" สมองเราก็เถียงกับหัวใจอยู่นาน.. ว่านี้คืออะไร... สมองฉันถามว่าหัวใจจะเต้นแรงทำไม เธอลืมเขาได้แล้วไม่ใช่หรอ เธอตัดใจได้จากเขาได้แล้วนิ แล้วนี้มันคืออะไร? หัวใจฉันทบทวนอยู่ไม่นานก็รีบตอบสมองกลับไปว่าที่ผ่านมาเธอแค่หลอกหัวใจตัวเองว่าเธอลืมเขาได้ ลึกภายในใจ เธอไม่เคยลืมเขาได้เลยแม้เพียงแต่นิดเดียว เธอเฝ้ารอเขามาตลอด ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเธอลืมเขาได้ แต่เธอเพียงแค่พยายามจะลืมเขาต่างหากล่ะ 😪" แล้วทุกอย่างมันก็พังลง.... เขากลับมาในวันที่เราเริ่มถอยออกมาไกลไม่ใช่น้อย แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะไม่กลับไป
ผ่านมาหลังจากนั้น1 อาทิตย์ .... เสียงโทรศัพท์ที่เงียบมานานกลับดังขึ้นอีกครั้งด้วยเบอร์ที่ไม่คุ้นตา ฉันรับสายโดยที่ไม่เคยคิดสักนิดเลยว่าเป็นเขา เมื่อเสียงจากปลายสายดังขึ้นฉันก็เก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ นั้นคือเสียงที่ฉันเฝ้ารอตลอดมา เวลาไม่กี่นาทีที่ได้คุยกัน ฉันแค่รู้สึกว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม เทอยังคงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน บทสนทนาระหว่างเรามันยังเอนจอยราวกับสองเดือนที่ผ่านมาเทอไม่เคยหายไป ทุกอย่างยังเหมือนเดิมราวกับฉันไม่เคยถอยออกมา
แล้วทุกอย่างมันก็กลับไปเป็นศูนยือีกครั้ง ฉันปล่อยให้ตัวเองกลับไปในความรู้สึกเดิมๆอีก และฉันต้องเริ่มตัดใจจากเธอใหม่...... (นี้มันอะไรของฉัน) เฮ้ออออออ... !!
#ความพังที่แท้จริง
[SR] เคยตัดใจจากใครแล้วสุดท้าย "พัง"(ไหม)?
สองเดือนเต็มที่ถอยออกมาจากเขาให้ไกลที่สุด ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี ฉันเลือกทำในสิ่งที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวดและไม่อยากทำมากที่สุดนั้นก็คือ "ตัดใจ" (จากเขา) 😑
ระยะเวลาสองเดือนที่เขาเองก็เริ่มจางหายไป ไม่มีแม้แต่เสียงแจ้งเตือนใดๆในโลกโซเซียลของกันและกัน ไม่มีแม้เสียงทักทายหรือกดไลค์ใดๆ ทั้งจากเขา และจากตัวฉันเอง 🌿🌿่ ความรู้สึกมันเริ่มจางหายไป ความเจ็บปวดใดๆเริ่มคลายลง ทุกอย่างเริ่มต้นอย่างสวยงาม ความสำเร็จในการตัดใจจากใครบางคนเริ่มไกล้ถึงเส้นชัย ใครคนนั้นเริ่มไม่มีอิทธิพลใดๆกับใจเรา...... 🙄 จนกระทั้งวันนี้มาถึง วันที่เราคิดว่าเราไร้ซึ้งความรู้สึกนั้นแล้ว " วันที่60 นับตั้งแต่วันนั้นที่เราและเขาเลือกที่จะหายไปจากกันและกัน และวันนี้เสียงแจ้งเตือนจากแชทเดิมจากเขานั้นดังขึ้น "สบายดีไหม?" ..... คำทักทายสั้นๆนั้นดังขึ้นพร้อมกับใจที่สงบมานานสองเดือนนั้นกลับเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง.... มันเต้นดังกว่าเดิม ก่อนจะตอบกลับไปว่า "สบายดี" สมองเราก็เถียงกับหัวใจอยู่นาน.. ว่านี้คืออะไร... สมองฉันถามว่าหัวใจจะเต้นแรงทำไม เธอลืมเขาได้แล้วไม่ใช่หรอ เธอตัดใจได้จากเขาได้แล้วนิ แล้วนี้มันคืออะไร? หัวใจฉันทบทวนอยู่ไม่นานก็รีบตอบสมองกลับไปว่าที่ผ่านมาเธอแค่หลอกหัวใจตัวเองว่าเธอลืมเขาได้ ลึกภายในใจ เธอไม่เคยลืมเขาได้เลยแม้เพียงแต่นิดเดียว เธอเฝ้ารอเขามาตลอด ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเธอลืมเขาได้ แต่เธอเพียงแค่พยายามจะลืมเขาต่างหากล่ะ 😪" แล้วทุกอย่างมันก็พังลง.... เขากลับมาในวันที่เราเริ่มถอยออกมาไกลไม่ใช่น้อย แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะไม่กลับไป
ผ่านมาหลังจากนั้น1 อาทิตย์ .... เสียงโทรศัพท์ที่เงียบมานานกลับดังขึ้นอีกครั้งด้วยเบอร์ที่ไม่คุ้นตา ฉันรับสายโดยที่ไม่เคยคิดสักนิดเลยว่าเป็นเขา เมื่อเสียงจากปลายสายดังขึ้นฉันก็เก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ นั้นคือเสียงที่ฉันเฝ้ารอตลอดมา เวลาไม่กี่นาทีที่ได้คุยกัน ฉันแค่รู้สึกว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม เทอยังคงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน บทสนทนาระหว่างเรามันยังเอนจอยราวกับสองเดือนที่ผ่านมาเทอไม่เคยหายไป ทุกอย่างยังเหมือนเดิมราวกับฉันไม่เคยถอยออกมา
แล้วทุกอย่างมันก็กลับไปเป็นศูนยือีกครั้ง ฉันปล่อยให้ตัวเองกลับไปในความรู้สึกเดิมๆอีก และฉันต้องเริ่มตัดใจจากเธอใหม่...... (นี้มันอะไรของฉัน) เฮ้ออออออ... !!
#ความพังที่แท้จริง