จขกท ลาออกจากที่ทำงานเก่ามาหลายปีดีดักแล้วค่ะ
เมื่อไม่กี่วันก่อนบังเอิญเจอกันรุ่นน้องที่ทำงานเก่า
ก็มีเวลานั่งเม้ามอยกันไป อัพเดทตามประสา

และเราก็เพิ่งรู้ว่า หลายๆ คนในที่ทำงานเก่าเรา เขาเม้าเราว่าเป็นสาวขี้อ่อย คั่วผู้ชายไปทั่ว
ซึ่งเอาจริงๆ เราไม่ได้คิดมากที่เพิ่งมารู้ตอนนี้ เพราะข้อแรกคือเราไม่ได้อ่อย และเราไม่ได้แคร์อะไรอีกแล้ว
แต่เราก็กลับมานั่งทบทวนนะคะ ว่าสิ่งที่เราทำ ผู้ชายหลายๆ คน มองว่าเราเป็นคนขี้อ่อยรึเปล่า

ข้อแรก ตอนงานเราเสร็จ เราว่าง เราเดินไปทั่ว คุยกับคนนั้นคนนี้ (ไม่ได้อู้งานนะคะ งานเสร็จแล้ว ไม่มีงานเพิ่มด้วย เพราะมันค่อนข้างเป็นรูทีน)
ข้อสอง เวลาเราว่าง เราจะเสนอตัวช่วยงานชาวบ้านค่ะ (บางทีก็เป็นแผนให้ชาวบ้านซื้อของกินมาฝาก 555)
ข้อสาม เวลาจะกินข้าว เราจะชวนทุกคนค่ะ ทั้งฝ่ายเดียวกัน (ซึ่งหญิงล้วนและมีสาวสองอีกคน) และฝ่ายอื่น (ผู้ชายเยอะ)
ข้อสี่ เวลาเม้ามอย ถ้าเราสนใจประเด็นไหน เราจะถามซอกแซกค่ะ (เราจบมาสายข่าวชอบสัมภาษณ์ชาวบ้าน หรือเผือกนั่นแหละ)
ข้อห้า เราชอบชวนชาวบ้านให้ติดรถไปด้วย และแน่นอนว่าไม่ใช่แค่หญิงค่ะ ผู้ชายก็ชวน ถ้าเห็นเดินอยู่นะคะ
ข้อหก เรายิ้มแย้มร่าเริงเป็นบ้าเป็นหลัง (หลังจากเจอพิษไมเกรนจนอ้วกแตกอ้วกแตนค่ะ) หรือให้เห็นภาพง่ายๆ คือเมาดิบในที่ทำงานนั่นเอง
ข้อเจ็ด เราชอบชวนชาวบ้านไปเที่ยว ซึ่งบางทีแค่ชวนไปซื้อผลไม้ฝั่งตรงข้ามออฟฟิศ หรือบางทีก็ชวนไปเดินเล่นนั่นนี่

ข้อมูลให้พิจารณาเพิ่มเติมนะคะ เราชวนทุกคน ไม่สนเพศ ไม่สนวัย น้องฝึกงาน หัวหน้างาน ผอ พี่ยาม พี่แม่บ้าน
ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไปกับเราทุกคนนะ ยกเว้น ผอ นางจะไล่เราให้ไปชวนคนอื่นค่ะ แต่ถ้าสนิทกับแกแล้ว แกจะชวนกินขนมบ่อยๆ
เรารู้จุดนี้ เราก็ชวนนางบ่อยค่ะ เพื่อขนมและของฟรี 555

อีกประเด็น เราทำงานเร็ว ทำงานดีค่ะ หัวหน้าชม เพื่อนในฝ่ายแฮปปี้ เพราะบางทีพวกนางทำไม่ทัน ก็ได้เราช่วยทำนี่แหละค่ะ

สาวๆ ที่เม้ามอยเราว่าขี้อ่อย คือสาวๆ คนละฝ่ายกันค่ะ ยังขำไม่หายเลย

ขอแท็กห้องสยามด้วยนะคะ เนื่องจากมันนานแล้ว ตอนเรายังสาวๆ 555§