เคยเดินทางตามภาพถ่ายกันไหม ระยะหลังเริ่มสังเกตุเห็นตัวเองในทุกๆการเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆหลายๆที่มันเป็นภาพจำจากหนังสือถ่ายภาพหนังสือบันทึกเรื่องราวการเดินทางกึ่งสารคดีหรือไม่ก็ภาพโปสเตอร์ในวัยเด็ก ภาพนี้ผมถ่ายจากลำธานแห่งหนึ่งในหมูบ้านคีรีวงจังหวัดนครศรีธรรมราช วันนั้นตอนที่กำลังจะถ่ายจำได้ว่าผมตื่นเช้าตรูปั่นจักรยานออกจากที่พักเพื่อจะไปตระเวนถ่ายภาพแสงเช้าขณะที่ปั่นไปเรื่อยๆก็สังเกตุเห็นโค้งลำธารมันสวยดีจริงคิดในใจว่าถ้าได้ลงไปยืนบนก้อนหินกลางน้ำแล้วถ่ายไปคงสวยดี พยามหาทางลงไปพักใหญ่

       สุดท้ายก็ได้ภาพนี้มาตอนแรกก็ยังไม่ได้คิดอะไรเพราะภาพนี้ก็อยู่ปะปนกับภาพอื่นๆด้วยความที่กำลังฝึกถ่ายทดลองโน้นี้ไปเรื่อยภาพที่ได้มาส่วนใหญ่ก็ยังใช้งานไม่ได้หรือ"ถ่ายใช้ไม่ได้"เหมือนที่ช่างภาพรุ่นพี่ๆเค้าติงกันนั้นเองหลังจากที่พยามพัฒนาจาก"ถ่ายไม่ได้เรื่อง"มาพักนึงเพราะเริ่มมั่นใจว่าระยะหลังๆภาพผมเริ่มเล่าเรื่องหรือมีเรื่องราวในภาพได้บ้างแล้ว อันนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับการฝึกถ่ายภาพแนวสต็อกโฟโต้ที่บังคับให้เราต้องจับประเด็นที่ต้องการสื่อให้ชัดเจนไม่อย่างนั้นลูกค้าก็จะไม่ซื่อเพราะเอาไปใช้งานอะไรไม่ได้ ตั้งค่ารูรับแสงกับสปีดชัตเตอร์ว่ายากแล้ว เจอเรื่องราวและประเด็นที่จะสื่อสารออกไปอีกยิ่งยากกว่า

      กลับมาถึงบ้านขณะนั้งแต่งภาพเท่านั้นละ รู้สึกตื่นเต้นกับภาพที่เห็นแล้วร้องออกมาว่า"เฮ้ย..เราเคยเห็นรู้นี้มาก่อนนี้หว่า"หลังจากดึงสีตรีกรอบให้ภาพเล็กน้อยเจ้าภาพนี้ก็เข้าไปขุดเอาความทรงจำในวัยเด็กนับยี่สิบปีก่อนขึ้นมา ผมจำได้ทันทีว่าเคยเห็นภาพที่ตัวเองถ่ายรูปนี้มาก่อนแต่จำไม่ได้จริงๆว่าเห็นจากที่ใดในใจก็คิดว่าตอนนี้ช่างภาพท่านนั้นอายุคงเป็นรุ่นพ่อหรือรุ่นคุณลุงกันทีเดียว ตอนนั้นแกคงใช้กล้องฟิม์ลคงไม่สามารถถ่ายเสียแล้วลบได้เหมือนเราในสมัยนั้นความพยามและความตั้งใจคงสูงมาก มิได้ตั้งใจจะวัดรอยเท้าแต่ด้วยความประทับใจที่หินนับพันๆก้อนแต่เราได้มายืนบนก้อนเดียวกันโดยบังเอิญทริปนี้จึงเป็นอีกหนึ่งทริปที่ผมเดินทางตามภาพถ่าย ในแบบที่ไม่ได้ตั้งใจมาก่อน