เวลาลูกดื้อหรือไม่ยอมไปโรงเรียน แม่จะหาหนทางมาแก้ไข แต่ผมคิดว่าแก้ไขแค่ให้หลุดไปจากสถานการณ์นั้นๆเท่านั้นมากกว่า
เช่น ดื้อก็จะเอาของมาล่อ สัญญาว่าจะให้ของเล่น หรือไม่ไปโรงเรียนก็จะหลอกว่าไปวันเดียวพรุ่งนี้ให้หยุด
หรือให้เอาของเล่นไปโรงเรียนได้
สุดท้ายถ้าไม่ได้จริงๆ ก็จะขู่ลูกว่าให้ป๊ะป๋าจัดการ แต่...ผมคุยกับลูกแล้ว สอนแล้ว ตกลงกับลูกแล้ว เช่น
ไม่ให้เอาของเล่นไปโรงเรียน โดยพูดคุยอธิบายให้ฟัง หรือทำไมเด็กทุกคนถึงต้องไปโรงเรียน
แต่ทุกอย่างมันเหมือนไม่มีประโยชน์เมื่อถึงมือแม่
พอลูกงอแงทุกอย่างที่เราตกลงกับลูกกลายเป็นโมฆะ ทุกอย่างแหกได้หมด สิ่งที่ผมคิดคือลูกอาจควบคุมอารมณ์ยังไมได้เท่าที่ควร
แต่แม่ก็ไม่คิดอะไร แค่เอาตัวรอดจากสถานการณ์เท่านั้นเอง เคยคุยกับภรรยาเค้าก็บอกทำได้แค่นี้ คิดได้แค่นี้
รอให้ผมสอนคนเดียว แต่ผมก็ทำงานไม่มีเวลามากมาย
ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ช่วยแชร์ประสบการณ์หน่อยครับ มีเทคนิควิธีการแก้ยังไง หรือผมเองคิดมากไป
ขอบคุณครับ
ภรรยาชอบ "สปอยลูก" จะแก้ยังไงดี กลัวลูกนิสัยเสียในระยะยาว
เช่น ดื้อก็จะเอาของมาล่อ สัญญาว่าจะให้ของเล่น หรือไม่ไปโรงเรียนก็จะหลอกว่าไปวันเดียวพรุ่งนี้ให้หยุด
หรือให้เอาของเล่นไปโรงเรียนได้
สุดท้ายถ้าไม่ได้จริงๆ ก็จะขู่ลูกว่าให้ป๊ะป๋าจัดการ แต่...ผมคุยกับลูกแล้ว สอนแล้ว ตกลงกับลูกแล้ว เช่น
ไม่ให้เอาของเล่นไปโรงเรียน โดยพูดคุยอธิบายให้ฟัง หรือทำไมเด็กทุกคนถึงต้องไปโรงเรียน
แต่ทุกอย่างมันเหมือนไม่มีประโยชน์เมื่อถึงมือแม่
พอลูกงอแงทุกอย่างที่เราตกลงกับลูกกลายเป็นโมฆะ ทุกอย่างแหกได้หมด สิ่งที่ผมคิดคือลูกอาจควบคุมอารมณ์ยังไมได้เท่าที่ควร
แต่แม่ก็ไม่คิดอะไร แค่เอาตัวรอดจากสถานการณ์เท่านั้นเอง เคยคุยกับภรรยาเค้าก็บอกทำได้แค่นี้ คิดได้แค่นี้
รอให้ผมสอนคนเดียว แต่ผมก็ทำงานไม่มีเวลามากมาย
ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ช่วยแชร์ประสบการณ์หน่อยครับ มีเทคนิควิธีการแก้ยังไง หรือผมเองคิดมากไป
ขอบคุณครับ