พึ่งดูหนังมาเลยขอรีวิวแบบเอาตัวเองเป็นที่ตั้งค่ะ (ฮา) อันนี้เป็นรีวิวสำหรับความรู้สึกที่ได้จากหนังเวอร์ชั่นนี้เป็นหลักนะคะ อ้างอิงจากนิยายต้นฉบับเป็นกระสัยนิด ๆ หน่อย ๆ

#รีวิวหนัง_Ningen_Shikkaku (2010)
****สปอยล์ตลอดทั้งเรื่องค่ะ****
.
Ningen_Shikkaku หรือชื่อเรื่องแปลไทยว่า "สูญสิ้นความเป็นคน" ของนักแต่งชื่อ อะได โอซามุ ส่วนตัวซื้อฉบับนิยายมาอ่านแล้วก็ถูกใจ และเมื่อพบว่าฉบับหนังคนแสดงมีดารานำเป็น Toma Ikuta ชายหนุ่มคนที่เรากำลังปิ๊งอย่างคลั่งไคล้จากบทเซ็นเซย์(อาจารย์)ของหนังที่กำลังอยากไปดู ก็เลยต้องหามาดูและหยิบมาเขียนรีวิวถึงเป็นที่ระลึก
.
เรื่องย่อ : เกี่ยวกับคุณหนูหรือคุณชายลูกผู้ดีตกอับเพราะนิสัยใฝ่เหลวแหลกของตัวเอง ในนิยายจะอารัมภบทให้เราทราบว่าคุณพ่อของโยโซ(พระเอก)เป็นนักการเมืองอาวุโสที่มีพลังกดดันคนในตระกูลตัวเองสูงมาก โยโซซึ่งเป็นลูกชายคนเล็กที่มีความติสท์จัดและหาทางออกจากพลังกดดันของพ่อผู้ใหญ่คับฟ้าให้กับตัวเองไม่ได้ก็เลยได้รับอานิสงค์ไปเต็มที่ จากเหตุผลนี้ทำให้โยโซเติบโตกลายมาเป็นคนหนักไม่เอาเบาไม่สู้ หนีปัญหา ไม่ยืนหยัด ไม่ยืนยัน ไม่สามารถดูแลอะไรได้ตลอดรอดฝั่งสักอย่าง เอาแต่โผเข้าหาคนหรือสังคมที่ยอมรับการทำตัวเหลวแหลกของตัวเขาเองอย่างเดียว แต่ในทางกลับกัน เขามีพรสวรรค์ในการสร้างความรู้สึกสวยงามฉาบ ๆ ฉวย ๆ ให้กับคนที่อยู่ด้วยกันโดยเฉพาะกับผู้หญิง ทำให้คุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างเขาที่หนีออกจากตระกูลมาอยู่ข้างนอกคนเดียวเอาตัวรอดลุ่ม ๆ ดอน ๆ มาได้หลายต่อหลายปีเพราะมีหญิงมากหน้าหลายตาคอยอุปถัมภ์ แล้วเขาก็มักตอบแทนพวกเธอด้วยการดึงให้ชีวิตจมลงมาตกต่ำกับตัวเอง หรือถ้าหวังดีพอก็จะทอดทิ้งเพราะไม่อยากให้ตกต่ำลงไปด้วยกัน สุดท้ายเหมือนจะปักหลักกับสาวน้อยคนหนึ่งในฐานะสามีภรรยากันอย่างจริงจัง แต่พอเกิดปัญหาร้ายแรงขนาดมีชายอื่นมาย่ำยีเธอถึงใต้ชายคาบ้าน พระเอกยังเลือกหนีภาระด้วยการแสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นใส่ กลายเป็นรอยกรีดลึกระหว่างความสัมพันธ์ทั้งสองคนที่ไม่สามารถสมานกันได้อีก และพอพระเอกทนฝืนทำเป็นเฉยต่อไปอีกไม่ไหวก็ทิ้งเธอตามระเบียบ(...)(ความจริงในนิยาย ประเด็นที่พระเอกแยกตัวออกมาจะแตกต่างกัน)
.
ถามว่าเราชอบเรื่องนี้ตรงไหน ? ตอบได้เลยว่าชอบที่พระเอกสามารถพาคนอื่นจมลงไปในความบัดซบของชีวิตกับเขาได้เพราะเสน่ห์ความเป็นผู้ดีลึก ๆ และความหล่อเหลาหน้าตาดีของตัวเอง(ฮา) (ชื่อหนังเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษคือ_Fallen_angel_เลยทีเดียว) เหมือนกับสมบัติอันประเสริฐข้อหนึ่งของมนุษย์ที่สามารถทำให้ผู้อื่นเคลิ้บเคลิ้มหลงใหลตัวเองได้ กลับถูกเอามาใช้ให้ทุกสิ่งพังทลายและตกต่ำซะอย่างนั้น และหนังเวอร์ชั่นนี้ก็ตีโจทย์แตกเลยทีเดียว เพราะนอกจากบรรดาฉากที่สวยงามแบบองค์ประกอบศิลป์ดี ๆ แล้ว พระเอกยังมีหน้าตาหล่อหวานและแผ่ออร่าซึมเศร้าเหงาลึกได้อย่างสวยงามน่ามอง----สมกับบทบาทชายหนุ่มที่ยิ่งตกต่ำยิ่งมีพลังในการดึงดูดคนอื่นอย่างประหลาด
.
ซีนที่เราชอบที่สุด คือท้าย ๆ เรื่องที่พระเอกเริ่มติดมอร์ฟีน ถึงขนาดใช้กิจกรรมทางเพศเป็นเครื่องล่อลวงให้สาวม่ายร้านขายยามอบมอร์ฟีนมาปรนเปรอตัวเขา ตลอดเรื่องเราจะเห็นพระเอกยืนท่อม ๆ หงอ ๆ เหมือนคนขี้แพ้ แต่เวลารุกสาวแก่เพื่อเอาผลประโยชน์นี่-----มีความนักล่า----มีความดิบ (5555) ออดอ้อนไปพร้อมกับบังคับคุกคาม จะเอาสิ่งที่อยากได้ให้ได้ เป็นฉากที่ร้อนแรงและเข้าใจเลยว่าทำไมสาว ๆ ถึงได้ยอมให้กับเขาหมด (เสียดายที่ตามบทแล้วพระเอกมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงเยอะมาก แต่หนังกลับโชว์ฉากรุกใส่ผู้หญิงแค่อันนี้ฉากเดียว) ส่วนอีกซีนที่ชอบคือพระเอกเสพย์ยา-----เรามีนิสัยชอบดูคนสวย งามกำลังเสพย์ยาหรือกำลังhighกับยาค่ะ อาร์ตดี ----- ทำนองว่าสิ่งสวยงามหรือดีงามอย่างหนึ่งกำลังสุขสมไปกับการร่วงโรยอันมืดหม่นอย่างช้า ๆ
.
หนังก็จะมีความแตกต่างจากฉบับนิยายพอสมควรตามการตีความของผู้กำกับ ส่วนตัวแล้วชอบงานองค์ประกอบภาพและนักแสดงนำชายก็เลยถือว่าโอเคดี แต่คนที่ไม่เคยอ่านฉบับนิยายมาก่อนคงดูแล้วงงน่าดูเพราะการเล่าเรื่องกระโดดข้ามไปข้ามมามาก ทำนองว่าถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ตรงนั้นเป็นยังไง แถมถ้าไม่ปลื้มหน้าตาพระเอกเหมือนเราก็คงหลับคาหนังเอาง่าย ๆ (....) ---- ตอนอ่านนิยายจบแล้วอยากฮึดเขียนรีวิวเหมือนกันแต่เรียบเรียงความคิดยิบย่อยในหัวตัวเองไม่ถูก แง่มุมของเขามีเยอะจัด สรุปเอาเป็นว่าเราชอบหนังเรื่องนี้เพราะเหตุผลตามพารากราฟที่ 4 ที่เขียนไปนี่แหล่ะค่ะ 555