สวัสดีค่ะ หนูไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าอาการที่หนูเป็นอยู่ทุกวันนี้มันใช่โรคซึมเศร้ารึป่าว เพราะหนูก็หัวเราะได้แบบคนทั่วไปแต่ข้างในใจหนูคิดอะไรเยอะแยะไปหมด หนูสับสนว่าหนูเป็นคนคิดมากหรือซึมเศร้า  ทุกคนที่อยู่รอบกายคงจะคิดว่าหนูมีความสุขดีเพราะเห็นหนูยิ้มหนูหัวเราะ หนูไม่ชอบที่จะอยู่ในที่ๆมีคนเยอะๆ หนูอยู่กับโทรศัพท์ตลอดแต่โทรศัพท์ต้องมีหูฟัง ถ้าว่างหนูฟังเพลงตลอดเวลาเลยค่ะ เดิน นั่ง กินข้าว ทำการบ้าน ทำงานบ้าน อื่นๆอีกเยอะ หนูรู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งที่ไม่มีหูฟังเพราะหนูรู้สึกว่ามันคือโลกของหนู หนูไม่อยากทำอะไร อาจจะคิดว่าหนูขี้เกียจ แต่ไม่มั้งคะ หนูเพลีย เมื่อคิดที่จะทำหนูรู้สึกท้อที่จะลงมือทำ หนูนอนเยอะมากค่ะ มากสุดก็13ชั่วโมงได้มั้งคะ แต่ตื่นก่อนไม่ถึงชั่วโมงนะคะก็หลับต่อจนได้13ชั่วโมง เป็นคนหลับลึกด้วยค่ะ
เรื่องกินข้าว วันไหนที่มีเรื่องเครียดหนูไม่กินข้าวเลยค่ะ แต่ถ้าวันไหนไม่มีอะไร หนูกินเยอะมากเลยค่ะ(แต่หนูไม่อ้วนนะ)  
หนูไม่อยากออกไปพบปะผู้คน หนูไม่ชอบที่จะต้องออกไปเจอคนเยอะๆ อยู่ที่รร.หนูดูร่าเริงแต่กลับมาบ้านหนูแทบไม่พูดอะไรซักคำ
แต่บางครั้งที่จะต้องไปรร.หนูก็ไม่อยากไปนะคะ หนูรู้สึกไม่มีค่าที่จะไป หนูไม่รู้จะไปทำไม บางครั้งเพื่อนก็ไม่สนใจ เพื่อนก็นินทา แต่หนูก็ท็อปของห้องในเรื่องการเรียนเลยค่ะ แต่คงเป็นเพราะหนูเอ๋อๆมั้งคะ555 หมายถึงเวลาทำอะไร คิดอะไรหนูช้ามากค่ะ หนูรู้สึกว่าการตัดสินใจหนูช้าลงจากเมื่อก่อน
เมื่อก่อนหนูเล่นกีฬา เล่นดนตรี แต่ตอนนี้หนูกลับไม่เดินเข้าหามันอีกแล้ว เพราะหนูเบื่อหรอคะ หนูเห็นสิ่งเห่านั้นแล้วหนูเศร้าที่หนูมีฝีมือไม่ดีพอ
หนูเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย และเคยลงมือทำแล้วแต่ทำไม่สำเร็จ หนูคิดแค่ว่าถ้าตายมันคงไม่ต้องมาแบกรับอะไรเหนื่อยๆบนโลกนี้อีก หนูคิดถึงแม่มากค่ะ
หนูสูญเสียคุณแม่ไป คุณพ่อก็ไม่มี หนูก็อยู่กับป้าลุงยายที่ดูแลหนูมา ที่หนูเป็นอยู่หนูไม่รู้ว่าหนูควรเรียกว่าอะไร เรียกร้องความสนใจ? โรคซึมเศร้า? คิดไปเอง? ขี้เกียจ? โลกส่วนตัวสูง? หรือคนธรรมดา.....
....ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ