เราอายุ25ปีเรารู้สึกว่าตัวเองพูดน้อยลง ขี้เกียจพูด เบื่อสังคมอยากอยู่คนเดียว เวลาไปในที่ที่มีคนเยอะ เห็นคนหัวเราะ มีความสุข เราไม่เข้าใจว่าเขาหัวเราะทำไม มีความสุขอะไรกันหรอ ทำไมถึงยิ้มแล้วหัวเราะได้ขนาดนั้น 
 
แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเจอคนไม่ได้เลย เรายังทำงานปกติ เข้าสังคมได้อยู่กับคนหมู่มากได้ ปาก ยิ้มหัวเราะได้ปกติ แต่ในใจมันเฉยมากเลยอะ ตอนที่ยิ้มกับหัวเราะ 

เวลาเห็นข่าวคนฆ่าตัวตายเราจะคิดว่าเขาทำสำเร็จแล้ว ยินดีกับเขาด้วย คงเบื่อโลกนี้เต็มที

แต่ถ้าบอกว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า เราก็ไม่ได้เศร้านะ มันจะเบื่อมากกว่าเบื่อจนปลงกับทุกสิ่ง เฉยกับทุกอย่าง ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่รู้สึกกลับการสูญเสีย ไม่ฟูมฟาย 

มันเกิดจากอะไรหรอ ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเลย